«Գագա բերդ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Նոր էջ. {{Տեղեկաքարտ Ռազմական կառույց |հայերեն անվանում = Գագա բերդ |ինչի մասն է = |տեղագրություն = {{դրոշ|Ադր... |
No edit summary |
||
Տող 2. | Տող 2. | ||
|հայերեն անվանում = Գագա բերդ |
|հայերեն անվանում = Գագա բերդ |
||
|ինչի մասն է = |
|ինչի մասն է = |
||
|տեղագրություն = {{դրոշ|Ադրբեջան}} [[ |
|տեղագրություն = {{դրոշ|Ադրբեջան}} [[Դաշ Սալահլի]], [[Ղազախի շրջան]], [[Ադրբեջան]] |
||
|պատկեր = |
|պատկեր = |
||
|նկարագրություն = |
|նկարագրություն = |
||
|երկիր = |
|երկիր = |
||
Տող 27. | Տող 27. | ||
|ընթացիկ հրամանատար = |
|ընթացիկ հրամանատար = |
||
|հրամանատարներ = |
|հրամանատարներ = |
||
|կապված անձինք = [[Վահրամ Գագեցի]], Վահրամ |
|կապված անձինք = [[Վահրամ Գագեցի]], [[Վահրամ Զաքարյան]] |
||
|ճակատամարտեր = |
|ճակատամարտեր = |
||
|ոչ ռազմական իրադարձություններ = |
|ոչ ռազմական իրադարձություններ = |
||
Տող 33. | Տող 33. | ||
|նկարագրություն2 = |
|նկարագրություն2 = |
||
}} |
}} |
||
'''Գագա բերդ''', ռազմական կառույց [[Կոթի]] գյուղից արևելք, [[Գագա դաշտ]]ի հարավային կողմում: |
'''Գագա բերդ''', ռազմական կառույց Հայաստանի [[Կոթի]] գյուղից արևելք, [[Ադրբեջան]]ի [[Դաշ Սալահլի]] գյուղից արևմուտք, Ադրբեջանի տարածքում, [[Գագա դաշտ]]ի հարավային կողմում: |
||
== Պատմություն == |
== Պատմություն == |
||
Գագա բերդը կառուցվել է 989—1020 թթ. Գագիկ Ա |
Գագա բերդը կառուցվել է 989—1020 թթ. Գագիկ Ա Բագրատունու անունով: 1123 թ. վրաց Դավիթ Շինարար թագավորը սելջուկ թուրքերից ազատագրել է Գագա բերդը: XII դարի վերջին բերդը տրվել է Վահրամ Զաքարյանին` որպես պարգև նրա ռազմական սխրանքների և. վրաց արքունի֊քին մատուցած ծառայությունների համար: Գագա բերդը եղել է Զաքարյանների իշխանության Վահրամյանների ճյուղի աթոռանիստը, որի պատճառով էլ կարճ ժամանակում բարեկարգվել է, դարձել Հայաստանի հյուսիս-արևելյան մասի նշանավոր կենտրոններից մեկը: |
||
1236 թվականին բերդը պաշարել են մոնղոլները: XIII դարի երկրորդ կեսից հետո, Գադա բերդը այլևս չի հիշատակվում: Պահպանվել են բերդի պարսպապատերը, վիմափոր ավազանները, որոնք լցվել են դրսից բերված ջրով և անձրևաջրերով: 20-ից ավելի վիմափոր այրեր ծառայել են իբրև զորանոցներ, ունեն երդիկներ և. Դիտանցքներ: Բերդի պարսպապատերի ներսում, բարձր լեռան վրա, կաթնագույն սրբատաշ քարով կառուցված Է մի փոքր եկեղեցի, որը կոչվում Է [[Գագա Սուրբ Սարգիս վանք|Սուրբ Սարգիս]]: Այն մի քանի անգամ վերանորոգվել Է և այժմ Էլ կանգուն Է: |
1236 թվականին բերդը պաշարել են մոնղոլները: XIII դարի երկրորդ կեսից հետո, Գադա բերդը այլևս չի հիշատակվում: Պահպանվել են բերդի պարսպապատերը, վիմափոր ավազանները, որոնք լցվել են դրսից բերված ջրով և անձրևաջրերով: 20-ից ավելի վիմափոր այրեր ծառայել են իբրև զորանոցներ, ունեն երդիկներ և. Դիտանցքներ: Բերդի պարսպապատերի ներսում, բարձր լեռան վրա, կաթնագույն սրբատաշ քարով կառուցված Է մի փոքր եկեղեցի, որը կոչվում Է [[Գագա Սուրբ Սարգիս վանք|Սուրբ Սարգիս]]: Այն մի քանի անգամ վերանորոգվել Է և այժմ Էլ կանգուն Է: |
||
10:22, 9 Սեպտեմբերի 2012-ի տարբերակ
Տեսակ | ամրոց |
---|---|
Տեղագրություն | Դաշ Սալահլի, Ղազախի շրջան, Ադրբեջան |
Վարչական միավոր | Դաշ Սալահլի |
Երկիր | Ադրբեջան |
Կառուցված | 989-1020 թթ. |
Կառուցող | Գագիկ Ա Բագրատունի[1] |
Ընթացիկ վիճակ | ավերակներ |
Կապված անձինք | Վահրամ Գագեցի, Վահրամ Զաքարյան |
Գագա բերդ, ռազմական կառույց Հայաստանի Կոթի գյուղից արևելք, Ադրբեջանի Դաշ Սալահլի գյուղից արևմուտք, Ադրբեջանի տարածքում, Գագա դաշտի հարավային կողմում:
Պատմություն
Գագա բերդը կառուցվել է 989—1020 թթ. Գագիկ Ա Բագրատունու անունով: 1123 թ. վրաց Դավիթ Շինարար թագավորը սելջուկ թուրքերից ազատագրել է Գագա բերդը: XII դարի վերջին բերդը տրվել է Վահրամ Զաքարյանին` որպես պարգև նրա ռազմական սխրանքների և. վրաց արքունի֊քին մատուցած ծառայությունների համար: Գագա բերդը եղել է Զաքարյանների իշխանության Վահրամյանների ճյուղի աթոռանիստը, որի պատճառով էլ կարճ ժամանակում բարեկարգվել է, դարձել Հայաստանի հյուսիս-արևելյան մասի նշանավոր կենտրոններից մեկը: 1236 թվականին բերդը պաշարել են մոնղոլները: XIII դարի երկրորդ կեսից հետո, Գադա բերդը այլևս չի հիշատակվում: Պահպանվել են բերդի պարսպապատերը, վիմափոր ավազանները, որոնք լցվել են դրսից բերված ջրով և անձրևաջրերով: 20-ից ավելի վիմափոր այրեր ծառայել են իբրև զորանոցներ, ունեն երդիկներ և. Դիտանցքներ: Բերդի պարսպապատերի ներսում, բարձր լեռան վրա, կաթնագույն սրբատաշ քարով կառուցված Է մի փոքր եկեղեցի, որը կոչվում Է Սուրբ Սարգիս: Այն մի քանի անգամ վերանորոգվել Է և այժմ Էլ կանգուն Է:
Գրականություն
- Ի.Բ. Էլլարյան, Աղստևի հովտի պատմության և կուլտուրայի հուշարձաններ, Երևան, «Հայաստան», 1980 — 41-42, էջեր 41-42 — 154 էջ։
Ծանոթագրություններ
- ↑ Հաւաքումն Պատմութեան Վարդանայ վարդապետի, Վենետիկ, 1862, էջ 145