Վերդին ծնվել է 1884 թվականի մարտի 15-ին, Երևանի նահանգի Ղամառլուի գավառի Ղըռ-Բզովանդ գյուղում։ 1895-1897 թվականներին սովորել է Դվինի ռուսական դպրոցում։ 1906 թվականին Երևանում աշխատել է որպես կազմարարի աշակերտ։ 1907 թվականին եղել է Բաքվում, 1919-1926 թվականներին՝ Ղամարլուում։
1925 թվականին եղել է գյուղատնտես հրահանգիչ։ Վերդիի ջանքերով Թոխմախան գյուղում հիմնադրվել է Հայաստանի առաջին թռչնաբուծական ֆերման։ Շրջագայելիս գրի է առել ժողովրդական, բանահյուսական և աշուղական երգեր։ 1934 թվականից աշխատել է Հայաստանի կուլտուրայի պատմության (այժմ՝ Եղիշե Չարենցի անվան պատմության և արվեստի) ինստիտուտում որպես բանահավաք։ Նրա հավաքած ու գրառած նյութերի հիման վրա կազմվել են մի շարք ժողովածուներ՝ «Լենինը հայ ֆոլկլորի մեջ» (1936 թ. Արամ Ղանալանյանի աշխատակցությամբ), «Հայ աշուղներ» (1937 թ.), «Հայկական խորհրդային ֆոլկլորը» ( 1938 թ.) են։ Հատկանշելի են «Լենին փաշան» (առանձին հրատարակչություն 1937 թվականին ասացող՝ Գաբո Բարձումյան) վիպերգը և «Քյոռ-Օղլի» (1941 թ.) ժողովրդական վեպի հայկական պատումները։ Մահացել է 1959 թ. փետրվարի 26-ին, Երևանում[1]։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 11, էջ 399)։