Սանդի Սայլենս

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Սանդի Սայլենս Շադի Սթալիոն կայարանում, Հայակիտա (Աբիրա) Հոկաիդո Ճապոնիա

Սանդի Սայլենս՝ (1986 թվականի մարտի 25 – 2002 թվականի օգոստոսի 19) ամերիկական զտարյուն ձիու ցեղատեսակ։ 1989 թվականին նա հաղթեց Կենտուկի Դերբի և Պրիկնիս Ստեյկս մրցարշավները, բայց ձախողեց Եռակի թագ և պարտություն կրեց Բելմոնտ Ստեյկսում։ Ավելի ուշ, նույն տարվա ընթացքւմ, նա հաղթեց Դասական սելեկցիոների գավաթ մրցարշավը և ճանաչվեց Ամերիկայի տարվա ձի։ Սանդի Սայլենսի մրցարշավային կարիերան նշանավորվեց Իզի Գոերի հետ նրա մրցարշավով, որի նկատմամբ նա առավելություն ուներ[1]։ Իզի Գոերը երկամյա ձի էր, համարվում էր 1988 թվականի Ամերիկայի չեմպիոնը, Քենթուկի Դերբի մրցարշավում նա ավարտեց երկրորդը՝ Սանդի Սայլենսից հետո։ Իզի Գոերը հաղթեց ութ երկարություն Բելմոնտում։ Ավելի ուշ երկու ձիերն էլ մտան Ամերիկայի Փառքի դահլիճի մեջ։ Այն բանից հետո, երբ Սանդի Սայլենսը հեռացավ մրցարշավներից, նա այլևս աջակցություն չստացավ Ամերիկայի Միացյալ Նահանգների ձիաբուծողներից և արտահանվեց Ճապոնիա։ Նա Ճապոնիայում առաջատար ճանաչվեց տասներեք անգամ՝ գերազանցելով իր նախկին ռեկորդները։ Չնայած ճապոնական մրցարշավների համեմատաբար փակ բնույթին, Սանդի Սայլենս հաջողջությունը ի սկզբանե սահմանափակվում էր նրան հարազատ տարածքում, նրա ժառանգները խոշոր մրացարշավներ էին հաղթում Ավստրալիայում, Ֆրանսիայում, Մեծ Բրիտանիայում, Հոնկոնգում, ԱՄՆ-ում, Դուբայում[2]։ Զտարյուն ձիու ցեղատեսակների փորձագետ էնն Պետերսը նշում է․ «Եթե Սանդի Սայլենսը թոշակի անցներ Քենթուկիում, ապա հավանաբար նա անհաջողություն կունենար առևտրային առումով և ամոթալի կերպով կարտահանվեր, բայց նա գտավ իր իդեալական գենոֆոնդը և փոխարենը ավելի ծաղկում ապրեց»։ Զտարյուն ցեղատեսակներ արտադրողների ցուցակի մեջ ընդգրկվելու համար որակավորում ստանալով՝ Սանդի Սայլենսը բարելավում ստացավ իր ճապոնական արշավորդներից[3]։ 20-րդ դարում ԱՄՆ-ի 100 լավագույն մրցարշավային ձիերի մեջ, ըստ Բլուդ Հորս ամսագրում, Սանդի Սայլենսը զբաղեցրեց 31-րդ տեղը։

Վաղ տարիներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սանդի Սայլենսը ծնվել է 1986 թվականի մարտի 25-ին Քենթուկի նահանգի Փարիզի Քարե ֆերմայում[4] ։ Չնայած նա գրանցվել է որպես մուգ-շագանակագույն, բայց իրականում նա իսկական սև ձի էր։ Նրան բուծում էր Օուք Քլիֆֆ ընկերությունը և նա երկու անգամ հազիվ խուսափեց մահից․ սկզբում կրծքից կտրելուց, երբ շատ քիչ էր մնացել, որ նա մահանար վիրուսից[5], և ավելի ուշ, երկու տարեկանում, բեռնատարի բեռնախցիկում ճանապարհ անցնելիս, երբ վարորդը հանկարծակի սրտի կաթված էր ստացել և բեռնատարը շրջվել էր[6]։ Նրան երկու անգամ շրջանցել են ռինգում, երբ նա մեկ տարեկան էր, նախքան 50 000 դոլարով Կալիֆորնիայում վաճառելը։ Արթուր Բ․ Հեննոկ III-ը գնեց նրան որպես "փրկագին" (նա է մեծացրել նրան)՝ հույս ունենալով նրան ուղարկել Քենթուկի։ Սակայն բեռնատարի վթարը խանգարեց Սանդի Սայլենսին Կալիֆորնիայում։ Փառքի դահլիճի մարզիչ Չարլի Ուիտտինգեմը գնեց քուռակի մասնաբաժնի կեսը, իսկ այնուհետև այն վաճառեց նրա բժիշկ Էռնեստ Գայարուին[7]։

Սեփականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հ,Գ,Ու գործընկերներ (Հանկոկ-Գայլարդ-Ուայթինգեմ)-ը իրենից ներկայացնում է երեք գործընկերների անուններ, որոնց պատկանում էր «Երեք գործընկեր» ընկերությունը․ 1. 1. Արթուր Բ․ Հեննոկ III (ծնված 1943) - գործընկեր 50%-ով, ձիաբույծ և Քենթուկի նահանգի Փարիզ բնակատեղիից ոչ շատ հեռու գտնվող թոն Ֆարմ ընկերության սեփականատեր, 2. 2. Չարլի Ուիթինգեմ (1913–1999) - գործընկեր 25%-ով, Ձիերի փառք դահլիճի մարզիչ, 3. 3. Բժիշկ Էռնեստ Գայլարդ (1913-2004)- գործընկեր 25%-ով, 1938 թվականին ավարտել է Լուիսվիլլի համալսարանը, համարվում է Քենթուկի Դերբի մրցարշավի ակտիվ մասնակից, որպես բժիշկ է աշխատել Եերկրորդ համաշխարհային պատերազմի տարիներին։

Մրցարշավային ռեկորդ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1988: երկամյա սեզոն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Չնայած Սանդի Սայլենսը ցուցադրեց իր կարողությունները, նա մինչև վերջ չմասնակցեց երկամյա սեզոնի մրցարշավներին՝ զբաղեցնելո երկորրդ տեղը առաջին մրցարշավին, այնուհետև հաղթելով առաջաին մրցարշավը հատուկ քաշայինների կարգում և եզրափակելով երկրորդը երեք մեկնարկներից լրացուցիչ մրցարշավում։

1989: եռամյա սեզոն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Իր եռամյա սեզոնը Սանդի Սայլենսը սկսեց հաղթանակից։ Այնուհետև հաղթեց Սան-Ֆելիպեի և Դերբ Սանտա-Անիտա մրցարշավները՝ մեկնարկի իրավունք ստանալով Քենթուկի Դերբիում։

Քենթուկի Դերբի[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1989 թվականին Եռակի թագ-ի նախաշեմին Սանդի Սայլենսի և Իզի Գոյերի ընկերությունների միջև մրցակցություն առաջացավ ամենալավ երկամյա ձի տիտղոսի համար։ Այդ երկուսը առաջին անգամ հանդիպեցին Քենթուկի-Դերբիում 1989 թվականին, որը կայացավ մայիսի 6-ին։ Քենթուկի Դերբիի քառորդ եզրափակչում Սանդի Սայլենսը և ժոկեյ Պետ Վալենսուելան հաղթեցին Իզի Գոյերին ցեխոտ մայրուղու 2 1⁄2 երկարության վրա 1958 թվականից ի վեր Քենթուկի Դերբիում գրանցված ամենադանդաղ ժամանակով (2:05)[8]։ Ամենօրյա մրցավազքի ձև խմբագիր Դեն Իլլմանը Սանդի Սայլենսի հաղթանակից հետո հայտարարեց, որ «այդ օրը հաղթեց լավագույն ձին»[9] ։ Ամենօրյա մրցավազքի ձև՝ նախագահ Սթիվ Կրիստը արտահայտեց իր կարծիքը, այն է՝ «Իզի Գոյերը իր պարտության համար ուներ օրինական բացատրություն, բայց նա դա չարեց, չկարոցավ հաղթահարել Չերչիլի ցեխոտ ճանապարհը»[10]։

