Լորենցո Կոստա

Լորենցո Կոստա; իտալ.՝ Lorenzo Costa
Ի ծնե	իտալ.՝ Lorenzo Costa il Vecchio
Ծնվել է	մոտ 1460
Ծննդավայր	Ֆեռարա, Duchy of Ferrara
Վախճանվել է	մարտի 5, 1535
Մահվան վայր	Մանտովա, Մանտուա, Լոմբարդիա
Մասնագիտություն	նկարիչ
Ոճ	Իտալական Վերածնունդ և School of Ferrara?
Թեմաներ	գեղանկարչություն
Ուշագրավ աշխատանքներ	Bentivoglio Altarpiece?, Allegory of Isabella d'Este's Coronation? և The Reign of Comus?
Ուսուցիչ	Բենոցո Գոցոլի
Աշակերտներ	Gaspar Hovich?
Ներշնչվել է	Կոզիմո Տուրա
Ազգականներ	Lorenzo Costa the Younger?
	Lorenzo Costa Վիքիպահեստում

Լորենցո Կոստա (իտալ.՝ Lorenzo Costa,մոտ 1460^[1]^[2]^[3], Ֆեռարա, Duchy of Ferrara - մարտի 5, 1535^[4]^[5]^[2], Մանտովա, Մանտուա, Լոմբարդիա), այլ կերպ Լորենցո Կոստա դի Օտտավիո ավագ (il Vecchio), իտալացի նկարիչ, իտալական Վերածննդի դարաշրջանի Ֆերարայի և մանտուանի նկարչական դպրոցների ներկայացուցիչ։

Կենսագրություն

Կոստա ազգանունով հայտնի են մի քանի նկարիչներ, ովքեր աշխատել են Ֆերարայում, Բոլոնիայում և Մանտուայում։ Անդրեա Կոստա վաղ իտալական Վերածննդի նկարիչ, ծագումով Վիչենցայից՝ Անդրեա դա Վիչենցա մականունով, 1424-1457 թվականներին աշխատել է Ֆերարայում։ Լորենցո Կոստա դի Օտտավիո ավագը ծնվել է Ֆերարայում՝ նկարիչ Ջnիովանի Բատիստայի և Բարտոլոմեայի ընտանիքում: Նա նկարիչներ Իպոլիտո Կոստայի (1506-1561) և Ջիրոլամո Կոստայի հայրն էր, և Լորենցո Կոստա կրտսերի (1537-1583) պապը ՝ Ջիրոլամոյի որդին՝ «Մանտուան» (Մանտովանո) մականունով։ Նույն ազգանունով այլ ֆերարացի և մանտուացի նկարիչներ էլ կային^[6]^[7]։

Ըստ «Կենսագրությունների», կազմված է Ջորոջո Վասարիի կողմից, Լորենցո Կոստա ավագը աշակերտ էր Կոսիմո տուրեր Ֆերարայում։ Վերապատրաստվելով Ֆերարայի և Բոլոնիայի միջավայրում, Կոսիմո Տուրեի և Էրկոլե դե Ռոբերտիի օրինակով, նա մեկնել է ապրելու Ֆլորենցիայում, որտեղ ուսումնասիրել է Ֆլորենցիայի նկարիչների աշխատանքը, այնտեղ նա դարձել է բենոզո Գոցոլիի աշակերտը^[8]։ 1483 թվականին Բոլոնիա տեղափոխվելուց հետո Լորենցո Կոստան Սան Ջակոմո Մաջորե եկեղեցու բենտիվոգլիո մատուռի պատերին նկարել է հայտնի բենտիվոգլիո զոհասեղանը և այլ որմնանկարներn, նա Ֆրանչեսկո Ֆրանչիի մեծ ընկերն էր, ազդեցություն ունեցավ վերջինիս ոճի և տեխնիկայի վրա։

1506 թվականին նկարիչների հովանավոր, մանտուացի մարկիզ Իզաբելլա դ ' Էստեի հրավերով Լորենցո Կոստան տեղափոխվեց Մանտուա և դարձավ նրա ամուսնու՝ մարկիզ Ֆրանչեսկո II Գոնզագայի պալատական նկարիչը: «Ստուդիոլո Իզաբելլայի» (նրա նկարների հայտնի հավաքածուի) համար Castello di San Giorgio-ում նկարիչը գրել է երկու աշխատանք՝ «Իզաբելլա դ' Էստեն ներդաշնակության Թագավորությունում» (Isabella d 'Este nel regno di Armonia, 1506, Լուվր) և «Կոմուս Աստծո Թագավորությունը» (1511 թվական, Լուվր), որոնք հիմնված են Անդրեա Մանտենյայի երկու մերժված նկարների անավարտ նկարների վրա^[9]։

Ստեղծագործություն

Լորենցո Կոստայի աշխատանքը վերագրվում է Ֆերարայի նկարչական դպրոցին, բայց այս նկարիչը իր աշխատանքների մեծ մասը ստեղծել է Էրկոլե դե Ռոբերտիի ազդեցության տակ։ Այս «Էմիլյան փորձը» (Էմիլիա-Ռոմանիայի տարածքները՝ Բոլոնիայի մայրաքաղաքով) նույնպես հանգեցրեց Ֆորլիի դպրոցի ազդեցությանը նրա վրա՝ ի դեմս Բալդասար կարարի կրտսերի։

