Եվգենի Վիշինսկի
| Եվգենի Վիշինսկի | |
|---|---|
| Ծնվել է | հուլիսի 19, 1873 |
| Մահացել է | 1920 |
| Մահվան վայր | Հայաստան |
| Կրթություն | Գենշտաբի ակադեմիա |
| Մասնագիտություն | սպա |
| Պարգևներ և մրցանակներ |     և  |
Վիշինսկի Եվգենի Եվգենևիչ (հուլիսի 19, 1873 - 1920, Հայաստան), Հայկական կորպուսի ռուս գեներալ։ Ռազմական արևելագետ, զբաղվել Է Անդրկովկասի և Թուրքիաի ուսումնասիրությամբ[1]։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծնվել է 1873 թվականի հուլիսի 19-ին Սուվալկայի նահանգի ժառանգական ազնվականների ընտանիքում։
Վարժարանն ավարտելուց հետո ավարտել է Մոսկվայի յունկերյան ուսումնարանը և գլխավոր շտաբի` Նիկոլայի անվան ակադեմիան։ Ծառայել է Կովկասյան ռազմական օկրուգում ՝ զբաղեցնելով տարբեր պաշտոններ՝ ավագ ադյուտանտ, շտաբի սպա, գումարտակի հրամանատար, Էրզրումում Ռուսաստանի գլխավոր հյուպատոսության քարտուղար։ 1913թվականի ապրիլից նա ղեկավարում էր Էրիվանի 13 -րդ լեյբ-գրենադերական գունդը։ Էրզրումում` Ռուսաստանի հյուպատոսության քարտուղար (08.10.1908-09.05.1914): Գնդապետ (հոդ. 06.12.1909): ԳՈԻԳՇ Գործավար (09.05.1914): Առաջին համաշխարհային պատերազմի մասնակից։ Ղեկավարել է Էրիվանի 13 -րդ լեյբ-գրենադերական գունդը։ Գեներալ-մայոր։ Կովկասյան բանակի շտաբի հերթապահ գեներալ, (13.10.1916 թ.) հետագայում` Կովկասյան բանակի գեներալ-կվարտիրմեյստերի օգնական` շտաբի պետ։
Առաջին համաշխարհային պատերազմի ժամանակ նա աչքի ընկավ թշնամու հետ մարտերում, դարձավ գեներալ -մայոր, իսկ 1917 թվականի ապրիլի 7 -ին ՝ Կովկասյան բանակի շտաբի պետ[2][3]։
Ռազմական նախարարի հրամանով Պետրոգրադ է գործուղվել ժամանակավոր կառավարության տրամադրության տակ ' Հայաստանի գործերի վերաբերյալ հարցերի քննարկմանը մասնակցելու համար։ 1918 թվականի մարտի 5-ին, Կովկասյան բանակի գլխավոր հրամանատարի հրամանով, Վիշինսկին նշանակվեց առանձին Հայկական կորպուսի շտաբի պետ։ Սեպտեմբերին կորպուսի կազմալուծման կապակցությամբ Վիշինսկին անցնում է Հայաստանի Հանրապետության ռազմական նախարարության տրամադրության տակ։ Այդ օրերին երկրի ղեկավար և նախարար Հովհաննես Քաջազնունին, գեներալներ Նազարբեկովին և Վիշինսկուն ուղղված հեռագրում, մասնավորապես, նշում է.
«Հաշվի առնելով շտաբի գործունեության ավարտը, ես անկեղծ շնորհակալություն և երախտագիտություն եմ հայտնում ծառայության համար` բոլոր պաշտոնյաներին, իսկ Ձեզ ՝ հարգարժան Ֆոմա Իվանովիչ և Եվգենի Եվգենևիչ, խնդրում եմ ընդունել Հանրապետության կառավարության անունից ջերմ երախտագիտություն` ծանր ժամանակներում անձնվեր ծառայության համար:.. Վստահ եմ, որ դուք և Եվգենի Եվգենևիչը չեք հրաժարվի այսուհետ ևս ծառայել ձեր գիտելիքներով և փորձով ՝ ի շահ Հայաստանի»:[4]
Գեներալներն արձագանքեցին երախտագիտության պատասխան հեռագրով, և նույն տարվա սեպտեմբերին կազմակերպվեց առանձին հայկական կորպուս, որի շտաբը գլխավորեց Վիշինսկին։
1918 թվականի սեպտեմբերի 30-ին Ե.Վիշինսկին մահացել է Դիլիջանում, որտեղ էլ հուղարկավորվել է ռուսական եկեղեցու բակում ՝ զինվորական պատիվներով։
Նա ուսումնասիրել է Անդրկովկասի և Թուրքիայի պատմությունը և կենցաղը, գրել է մի շարք աշխարհագրական և վիճակագրական աշխատություններ։
Ձերքբեռումները և նվաճումները[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գեներալ-մայոր (1915)
Պարգևներ`
Սուրբ Ստանիսլավի III աստիճանի շքանշան (1903)
Սուրբ Աննայի III աստիճանի շքանշան (1906)
Սուրբ Ստանիսլավի II աստիճանի շքանշան (1908)
Սուրբ Աննայի II աստիճանի շքանշան (1911)
Սուրբ Վլադիմիիրի IV աստիճանի շքանշան (1915)
Սուրբ Վլադիմիրի III աստիճանի շքանշան (1915)
Սուրբ weaponորջ զենք (VP 13.10.1916)
Սուրբ Գևորգի IV- ի շքանշան
Բանիի շքանշան (Անգլիա)
Առյուծի և արևի II աստիճանի շքանշան
Լրացուցիչ տեղեկություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գեներալի գերեզմանը, հետագայում` Դիլիջանում` սողանքների պատճառով, չի պահպանվել։
Այրին և դուստրը տեղափոխվեցին Թիֆլիս։
Իր կարճատև (ընդամենը 45 տարվա) կյանքի ընթացքում Ե.Ե. Վիշինսկին շատ արժեքավոր բաներ արեց ռուսների և հայերի մերձեցման համար և թողեց բարի հետք։
Աղբյուրներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Popov, K. (Konstantin S. ); André Savine Collection (University of North Carolina at Chapel Hill); Russkii obshche-voinskii soiuz. Biblioteka, former owner (1931). Khram slavy. University of North Carolina at Chapel Hill University Library. Parizh : [s.n.]
- ↑ «Русская армия в Великой войне: Архив проекта». www.grwar.ru. Վերցված է 2021 թ․ սեպտեմբերի 3-ին.
- ↑ Попов Константин. Сергеевич. (1925.). Воспоминания кавказского гренадера, 1914—1920. Белград,: Русская типография.
{{cite book}}: CS1 սպաս․ հավելյալ կետադրություն (link) - ↑ Popov, K. (Konstantin S. ); André Savine Collection (University of North Carolina at Chapel Hill) (1959). Leib-erivantsy v Velikoi voine : materialy dlia istorii polka v obrabotke polkovoi istoricheskoi komissii. University of North Carolina at Chapel Hill University Library. Parizh : [s.n.]
«Leib-erivantsy v Velikoi voine : materialy dlia istorii polka v obrabotke polkovoi istoricheskoi komissii». Материалы для истории полка в обработке полковой исторической комиссии под редакцией К. Попова. Париж, 1959. 244 с.
«Русская армия в Первой мировой войне». Попов К. Воспоминания кавказского гренадера.
«Храм славы». К. Попова.1931. {{cite web}}: |first= missing |last= (օգնություն)CS1 սպաս․ բազմաթիվ անուններ: authors list (link)
«Генерал Вишневский».(չաշխատող հղում)