Պրիքնիս Խաղադրույքներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Այն ժամանակ, երբ երկու ձիերն էլ Դերբիից երկու շաբաթ անց մասնակցում էին Պրիքնիսի 1 3⁄16 արշավին, նրանցից երկուսն էլ որոշակի հիվանդություններ ունեին։ Սանդի Սայլենսը մահացած թվաց 7 օր տևած մրցարշավից հետո։ Մարզիչ Ուիթինգեմը կապվեց Քենթուկիից հայտնի անասնաբույժ դոկտոր Ալեքս Հարթիլլի հետ, ով ախտորոշեց կապտուկ ոտնաթաթի տակ, սովորական վնասվածք, որը «լուրջ խնդիր չէր, բայց տեղի էր ունեցել լուրջ ժամանակահատվածում»։ Հարթիլլը սպիտակ մաքուր թղթի վրա վերցրեց Սանդի Սայլենսի ոտնաթաթի նկարը, որը ֆաքսով ուղարկվեց Լեկինգտոնի բժիշկ Ռիկ Ռեդդենին, և Ռեդդենը նկարի համաձայն պատրաստեց ալյումինե ոտնամաններ։ Այնուհետև Ռեդդենը և նրա օգնականը վարձակալված ինքնաթիռով մեկնեցին Բալթիմոր՝ իրենց հետ տանելով ռենտգենի ապարատը, որպեսզի համոզվեն, որ կոտրվածք չկա։ Ոտնամանները փորձելուց հետո Սանդի Սայլենը սկսեց մարզվել մրցարշավից ընդամենը 4 օր առաջ։ Այն բանից հետո, երբ նրանք տեսան, որ ձին «զարմանալիորեն» արագ վերականգնվեց վնասվածքից հետո, նրա ոտնամանները հանվեցին մրցարշավից մեկ օր առաջ[9][11]։ Միևնույն ժամանակ, նրա մրցակցի ախոռում Պրիքնիսի ողջ շաբաթվա ընթացքում (ընդհուպ մինչև ուրբաթ, մրցարշավի օրը) Իզի Գոյերի առջևի ոտքերը ներծծում էին անգլիական աղով լցված բաքերի մեջ ոտնաթաթերի վրա եղած ոչ մեծ քերծվածքների կամ ճաքերի պատճառով։ Նրա կոճերի և ծնկների վրա ևս կատարեցին ուլտրաձայնային հետազոտություն։ Որոշների մոտ հարց էր առաջացել, թե կարող են արդյոք այդ հիվանդությունները վտանգի տակ դնել երկու ձիերին էլ[12] ։ Իզի Գոյերի մոտ կային «խնդրահարույց, ուռած» կոճեր, որոնց հետ նա պայքարում էր իր ողջ կարիերայի ընթացքում։ Մարզիկ Տադ Ակելը հայտարարեց․ «Իզի Գոյերի մոտ կա հոդերի ուռածություն, որը սովորաբար առաջանում է հեղուկի ավելցուկի պատճառով և ինձ թվում է, որ նա ունի կալցիումի ավելցուկ, զարմանալի է, որ նման լավ ձին կարող է ունենալ այդպիսի կոճեր»[13] ։ Սանդի Սայլենսը կրկին առաջ անցավ իր մրցակցից, այս կամ եզրափակիչ ուղու վրա[14]։ Շատ փորձագետներ այդ մրցարշավը ճանաչեցին «կիսադարի մրցարշավ»։ Իզի Գոյերի որոշ կողմնակիցներ զանգվածային լրատվամիջոցների մեջ պնդում էին իրենց ձիու գերազանցության մասին՝ նրան պարտություն վերագրելով այն փաստի առթիվ, որ Իզի Գոյերը օդ է ցատկել մեկնարկի պահին, իսկ նրա ժոկեյ Պետ Դեյը Իզի Գոյերի գլուխը դեպի աջ է պտտել, երբ նա արդեն փոքր առավելություն ուներ եզրափակիչ ուղու վրա։ Դեյը, ով բողոք ներկայացրեց Վենեսուելայի դեմ, նրա արշավը «սխալ» անվանեց[15]։ Լոս Անջելես Թայմս-ից Բիլլ Կրիստինը և մարզիչ Շուգ ՄակԳոգին ևս իրենց կարծիքը արտահայտեցին սխալների մասին, որոնք, նրանց կարծիքով, կատարել է Դեյը արշավի ժամանակ[16][17][18] ։

