Ցեզիումի կարբոնատ
Ցեզիումի կարբոնատ | |
---|---|
Ընդհանուր տեղեկություններ | |
Դասական անվանակարգում | ցեզիումի կարբոնատ |
Ավանդական անվանում | ցեզիումի ածխաթթու |
Քիմիական բանաձև | CCs₂O₃ |
Մոլային զանգված | 5,4E−25 կիլոգրամ[1] գ/մոլ |
Խտություն | 4,072 գ/սմ³ գ/սմ³ |
Ջերմային հատկություններ | |
Հալման ջերմաստիճան | 793 °C °C |
Մոլյար ջերմատարողություն | 123,9 Ջ/(մոլ•Կ) |
Գոյացան էնթալպիա | −1134,9 կՋ/մոլ կՋ/մոլ |
Քիմիական հատկություններ | |
Լուծելիությունը ջրում | 308,320; 34740 գ/100 մլ |
Լուծելիությունը էթանոլ-ում | 1119 գ/100 մլ |
Դասակարգում | |
CAS համար | 534-17-8 |
PubChem | 10796 |
EINECS համար | 208-591-9 |
SMILES | C(=O)([O-])[O-].[Cs+].[Cs+] |
ЕС | 208-591-9 |
RTECS | FK9400000 |
ChEBI | 10339 |
Եթե հատուկ նշված չէ, ապա բոլոր արժեքները բերված են ստանդարտ պայմանների համար (25 °C, 100 կՊա) |
Ցեզիումի կարբոնատ, ալկալիական մետաղ ցեզիումի և ածխաթթվի աղը՝ Cs2CO3 քիմիական բանաձևով։ Անգույն հիդրոսկոպիկ բյուրեղներ։
Ստացում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Ստացվում է ցեզիումի օքսիդի և ածխաթթու գազի փոխազդեցությունից․
- Ստացվում է ցեզիումի կարբոնատի և ածխաթթու գազի փոխազդեցությունից․
- Արդյունաբերության մեջ ցեզիումի կարբոնատը ստանում են բնական հումքի քայքայումից․
Ֆիզիկական հատկություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ցեզիումի կարբոնատը իրենից ներկայացնում է անգույն հիդրոսկոպիկ բյուրեղներ, որոնք հալվում են ոչ թե քայքայման միջոցով, այլ CO2 ավելցուկից։ Իր բաղադրության մեջ ցեզիումի կարբոնատը պարունակում է քվարց, ապակի և այլ խեցեգործական նյութեր (Al2O3, ZrO2, BeO և այլն)։
Շատ լավ է լուծվում ջրում՝ առաջացնելով հիմնաաղային ռեակցիա։
Ցածր ջերմաստիճաններում առաջացնում է բյուրեղահիդրատներ․ Cs2CO3•8H2O (-32°С), Cs2CO3•5H2O (-18°С), Cs2CO3•3H2O (-15,6°С)։ Կարող է առաջացնել կրկնակի բյուրեղահիդրատներ․ 2Cs2CO3•7H2O, Cs2CO3•1,5H2O, 3Cs2CO3•10H2O, ինչպես նաև սոլավատներ Cs2CO3•nCH3OH, Cs2CO3•H2O2։
Քիմիական հատկություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Տաքացման պայմաններում ցեզիումի կարբոնատը քայքայվում է․
- Փոխազդում է թթուների հետ․
- Խոնավ օդում կամաց-կամաց փոխազդում է ածխաթթու գազի հետ․
Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Лидин Р.А. и др. Химические свойства неорганических веществ: Учеб. пособие для вузов. — 3-е изд., испр. — М.: Химия, 2000. — 480 с. — ISBN 5-7245-1163-0
- Справочник химика / Редкол.: Никольский Б.П. и др.. — 3-е изд., испр. — Л.: Химия, 1971. — Т. 2. — 1168 с.
- Химическая энциклопедия / Редкол.: Кнунянц И.Л. и др.. — М.: Советская энциклопедия, 1995. — Т. 4. — 639 с. — ISBN 5-82270-092-4
- Плющев В. Е., Степин Б. Д. Химия и технология соединений лития, цезия и цезия. — М.: «Химия», 1970. — 408 с.