«Ցեոլիթներ»–ի խմբագրումների տարբերություն
չ →top |
չNo edit summary |
||
Տող 5. | Տող 5. | ||
== Ծանոթագրություններ == |
== Ծանոթագրություններ == |
||
{{Ծանցանկ}} |
{{Ծանցանկ}} |
||
⚫ | |||
{{ՀՍՀ|հատոր=12|էջ=152}} |
{{ՀՍՀ|հատոր=12|էջ=152}} |
||
⚫ | |||
[[Կատեգորիա:Միներալներ]] |
[[Կատեգորիա:Միներալներ]] |
12:39, 31 Օգոստոսի 2021-ի տարբերակ
Ցեոլիթներ | |
---|---|
Կատեգորիա | mineral subclass? |
Ենթակատեգորիա | zeolite frameworks? և Classification of minerals – Silicates? |
Ցեոլիտներ, (հուն․՝ zeo եռալ և lithos քար), միներալներ, [SiO4]4_ և [A1O4]5_ տետրաէդրերից կազմված բյուրեղային կառուցվածքով ալյումասիլիկատներ։ Ցեոլիտներ հանդիպում են թե բնության մեջ, թե ստացվում են արհեստական եղանակով։ Ընդհանուր քիմիական կազմն է՝ Mex/n [AlxSiyO2(x+y)]• zH2O, որտեղ Me-ն մետաղն է, ո–ը՝ նրա օքսիդացման աստիճանը, x-ը՝ ալյումինի ատոմների թիվը, y-ը՝ սիլիցիումի ատոմների թիվը, z-ը՝ ջրի մոլեկուլների թիվը։ Բնական ցեոլիտները ընդգրկում են մոտ 30 միներալ։ Առավել կարևորներն են անալցիմը, լոմոնտիտը, նատրոլիտը, ֆոժազիտը։ Բնական ցեոլիտներն առաջացնում են ցանկացած բյուրեղագիտական համակարգի թափանցիկ, անգույն բյուրեղներ։ Կարծրությունը՝ 3,5-5,5, խտությունը՝ 2000-2200 կգ/մ³ (Ba պարունակող ցեոլիտներինը՝ 2500-2800 կգ/մ3։ Բնական ցեոլիտների հանքավայրեր կան Հարավային Կովկասում, Կամչատկայում, Նոր Զելանդիայում, Ճապոնիայում, ԱՄՆ-ում։ Հայաստանում ցեոլիտների հարուստ պաշարներ կան Տավուշի և Շիրակի մարզերում։ Լայն տարածում ունեն սինթետիկ ցեոլիտները։ Դրանք բավական էֆեկտիվ սորբենտներ են, մոլեկուլային մաղեր և օժտված են ադսորբցիայի խիստ բարձր ընտրողականությամբ։
Ծանոթագրություններ
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 12, էջ 152)։ |