Բելմոնտյան մրցանակ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Այդ ժամանակ Նյու-Յորքը Ամերիկայի միակ նահանգն էր, որում արգելված էին թմրամիջոցները և դեղամիջոցները, որոնք ընդունվում էին մրցարշավների ընթացքում։ Նյու-Յորքը ձիերին թույլ չէր տալիս մասնակցել մրցարշավների, եթե նրանք ընդունել էին որևէ թմրամիջոց, այն դեպքում, երբ երկրի մնացած մասը թույլ էր տալիս[19][20][21]։ Պրիքնիսի և Բելմոնտի Խաղադրույքների միջև ընկած երեք շաբաթվա ընթացքում Սանդի Սայլենսի մարզիչ Չարլի Ուիթինգեմը բարկացած էր այն պատճառով, որ սկանդալային անասնաբույժ Ալեքս Հարթիլլը, ով ավելի վաղ բուժել էր Սանդի Սայլենսին Քենթուկի Դերբիին և Պրիքնիսին մասնակցելու համար, Նյու-Յորքում լիցենզիա չի ստացել և նրան արգելել են գործել[22][23]։ Բելմոնտի Խաղադրույքների 1․5 մղոն երկարությամբ մրցարշավից մեկ օր առաջ Սանդի Սայլենսը իրեն վարժեցնող Պեմ Մեյբսի հետ միասին հարվածեց մարզիչ Ուիթինգեմին՝ հազիվ չսպանելով նրան։ Բելմոնտ մայրուղին, որի վրա մի քանի դյույմ անձրև էր կաթացել մրցարշավին նախորդող օրերին[24], գնահատվեց որպես արագընթաց․ Սանդի Սայլենսը դարձավ առաջատար իր ցուցադրած 9:10 ժամանակով, իսկ Իզի Գոյերը և Ավե Ինսպայրինգը ցույց տվեցին 8։ 5 ժամանակ.[25]։ Իզի Գոյերը հաղթեց Սանդի Սայլենսին ութ հատվածների վրա 2:26 ժամանակի ընթացքում[26]՝ ստեղծելով պատմության մեջ հայտնի երկրորդ Բելմոնտյան օղակները, զիջելով միայն Սեկրետարիատին, և Սանդի Սայլենսին զրկելով երրորդ թագից։ Շնորհիվ դասական մրցարշավի մեջ նրա երկու հաղթանակներին և երկրորդ տեղին՝ Սանդի Սայլենսը ստացավ երրորդ Վիզա Թրիփլ Քրոուն բոնուսը $ 1 000 000 չափով՝ որպես լավագույն եռամյա խաղացող[27]։

Դասական սելեկցիոների գավաթ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բելմոնտի Խաղադրույքներից հետո Սանդի Սայլենսը ավարտեց երկրորդը մրցարշավի հնարավոր հաղթող Տորֆ սելեկցիոներների գավաթի խաղարկությունից հետո, ստանալով մրցանակ 1⁄4-մղոն հեռավորության համար, և հաթեց 1-ին մակարդակի սուպեր-դերբի սեպտեմբերի 24-ին[28]՝ իրեն տալով 6 շաբաթ հանգիստ նախքան Սելեկցիոների դասական գավաթի մեկնարկը։ Իզի Գոյերը հաղթեց առաջին մակարդակի 4 հաջորդական մրցարշավներ Բելմոնտից հետո։

