Ճապոնական խաղաղության զանգ

Ճապոնական խաղաղության զանգ, Միավորված ազգերի կազմակերպության խաղաղության խորհրդանիշ։ Ձուլվել է 1952 թվականի նոյեմբերի 24-ին և 1954 թվականի հունիսի 8-ին ընծայվել Միավորված ազգերի կազմակերպությանը՝ որպես ճապոնական ժողովրդի պաշտոնական նվեր։ Խաղաղության այս խորհրդանշական զանգը ՄԱԿ-ին նվիրվել է այն ժամանակ, երբ Ճապոնիան դեռևս պաշտոնապես ընդունված չէր դրա կազմում։

Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ճապոնական Թադա գործարանը զանգը պատրաստել է Միավորված ազգերի կազմակերպության օրը։ Այն ձուլել է Չիյոջի Նակագավան Ուվաձիմա քաղաքի տաճարի Խաղաղության Բանզայի զանգի նմանությամբ^[1]^[2]^[3]։ Նակագավան հետագայում հիմնել է Խաղաղության զանգի համաշխարհային ասոցիացիան^[4]^[5]։ Կարճ ժամանակով զանգը տեղափոխվել է Օսակա քաղաք՝ Էքսպո 70 տոնավաճառին ներկայացվելու համար, որից հետո վերադարձվել Նյու Յորքում 42-րդ փողոցի ու Առաջին պողոտայի վրա իր մշտական տեղը։

ՄԱԿ-ին զանգը նվիրել է ՄԱԿ-ի ճապոնական դիտորդ Ռենզո Սավադան։ Նա մեկնաբանել է, որ «Զանգը մարմնավորում է ո՛չ միայն ճապոնացիների, այլ նաև ամբողջ աշխարհի բոլոր ժողովուրդների խաղաղության ձգտումը։ Այսպիսով, այն խորհրդանշում է ՄԱԿ-ի համընդհանրությունը»^[փա՞ստ]։

Նկարագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Զանգը կշռում է 116 կգ, ունի 1 մ բարձրություն և հիմքի 0․6 մ տրամագիծ։ Ձուլման համար անհրաժեշտ մետաղն ստացվել է 1951 թվականին Փարիզում անցկացված ՄԱԿ-ի 13-րդ գլխավոր համագումարի 60 ազգերի պատգամավորների հանգանակած մետաղադրամներից։ Պատգամավորներից գումարը երեխաներն են հավաքել։

Զանգի մեկ կողմում ճապոներեն տառերով արձանագրություն կա՝ «Կեցցե կատարյալ խաղաղությունն աշխարհում» 世界絶対平和萬歳։

1977 թվականին ՄԱԿ-ին նվիրվել է նաև փայտե մուրճ, իսկ սինտոիստական քահանաների կողմից օրհնված զանգի լարը նվիրվել է ՄԱԿ-ին 1990 թվականի մարտի 20-ին՝ Երկրի օրը։

Նյու Յորքում ՄԱԿ-ի կենտրոնակայանում ճապոնական խաղաղության զանգը տեղադրված է նոճիների փայտից պատրաստված սինտոիստական տաճար հիշեցնող կառույցի մեջ։ Կառույցի քարե պատվանդանը նվիրել է Իսրայելը։

Իրադարձություններ և գործառույթ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Զանգի հնչեցում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ավանդաբար ճապոնական խաղաղության զանգը հնչեցվում է տարվա մեջ երկու անգամ․ գարնան առաջին օրը՝ գիշերահավասարին, Երկրի օրվան նվիրված տոնակատարության ժամանակ և երկրորդ անգամ՝ ամեն սեպտեմբերին Միավորված ազգերի կազմակերպության գլխավոր ասամբլեայի բացման օրը, որը համընկնում է 1981 թվականին Գլխավոր ասմբլեայի կողմից ընդունված Խաղաղության միջազգային օրվա հետ։ Զանգը հնչել է 1966 թվականի հոկտեմբերի 4-ին սուրբ Ֆրենսիսի տոնին, որը խորհրդանշում էր Հռոմի պապ Պողոս VI-ի՝ ՄԱԿ կատարած պաշտոնական այցելության մեկ տարին։ Զանգը հազվադեպ է հնչում այլ կարևոր առիթներով։

Երկրի օրվա տոնակատարություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ամեն տարի Երկրի օրը Ջոն ՄքՔոնելի հիմնած կազմակերպությունը պատասխանատու է Նյու Յորքի ՄԱԿ-ի գլխավոր գրասենյակում անցկացվող Երկրի օրվան նվիրված տոնակատարությունների համար։ Ամեն տարի տարբեր մարդիկ են արժանանում տոնակատարության մաս կազմող զանգը հնչեցնելու պատվին^[6]^[7]։

