Ծնվել է բարեկեցիկ ընտանիքում, տասնվեց տարեկան հասակում ընդունվել է Օքսֆորդի Բրասենոզ քոլեջը, մեկ տարի անց նա տեղափոխվել է նույն վայրում գտնվող Մագդալենյան քոլեջ, որտեղ կամ կատարելագործվել է լատիներենում, կամ արդեն կրտսեր ուսուցիչ էր։ 1537 թվականին ստացել է բակալավրի կոչում, 1539 թվականից տրամաբանություն է դասավանդել Օքսֆորդում, 1543 թվականին ստացել է մագիստրոսի կոչում։ 1545 թվականին նա հրաժարական է տվել համալսարանից` անցնելով բողոքականության և մեկնել է Լոնդոն, որտեղ դարձել է Նորֆոլկի դուքսի երեխաների ուսուցիչը և այնուհետև ձեռնադրվել է Անգլիայի եկեղեցու սարկավագ։ 1553 թվականին, հետապնդումների պատճառով, նա ստիպված է եղել փախչել արտերկիր, 1559 թվականին վերադարձել է Լոնդոն, Մարիամ 1-ինի մահից և Եղիսաբեթ 1-ինի գահ բարձրանալուց հետո։ 1560 թվականին նա ձեռնադրվել է քահանա, հրաժարվել է իր ունեցվածքի մեծ մասից և հիմնականում զբաղվել է քարոզներով։
Ֆոքսը գրել է մի քանի բարեփոխական տրակտատներ։ Նրա հիմնական աշխատանքը ՝ «Ֆոքսի նահատակների գիրքը», պաշտոնապես նվիրված է Արևմտյան Եվրոպայում գտնվող բոլոր քրիստոնյա նահատակների պատմությանը, բայց այն կենտրոնացած է անգլիացի բողոքականների վրա, որոնք տառապել են Մարիա I թագուհու օրոք։ Գիրքը մեծ համբավ և հարգանք է վայելել անգլիական պուրիտանների շրջանում և ենթադրվում է, որ մի քանի դար շարունակ Անգլիայի հասարակության մի մեծ մասում թշնամական վերաբերմունք է ձևավորել կաթոլիկ եկեղեցու նկատմամբ։