Դա դարձավ Իզի Գոյերի և Սանդի Սայլենսի եզրափակիչ մրցարշավներից մեկը դասական գավաթի ավարտական սեզոնի ընթացքում, որի մրցանակային ֆոնդը Գոլֆսթրիմ պարկում կազմում էր 3 միլիոն դոլար և այն կայացավ նոյեմբերի 4-ին։ Սպասվում էր, որ մրցույթը կորոշի հաղթողին[29] ։ Սանդի Սայլենսի ժոկեյ Պետ Վանելսուելան ավելի վաղ որակազրկվել էր կոկաինի օգտագործման համար և նրան փոխարինել էր Կրիս Մակկարրոնը։ Սանդի Սայլենսը ցույց տվեց նախկին ժամանակը 2:1 հաշվով՝ զիջելով Իզի Գոյերին 1։ 2 հաշվով։ Մրցարշավի սկզբում Սանդի Սայլենսը հետ մնաց առաջատարից 5 երկարության վրա, իսկ Իզի Գոյերը 11 երկարությամբ առաջ անցավ։ Ամենօրյա մրցավազքի ձև-ի խմբագիրը նշեց, որ Սանդի Սայլենսը «հետևեց Բլաշինգ Ջոնին, ով մոտենում էր ֆարլոնգին, թեթևակի քաշեց նրան, և հետ դարձրեց Իզի Գոյերին՝ ձգելով նրա վզից, որպեսզի հաղթի նրան».[30] ։ Նաև նշվում էր, որ Իզի Գոյերը «Կորցրեց իր դիրքը, երբ նա փորձեց շարժվել դեպի անդունդը ՝ թողնելով պարաշյուտը, արագորեն շարժվեց դրսի կողմից՝ հակառակ ձգվող հատվածի վերջում մրցակցության հասնելու համար, չկարողանալով մնալ առաջնորդների հետ մինչև լայն հեռավոր անկյունը իսկ հետո համարձակորեն ավարտեց»։ Այդ ժամանակ Սանդի Սայլենսը վաստակեց տվյալ պահի համար ռեկորդային 4,59 միլիոն դոլար[31][32][33][34][35] և յոթ անգամ հաղթեց 1989 թվականի ինը մեկնարկների ժամանակ, ինչը նրան մրցանակ բերեց Մրցանակ խավարումը որպես առաջատար եռամյա ձի և տարվա ձի։ Վերջին մրցանակի համար Սանդի Սայլենսը ստացավ 223 ձայն հնարավոր 242-ից, ինչը նրանք դարձրեց միանշանակ հաղթող ութ տարի առաջ Ջոն Հենրիի ունեցած հաղթանակից հետո[36]։ Սակայն այդ հաղթանակը չլուծեց վեճերն այն մասին, թե որ եռամյա ձին էր լավագույնը։ Սթիվ Կրիստը Նյու Յորք Թայմսի մեջ հայտարարեց, որ եթե դրվի «Ո՞վ է լավագույն ձին, Սանդի Սայլենսը, թե՞ Իզի Գորը»[37] , ապա մեծ մասը կքվեարկեն Սանդի Սայլենսի դեմ», բայց նաև ասաց․ «ցանկացած ստանդարտով նախորդ տարին՝ 1989 թվականը, պատկանում է Սանդի Սայլենսին»։ Եզրափակելով Կրիստը ասաց․ «Իզի Գոյերը հիանալի ձի էր, Սանդի Սայլենսը ևս[31]։ Ես դեռևս մտածում եմ, որ Իզի Գոյերը ավելի տաղանդավոր է»[38][39]։ Լոս Անջելես Թայմս-ից և Նյուսդեից Պոլ Մորանը համաձայնվեց նրա հետ՝ հայտարարելով, որ «Սանդի Սայլենսը տարվա ձին է, բայց մեծ մասը նախկինի նման կարծում են, որ Իզի Գոյերը լավագույն ձին է»[40]։ 1996 թվականին Սանդի Սայլենսը մտավ ձիարշավի ազգային թանգարանի և փառքի դահլիճի մեջ[41] ։ Նա 31-րդ տեղը զբաղեցրեց 20-րդ դարի լավագույն ձիերի շարքում, իսկ Իզի Գոյերը՝ 34-րդ տեղը։ Սկսած 1984 թվականից, երբ ստեղծվեց Դասական գավաթը, Սանդի Սայլենսը և Ալիշեբան միակ երկու ձիերն էին, որոնք հաղթեցին չորս մրցարշավների շարքի բոլոր երեք փուլերը[42] ։

1990: քառամյա սեզոն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Չորս տարեկանում Սանդի Սայլենսը հաղթեց կալիֆորնիական մրցարշավը և երկրորդ տեղը զբաղեցրեց Հոլիվուդյան ոսկե գավաթում Հանցավոր Տեսակը-ից հետո[43] He suffered an injured ligament that eventually led to his retirement.[44]։ Նա վնասվածք ստացավ, ինչը վերջին հաշվով նրան թոշակի ուղարկեց։ Կարիերայի ընթացքում ունեցած 14 մրցարշավներից նա հաղթեց ինը և զբաղեցրեց երկրորդ տեղը մնացած հինգ մրցարշավներում։