Խաղաղության զանգը հնչեցնելու պատվին արժանացածների ցուցակ^[6][խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տարի	Զանգը հնչեցնելու պատվին արժանացածներ
1971	Ու Տան, ՄԱԿ-ի գլխավոր քարտուղար
1972	Կուրտ Վալդհայմ, ՄԱԿ-ի գլխավոր քարտուղար
1973	Ս․Վ․ Նարասիմհան, ՄԱԿ-ի գլխավոր քարտուղարի միջգերատեսչական հարցերի և համակարգման ենթահանձնաժողովի կաբինետի ղեկավար
1974	Բրադֆորդ Մորզե, ադմինիստրատոր, ՄԱԿ-ի զարգացման ծրագիր
1975	Գենիչի Ակատանի,ՄԱԿ-ի Գլխավոր քարտուղարի պաշտոնակատար
1976	Ռոբերտ Ջ․ Ռայան, ՄԱԿ-ի Գլխավոր քարտուղարի օգնական
1977	Մարգարետ Միդ, աշխարհահռչակ մարդաբան
1978	Մարգարետ Միդ, Երկրի օրվա նախագահ
1979	Դր․ Էստեֆանիա Ալդաբա-Լիմ, հատուկ ներկայացուցիչ, (Գլխավոր քարտուղարի օգնական), ՄԱԿ
1980	Դր․ Էդվարդ Գիբսոն, Ամերիկացի գիտնական-տիեզերագնաց, Skylab 4-ի գիտնական-օդաչու
1981	Դր․ Արվիդ Պարդո, Մալթա, ՄԱԿ-ի դեսպան, «Ծովային օրենք» կոնֆերանսի հիմնադիր
1982	Տիկին Ռենե Դյուբո, անվանի գիտնական, հումանիստ և Ռոքֆելլեր համալսարանի պրոֆեսոր էմերիտուսի կինը
1983	Պատվելի Պերցիվալ Բրաուն, Երրորդության եկեղեցի, Ուոլ սթրիթ, Նյու Յորք
1984	Փոլ ՄքՌե, Պառլամենտի անդամ, վարչապետ Պիեռ Թրյուդոյի ներկայացուցիչ, Կանադա
1985	Դր․ Ռոբերտ Մյուլլեր, ՄԱԿ-ի գլխավոր քարտուղարի օգնական
1986	Դր․ Ռոբերտ Մյուլլեր, ՄԱԿ-ի գլխավոր քարտուղարի օգնական
1987	Չեստեր Նորիս, Նախարարի խորհրդական, ԱՄՆ պատգամավոր ներկայացուցիչ ՄԱԿ-ի տնտեսական և սոցիալական խորհրդում
	Վալենտին Կարիմով, ավագ խորհրդական, ԽՍՀՄ
	Խեյխ Ալի Մուխտար, Մուսուլմանական համաշխարհային լիգայի գլխավոր քարտուղարի տեղակալ, Մեքքա, Սաուդյան Արաբիա
1988	Էդվարդ Աբրամսոն, Երկրի օրվա նախագահ
	Պատվելի Ումբերտո Մուլար
	Ֆրենսիս ՄքՔուլոու, կարդինալ, Ֆիլադելֆիա, Փենսիլվանիա
1989	Դր․ Նոել Բրաուն, ՄԱԿ-ի բնապահպանական ծրագիր
1990	Դեյվիդ Դինկինս, քաղաքապետ, Նյու Յորք
1990	Սինտիա Լենոն, արվեստագետ, Միացյալ Թագավորություն
1991	Անտուան Բլանկա, ՄԱԿ-ի զարգացման և միջազգային տնտեսական համագործակցության գլխավոր տնօրեն
1992	Ջոզեֆ Սիքսիպիո, նախկին պատանդ Բեյրութում, Ամերիկյան համալսարանի նախկին գործող համակարգող
	Անիսետաս Սիմուտիս, դեսպան, Լիտվա
	Այվարս Բաումանիս, դեսպան, Լատվիա
	Պոլ Լուեդիգ, խորհրդական, ներկայցնում էր Էստոնիայի դեսպան Էրնստ Ջաաքսոնին
1993	Ռիգոբերտա Մենչու, Նոբելյան խաղաղության մրցանակի դափնեկիր, մարդու իրավունքների ակտիվիստ, Գվատեմալա
1994	Նասիր Օբեյդ, փոքրիկ տղա Պաղեստինից
