«Գերհաղորդականություն»–ի խմբագրումների տարբերություն
չ r2.7.1) (Ռոբոտը ավելացնում է․: war:Superconductividad |
չ r2.7.1) (Ռոբոտը ավելացնում է․: ta:மீக்கடத்துத்திறன் |
||
| Տող 70. | Տող 70. | ||
[[sr:Суперпроводност]] |
[[sr:Суперпроводност]] |
||
[[sv:Supraledare]] |
[[sv:Supraledare]] |
||
[[ta:மீக்கடத்துத்திறன்]] |
|||
[[th:สภาพตัวนำยิ่งยวด]] |
[[th:สภาพตัวนำยิ่งยวด]] |
||
[[tr:Süperiletken]] |
[[tr:Süperiletken]] |
||
07:37, 18 Մայիսի 2012-ի տարբերակ
Գերհաղորդականությունը մի երևույթ է, որ նկատվում է որոշ նյութերում, ընդհանրապես շատ ցածր ջերմաստիճաններում, որը հատկանշվում է զրո դիմադրությամբ և ներքին մագնիսական դաշտի բացառմամբ (Մեյսների էֆեկտը): Դա հայտնաբերվել է Հեյկե Կամերլինգ Օնեսի միջոցով՝ 1911 թվականին: Ֆերոմագնիսականության և ատոմական սպեկտրային գծերի նման դա մի քվանտային մեխանիկական երևույթ է: Գերհաղորդականությունը չի կարող հասարակորեն իբր դասական ֆիզիկայի ճշգրիտ հաղորդիչի իդեալականացում հասկացվել:
Մի մետաղե հաղորդչի էլեկտրական դիմադրությունը իջնում է նրա ջերմաստիճանի ցածրանալու հետ: Սակայն, պղինձի և արծաթի նման սովորական հաղորդիչներում, խառնուրդները և այլ թերությունները ցածր սահման են պարտադրում: Նույնիսկ բացարձակ զրոյի մոտ պղնձի մի իսկական նմուշը ոչ-զրո դիմադրություն է ցույց տալիս: Մի գերհաղորդիչի դիմադրությունը, նույնիսկ այս թերություններով, սուր իջնում է զրոյի՝ երբ նյութը սառեցվում է իր կրիտիկական ջերմաստիճանի ներքո: Մի էլեկտրական հոսանք, որ հոսում է մի գերհաղորդիչ լարի օղակում, կարող է անսահմանորեն դիմանալ առանց որևէ էներգիայի աղբյուրի:[1]
Գերհաղորդականությունը պատահում է նյութերի մի լայն տեսականիում, ընդգրկելով հասարակ տարրեր ինչպես անագը և ալյումինը, տարբեր մետաղե ձուլվածքներում, և որոշ ծանրացանած կիսահաղորդիչներում: Գերհաղորդականությունը չի պատահում ազնիվ մետաղներում ինչպես ոսկում և արծաթում, ոչ էլ ֆերոմագնիս մետաղների անարատ նմուշներում:
1986 թվականին, կուպրատ-պերովսկիտ կերամիկ նյութերի բարձրաստիճան գերհաղորհիչների մի ընտանիքի հայտնաբերումը, 90 կելվինից բարձր կրիտիկական ջերմաստիճանով, հետաքրքրությունը և հետազոտությունը գերհաղորդականության մեջ թարմացրեց տարբեր պատճառներով: Որպես զուտ հետազոտական առարկա, այս նյութերը ներկայացնում էին մի նոր երևույթ, որ ժամանակվա տեսությամբ բացատրություն չուներ: Ավելին, քանի որ գերհաղորդականությունը պահպանվում է մինչ ավելի վարելի ջերմաստիճաններ, տնտեսապես կարևոր հեղուկ ազոտի եռացման կետից անց, ավելի առևտրական կիրառումներ են կարելի, հատկապես եթե նույնիսկ ավելի բարձր կրիտիկական ջերմաստիճանով նյութեր հայտնաբերվեն:
|
Սա անավարտ հոդված է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիպեդիային՝ ուղղելով և լրացնելով այն։ Այս նշումը հարկավոր է փոխարինել համապատասխան թեմատիկ նշումով։ |
Աղբյուրներ
- ↑ ՍՔՈՒԻԴները, Ջոզեֆսոն Էֆեկտները և Գերհաղորդականական Էլեկտրոնիկա (անգլերեն), Ջոն Ս. Գալոպ, CRC Press, 1990, էջ. 20. ISBN 0-7503-0051-5