Ախոռային ռեկորդ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սանդի Սայլենսը վաճառվեց ճապոնացի ձիաբույծ Զենյա Յոշիդային[45]։ Յոշիդան ձեռք բերեց Սանդի Սայլենսի բաժնետոմսերի 25%-ը իր քառամյա սեզոնի սկզբում և 1991 թվականին մյուս գործընկերներից գնեց 7,5 միլիոն դոլարի բաժնեմասերը[46] ։ Սանդի Սայլենսը ծաղկում ապրեց Ճապոնիաում և դարձավ նրանց առաջատարը 1995-2008[45] թվականների ընթացքում՝ փոխարինելով Հյուսիսային համին։ Սակայն ձիաբույծները չէին կարողանում տարածել նրա ազդեցությունը Ճապոնիայի սահմաններից դուրս.[45]։ Նրա ժառանգները շատ մրցարշավներ հաղթեցին Ճապոնիայում, այդ թվում ՋՌԱ դասի 1-ի 22 մրցարշավներից 20-ը (բացառությամբ ՆՀԿ Մայլի գավաթ և JՃապոնիայի Ցեխի Գավաթ)։ Նրա սերունդները հաղթեցին նաև միջազգային Գրեյդ 1 մրցարշավները՝ ներառյալ Հոնկգ Կոնգ Վաս, Հոնկգ Կոնգg Մայլ և Դուբայի Շիմա Կլասիկ։ Սանդի Սայլենսի սերունդները բազմաթիվ ռեկորդներ գրանցեցին նաև եկամուտների տեսանկյունից, այն պատճառով, որ նա ակտիվ էր «մեծ բերքահավաքի» դարաշրջանում, ինչպես նաև այն պատճառով, որ Ճապոնիայում միջին դրամաչափը զգալիորեն ավելի բարձր է, քան աշխարհի այլ տեղերում։ Ամենահամեստ գնահատականներով Սանդի Սայլենսի սերունդների վաստակը կազմում է մոտավորապես 80 միլիարդ են[47]։ Ճիշտ հեռանկարներ և լրացուցիչ համատեքստ ստանալու համար ձիաբույծները հաճախ նայում են միջին եկամտի ցուցիչին, որը միջին եկամուտը և ձիու վաստակը համեմատում է բոլոր արտադրողների միջին աշխատավարձի հետ[48] ։ Ձիերի կարերային ԱԵԻ-ն կարելի է գտնել ժոկեյ-խմբի equineline.com կայքում։ Սանդի Սայլենսի կարիերային AEI-ն կազմում է 2,55[49] ։ Ըստ ԱԵԻ ռեյթինգի նշված են ամերիկական առաջատարները․

Մահ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սանդի Սայլենը մահացել է 2002 թվականի օգոստոսի 19-ին։ Նա բուժվել է լամինիտից նախորդող 14 շաբաթվա ընթացքում, նրա մոտ նաև մեկ ոտքի մեջ զարգացել է ինֆեկցիա։ Նրան տվել են մեկ այլ ցավազրկղի ուժեղ չափաբաժին, որպեսզի թեթևանա նրա վիճակը, և, ըստ երևույթին, նա իրեն բավականին լավ է զգացել վերջին շրջանի համեմատ։ Հաջորդ առավոտյան նա կարծես կարողացել է ոտքի կանգնել և մինչ անասնաբույժները քննարկում էին, թե ինչպես բուժեն նրան, նա մահացել է սրտային անբավարարությունից[50]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ Richard Sowers (2014 թ․ փետրվարի 7). The Kentucky Derby, Preakness and Belmont Stakes: A Comprehensive History. MacFarland & Company, Inc. ISBN 9780786476985. Վերցված է 2015 թ․ հունիսի 6-ին.
  2. ↑ «Leading Sires of Japan». Tbheritage.com. Վերցված է 2012 թ․ դեկտեմբերի 28-ին.