1994	Դաֆնե Թենե, փոքրիկ աղջիկ Իսրայելից
1995	Էդվինա Սանդիս, նկարչուհի, Միացյալ Թագավորության հանգուցյալ վարչապետ սըր Ուինստոն Չերչիլի թոռնուհին
1996	Ռիչարդ Բաթլեր, դեսպան, Ավստրալիա
1996	Աննա ՄքՔոնել, Երկրի օրվա հիմնադիր Ջոն ՄքՔոնելի կինը
1997	Ռազալի Իսմայիլ, դեսպան, Մալայզիա, ինչպես նաև ՄԱԿ-ի գլխավոր ասամբլեայի նախագահ
1998	Ջիլիան Սորենսեն, ՄԱԿ-ի Արտաքին հարաբերությունների գլխավոր քարտուղարի օգնական
1998	Քենսակու Հոգեն, ՄԱԿ-ի Կապի և հանրային տեղեկատվության գծով քարտուղարի օգնական
1999	Եղբայր Իգնատիո Հարդինգ, քահանա, Տիբեթ
2000	Գերհարդ Պֆենզելթեր, դեսպան, Ավստրիա
2001	Մարի Քեթրին Բեյթսոն, գրող, Մարգարեթ Միդի և Գրեգորի Բեյթսոնի դուստրը
2002	Տիկին Լիզբեթ Պալմե, ՅՈՒՆԻՍԵՖ-ի Շվեդիայի կոմիտե, Շվեդիայի հանգուցյալ վարչապետ Ուլոֆ Պալմեի կինը
2003	Փիթ Սիգեր, լեգենդար ժողովրդական երաժիշտ և բնապահպան
2004	Ջոն ՄքՔոնել, Երիկրի օրվա հիմնադիր և Earth Society Foundation-ի համահիմնադիր
2005	Այ Այ Տան, ՄԱԿ-ի գլխավոր քարտուղար Ու Տանի դուստրը
	Դոն ՄաքՔեյ, դեսպան, Նոր Զելանդիա, և ՄԱԿ-ի Գլխավոր ասամբլեայի նախագահի ժամանակավոր պաշտոնակատար
	Էդուարդո Ջ․ Սեվիլլա սամոզա, դեսպան, Նիկարագուա
2006	Լարս Հջալմար Ուայդ, դեսպան, ՄԱԿ-ի Գլխավոր ասամբլեայի 60-րդ նստաշրջանի Նախագահի գրասենյակի ղեկավար
2006	Դեսպան Շինիչի Կիտաոկա, ՄԱԿ-ում Ճապոնիայի մշտական ներկայացուցչի տեղակալ
2007	Այ Այ Տան, ՄԱԿ-ի գլխավոր քարտուղար Ու Տանի դուստրը
2008	Անվարալ Չոուդհուրի, դեսպան, Բանգլադեշ
2009	Փիթ Սիգեր, լեգենդար ժողովրդական երաժիշտ և բնապահպան
2010	Երեխաներ, այդ թվում՝ Երկրի օրվա հիմնադիրների ու վաղ շրջանի աջակիցների երեխաներն ու թոռները
2011	Սոլանժ Մյուլլեր, ՄԱԿ-ի Գլխավոր քարտուղարի օգնական, հանգուցյալ դոկտոր Ռոբերտ Մյուլլերի դուստրը
	Այ Այ Տան, ՄԱԿ-ի գլխավոր քարտուղար Ու Տանի դուստրը
	Նաիմա Չիխի, ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի ներկայացուցիչ
2012	Դեսպան Անվարալ Չոուդհուրի, Բանգլադեշ, ՄԱԿ-ի Գլխավոր ասամբլեայի նախագահի ավագ հատուկ խորհրդական
2013	Նիխիլ Սեթ, Կայուն զարգացման բաժնի տնօրեն, ՄԱԿ-ի տնտեսական և սոցիալական հարցերի վարչություն
2014	Հելեն Գարլանդ, Earth Society Foundation և «Թարումի ջութակահարների երեխաներ» ընկերությունների ատենապետ
2015	Նյու Յորքի Earth Society Foundation ընկերության անդամներ
2016	Ռիկարդո դե Գուիմարես Պինտո, ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի պատասխանատու

Հիշատակություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տարելիցներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1994 թվականին հատուկ արարողությամբ նշվել է ճապոնական խաղաղության զանգի քառասուներորդ տարելիցը։ Արարողության ընթացքում ՄԱԿ-ի գլխավոր քարտուղար Բուտրոս Բուտրոս-Ղալին կրկնել է, որ

«Երբ էլ որ այն հնչել է, այս ճապոնական խաղաղության զանգը պարզ ուղերձ է հղել։ Ուղերձը հղվել է ամբողջ մարդկությանը։ Խաղաղությունն անգին է։ Խաղաղություն փափագելը բավական չէ։ Խաղաղությունն աշխատանք է պահանջում՝ երկար, ծանր, դժվարին աշխատանք։»

Տպագրության մեջ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դանիացի Ուլ Հեմանի նախագծած ճապոնական խաղաղության զանգի դրոշմանիշների շարք է թողարկվել 1970 թվականին։ Դրոշմանիշները տպագրվել են Տոկիոյի կառավարության տպագրական բյուրոյի կողմից։

Ճապոնական այլ խաղաղության զանգեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Համաշխարհային խաղաղության զանգի ասոցիացիայի» կողմից ամբողջ աշխարհին նվիրվել են խաղաղության զանգի ավելի քան քսան կրկնօրինակներ․

Սոյա հրվանդան, Հոկայդո, Ճապոնիա, 1988
Իսիգակի կղզի, Օկինավա, Ճապոնիա, 1988
Անկարա, Թուրքիա, 1989
Բեռլին, Գերմանիա, 1989
Վարշավա, Լեհաստան, 1989 (գողացվել է 2002 թվականին, վերատեղադրվել 2015 թվականին)
Օսակա, Ճապոնիա, 1990
Թաքուբայա, Մեխիկո, Մեքսիկա, 1990
Քոուրա, Նոր Հարավային Ուելս, Ավստրալիա, 1992
Ուլան Բատոր, Մոնղոլիա, 1993
Կեսոն-սիթի, Ֆիլիպիններ, 1994
Վիեննայի միջազգային կենտրոն, Ավստրիա, 1995
Օտտավա, Օնտարիո, Կանադա, 1996
Բրազիլիա, Բրազիլիա, 1997
Բուենոս Այրես, Արգենտինա, 1998
Կիտո, Էկվադոր, 1999
Լոս Անջելես, ԱՄՆ, 2001
Ալկոբենդաս, Մադրիդի ինքնավար համայնք, Իսպանիա, 2003
Տաշքենդ, Ուզբեկստան, 2003
Ամագասակի, Ճապոնիա, 2005
Քրայսթչըրչ, Նոր Զելանդիա, 2006
Խիեյ լեռ, Օթսու, Ճապոնիա, 2007
Սան Ֆրանցիսկո, Արգենտինա, 2014

Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

ՄԱԿ-ի արվեստի հավաքածու
Համաշխարհային խաղաղության զանգ

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ «World Peace Bells». World Peace Bell Association. Վերցված է 2014 թ․ հոկտեմբերի 8-ին.
↑ «A World Peace Bell for Christchurch, New Zealand» (PDF). resources.ccc.govt.nz. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2015 թ․ հունվարի 26-ին. Վերցված է 2014 թ․ հոկտեմբերի 8-ին.
↑ Margaret Bell Thomson. New Zealand - Country Of Peace. Xlibris Corporation. էջ 60. ISBN 978-1-4797-1263-2.Կաղապար:Self-published inline
↑ «International Day of Peace celebrated with Peace Bell ceremony in Ankara». United Nations Newsletter, Turkey. United Nations. Վերցված է 2014 թ․ հոկտեմբերի 8-ին.
↑ Wallach, Ruth. «The World Peace Bell». Public Art in Los Angeles. USC Libraries. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ նոյեմբերի 18-ին. Վերցված է 2014 թ․ հոկտեմբերի 8-ին.
↑ ^6,0 ^6,1 «Earth Society Foundation - Peace Bell Honorees». earthsocietyfoundation.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ հոկտեմբերի 24-ին. Վերցված է 2019 թ․ նոյեմբերի 9-ին.
↑ «Earth Society Foundation - SourceWatch». www.sourcewatch.org. Վերցված է 2019 թ․ նոյեմբերի 9-ին.

[WPBA-1] «World Peace Bells». World Peace Bell Association. Վերցված է 2014 թ․ հոկտեմբերի 8-ին.

[govtnz-2] «A World Peace Bell for Christchurch, New Zealand» (PDF). resources.ccc.govt.nz. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2015 թ․ հունվարի 26-ին. Վերցված է 2014 թ․ հոկտեմբերի 8-ին.

[Thomson-3] Margaret Bell Thomson. New Zealand - Country Of Peace. Xlibris Corporation. էջ 60. ISBN 978-1-4797-1263-2.Կաղապար:Self-published inline

[UNTurk-4] «International Day of Peace celebrated with Peace Bell ceremony in Ankara». United Nations Newsletter, Turkey. United Nations. Վերցված է 2014 թ․ հոկտեմբերի 8-ին.

[Wallach-5] Wallach, Ruth. «The World Peace Bell». Public Art in Los Angeles. USC Libraries. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ նոյեմբերի 18-ին. Վերցված է 2014 թ․ հոկտեմբերի 8-ին.

[:0-6] 6,0 ^6,1 «Earth Society Foundation - Peace Bell Honorees». earthsocietyfoundation.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ հոկտեմբերի 24-ին. Վերցված է 2019 թ․ նոյեմբերի 9-ին.

[7] «Earth Society Foundation - SourceWatch». www.sourcewatch.org. Վերցված է 2019 թ․ նոյեմբերի 9-ին.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]