  3. ↑ Sunday Silence Dominates Broodmare Sires
  4. ↑ «Sunday Silence: A Fighter 'Til The End». Horse Network. 2016 թ․ մարտի 25. Վերցված է 2020 թ․ օգոստոսի 23-ին.
  5. ↑ «History/Tributes». Stone Farm. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ ապրիլի 25-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 20-ին.
  6. ↑ «Sunday Silence roars in '89 Derby». ESPN. 2011 թ․ մայիսի 3. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 20-ին.
  7. ↑ «From unwanted colt to racing immortality». Thoroughbred Times. 2002 թ․ օգոստոսի 31. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ մայիսի 12-ին. Վերցված է 2011 թ․ դեկտեմբերի 29-ին.
  8. ↑ «THE KENTUCKY DERBY : Sunday Silence Is Golden Despite the Mud : California Colt Defeats Easy Goer». Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 21-ին.
  9. ↑ 9,0 9,1 «Sunday Silence, Derby talk». Daily Racing Form. 2008 թ․ ապրիլի 9. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 20-ին.
  10. ↑ «ON HORSE RACING; Closing the Chapter on Easy Goer». Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 21-ին.
  11. ↑ «Sunday Silence Iffy for Preakness». The Philadelphia Inquirer. 1989 թ․ մայիսի 15. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 20-ին.
  12. ↑ «Looking For Word To Whys Will Easy Goer Have Answers?». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հուլիսի 14-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 21-ին.
  13. ↑ «HORSE RACING : Maybe It's Time Easy Goer Gets a Different Rider». Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 21-ին.
  14. ↑ «HORSE RACING; Sunday Silence Wins Preakness by Nose». The New York Times. 1989 թ․ մայիսի 21. Վերցված է 2011 թ․ դեկտեմբերի 29-ին.
  15. ↑ «Day finally steers Easy Goer right». Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 21-ին.
  16. ↑ «It Was a Difference of Styles in the Preakness : Valenzuela's Aggressive Western Riding Overwhelmed Day's Eastern Patience». Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 21-ին.
  17. ↑ «Day finally steers Easy Goer right». Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 21-ին.
  18. ↑ «Easy Goer gets last shot». Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 21-ին.
  19. ↑ Christine, Bill (1989 թ․ օգոստոսի 3). «Horse Racing : King Glorious to Skip Travers, and Easy Goer». Los Angeles Times. Վերցված է 2016 թ․ հուլիսի 6-ին.
  20. ↑ Christine, Bill (1989 թ․ հունիսի 15). «Horse Racing / Bill Christine : Hawkster Wins the Triple Crown of Mediocrity». Los Angeles Times. Վերցված է 2016 թ․ հուլիսի 6-ին.
  21. ↑ Christine, Bill (1990 թ․ հունիսի 6). «Lasix Debate Steals Belmont Spotlight : Horse racing: New York prohibits use of the diuretic to treat horses, in effect keeping bleeders such as Summer Squall away». Los Angeles Times. Վերցված է 2016 թ․ հուլիսի 6-ին.
  22. ↑ Perrone, Vinnie (1989 թ․ հունիսի 11). «NEW YORK STILL BARS HARTHILL». The Washington Post. Վերցված է 2016 թ․ հուլիսի 6-ին.
  23. ↑ Crist, Steven (1989 թ․ հունիսի 9). «BELMONT STAKES; The Big Two Will Go Head to Head at the Start». The New York Times. Վերցված է 2016 թ․ հուլիսի 6-ին.
  24. ↑ «BELMONT STAKES; A Wet Track Could Dampen Bid for Crown». The New York Times. 1989 թ․ հունիսի 10. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 20-ին.
  25. ↑ «The Belmont Stakes (G1)». belmontstakes.com. 2012 թ․ հունիսի 9. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ հուլիսի 7-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 20-ին.
  26. ↑ «BELMONT STAKES; An Appropriate Reaction From Whittingham: Silence». The New York Times. 1989 թ․ հունիսի 11. Վերցված է 2011 թ․ դեկտեմբերի 29-ին.
  27. ↑ «HORSE RACING; Easy Goer Finally Beats Sunday Silence». The New York Times. 1989 թ․ հունիսի 11. Վերցված է 2011 թ․ դեկտեմբերի 29-ին.
  28. ↑ «Sunday Silence Surprised By Prized In Swaps Stakes - Philly.com». Articles.philly.com. 1989 թ․ հուլիսի 24. Վերցված է 2011 թ․ դեկտեմբերի 29-ին.
  29. ↑ «VIEWS OF SPORT; Best vs. Best, Not East vs. West». The New York Times. 1989 թ․ հոկտեմբերի 29. Վերցված է 2011 թ․ դեկտեմբերի 29-ին.
  30. ↑ «Daily Racing Form Chart of 1989 Breeder's Cup Classic». Daily Racing Form. 1989 թ․ նոյեմբերի 4. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հունիսի 27-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 20-ին.
  31. ↑ 31,0 31,1 «HORSE RACING; Sunday Silence does the expected». The New York Times. 1990 թ․ հունվարի 30. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 17-ին.
  32. ↑ «His big heart stops». Daily Racing Form. 2011 թ․ սեպտեմբերի 16. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 17-ին.
  33. ↑ «National Museum of Racing, Hall of Fame, Thoroughbred Horses». Racingmuseum.org. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հոկտեմբերի 16-ին. Վերցված է 2013 թ․ մայիսի 3-ին.
  34. ↑ «National Museum of Racing, Hall of Fame, Thoroughbred Horses». Racingmuseum.org. Վերցված է 2013 թ․ մայիսի 3-ին.
  35. ↑ «Horse Racing Statistics | Race Stats | Thoroughbred Racing Statistics». Equibase.com. Վերցված է 2013 թ․ մայիսի 3-ին.
  36. ↑ «HORSE RACING; Sunday Silence Horse of Year». The New York Times. 1990 թ․ հունվարի 28. Վերցված է 2011 թ․ դեկտեմբերի 29-ին.
  37. ↑ «HORSE RACING; Sunday Silence does the expected». The New York Times. 1990 թ․ հունվարի 30. Վերցված է 2011 թ․ դեկտեմբերի 30-ին.
  38. ↑ Genaro, Teresa (2009 թ․ մայիսի 28). «The late, great Easy Goer». Brooklyn Backstretch.
  39. ↑ Crist, Steven (1990 թ․ հուլիսի 24). «ON HORSE RACING; Closing the Chapter on Easy Goer». The New York Times.
  40. ↑ «RACING VIEWS : Too Long a Wait for Rematch of Top 2 Horses». Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 18-ին.
  41. ↑ «National Museum of Racing, Hall of Fame, Thoroughbred Horses». Racingmuseum.org. Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ նոյեմբերի 23-ին. Վերցված է 2011 թ․ դեկտեմբերի 29-ին.
  42. ↑ «Odds open for Pharoah's 'Grand Slam' attempt». The Courier-Journal.
  43. ↑ «Criminal Type Beats Sunday Silence». The New York Times. 1990 թ․ հունիսի 25. Վերցված է 2011 թ․ դեկտեմբերի 29-ին.
  44. ↑ «Sunday Silence Joins Easy Goer In Retirement After Leg Injury». The New York Times. 1990 թ․ օգոստոսի 3. Վերցված է 2011 թ․ դեկտեմբերի 29-ին.
  45. ↑ 45,0 45,1 45,2 Hickman, Janet (2015 թ․ դեկտեմբերի 7). «Eleven stallions who made it big after getting a second chance». Thoroughbred Racing Commentary. Վերցված է 2016 թ․ հոկտեմբերի 24-ին.
  46. ↑ «Sunday Silence». American Classic Pedigrees (անգլերեն). Վերցված է 2019 թ․ դեկտեմբերի 1-ին.
  47. ↑ «JBIS-Search Result (in Japanese)». Jbis.or.jp. Վերցված է 2011 թ․ դեկտեմբերի 29-ին.
  48. ↑ Gillies, Scot (2009 թ․ ապրիլի 21). «The five cross files». The Blood-Horse.
  49. ↑ include_sire_line=Y «Silent Name by Sunday Silence». www.equineline.com. Վերցված է 2018 թ․ նոյեմբերի 7-ին. {{cite web}}: Check |url= value (օգնություն)
  50. ↑ «Derby Winner, Top Japanese Sire Sunday Silence Dies». The Blood-Horse.
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Սանդի_Սայլենս&oldid=9489096» էջից