Կոստայի նկարչության փափուկ և հանգիստ Տոնային հարաբերությունները հիշեցնում են Պերուջինոյի, Ֆիլիպո Լիպիի, Պիերո դի Կոզիմոյի ստեղծագործությունները։ Այս բազմազան ազդեցությունների մեջ նկարչի ձեռք բերած հավասարակշռությունը, բայց անձեռնմխելի չէ ձևից, անփոփոխ է մնացել իր ողջ գործունեության ընթացքում: Նրա ստեղծագործությունները վկայում են այն մասին, որ նա չուներ հարուստ երևակայություն և Կոմպոզիցիայի մեծ շնորհ, բայց դրանք գրավիչ են ջերմ ու ներդաշնակ կոլորիտով: Լավագույնները գտնվում են Փարիզի Լուվրում, Բոլոնիայի պինակոտեկում, Բոլոնիայի Սան Պետրոնիո եկեղեցում և Բեռլինի պատկերասրահում: Լորենցո Կոստայի "կանացի դիմանկարը" գտնվում է Սանկտ Պետերբուրգի Էրմիտաժում^[10]։

Նկարներ

Բենտիվոգլիո մատուռի որմնանկարներ, Սան Ջակոմո Մաջորե եկեղեցի, Բոլոնիա
Մահվան Հաղթանակ. Որմնանկար Կապելլա Բենտիվոլյո, 1490 թվական
Սուրբ հարցազրույց Բենտիվոլյոզոհասեղան (Մադոննան և երեխան գահին, Ovanիովանի II Bentivoglio և նրա ընտանիքի անդամները): 1488 թվական կտավ, յուղաներկ: Բենտիվոլյո մատուռ, Սան Ջակոմո Մաջորե եկեղեցի, Բոլոնիա
Սուրբ ընտանիք: Մոտ. 1490 թվական Փայտ, յուղ: Կերպարվեստի թանգարան, Լիոն
Մադոննան երեխայի հետ, կոճակ 1501 թվական փայտ, յուղ, Վիտորիո Չինիի Հիմնադրամ, Վենետիկ
Կույս Մարիամը կարդում, մոտ 1505 թվական փայտ, յուղ: Հին վարպետների պատկերասրահ, Դրեզդեն
Մադոննան երեխայի հետ գահին: 1495 թվական փայտ, յուղ: Տիսսեն-Բորնեմիսայի Թանգարան, Մադրիդ
Համերգ. մոտ. 1495 թվական փայտ, յուղ: Ազգային պատկերասրահ, Լոնդոն
Սթրոցի զոհասեղան, Մադոննան գահին երեխայի, "Ռազմիկի" և Հովհաննես Մկրտչի հետ: 1499 թվական փայտ, յուղ: Ազգային պատկերասրահ, Լոնդոն
Իզաբելլա դ 'Էստեն ներդաշնակության Թագավորությունում (Իզաբելլա դ' Էստեի թագադրման այլաբանություն): 1506 թվական կտավ, խառնվածք, յուղաներկ: Լուվր, Փարիզ
Կոմուս Աստծո թագավորությունը: 151 թվական կտավ, տեմպերա: Լուվր, Փարիզ
Կարմիր, ոսկե թիկնոցով և կարմիր բերետով մի երիտասարդի Դիմանկար: Մոտ. 1490 թվական փայտ, յուղ: Բրուքլինի թանգարան, Նյու Յորք
Կնոջ դիմանկար. 1505 – 1506. Կտավ, խառնվածք, յուղաներկ: Պետական Էրմիտաժ, Սանկտ Պետերբուրգ

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 Benezit Dictionary of Artists — OUP, 2006. — ISBN 978-0-19-977378-7
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Oxford Reference — OUP. — ISBN 978-0-19-960586-6
↑ ^3,0 ^3,1 RKDartists (նիդերլ.)
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 Bell A. Encyclopædia Britannica (բրիտ․ անգլ.) — Encyclopædia Britannica, Inc., 1768.
↑ ^5,0 ^5,1 ^5,2 Bartsch A. v. Le Peintre Graveur (ֆր.) — 1900.
↑ Neues allgemeines Künstler-Lexicon; oder Nachrichten von dem Leben und den Werken der Maler, Bildhauer, Baumeister, Kupferstecher etc. Bearb. von Dr. G. K. Nagler. — München: E.A. Fleischmann, 1835—1852
↑ Власов В. Г. Коста // Стили в искусстве. В 3-х т. — СПб.: Кольна. Т. 2. — Словарь имён, 1996. — С. 443. — ISBN-5-88737-005-X
↑ Вазари Дж. Жизнеописание Лоренцо Косты, феррарского живописца // Жизнеописания наиболее знаменитых живописцев, ваятелей и зодчих [1]
↑ Chisholm H. «Costa, Lorenzo» // Encyclopædia Britannica, 1911. Vol. 7 (11th ed.). Cambridge University Press
↑ Lorenzo Costa // Dizionario biografico degli italiani. Istituto dell’Enciclopedia Italiana. URL consultato il 31 marzo 2019 https://www.treccani.it/enciclopedia/lorenzo-costa_(Dizionario-Biografico) Արխիվացված 2022-10-01 Wayback Machine

Գրականություն

Сомов А. И. (1890–1907). «Коста, Лоренцо». Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարան: 86 հատոր (82 հատոր և 4 լրացուցիչ հատորներ). Սանկտ Պետերբուրգ.{{cite book}}: CS1 սպաս․ location missing publisher (link)
Varese R. Lorenzo Costa. Milano: Silvana, 1967.

Արտաքին հղումներ

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Լորենցո Կոստա» հոդվածին։

[_5e8604698b1d4f6d-1] 1,0 ^1,1 Benezit Dictionary of Artists — OUP, 2006. — ISBN 978-0-19-977378-7

[_506cb7deaf82d3e5-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Oxford Reference — OUP. — ISBN 978-0-19-960586-6

[_23deebcd8285acb4-3] 3,0 ^3,1 RKDartists (նիդերլ.)

[_8d71a3a76cedbe7d-4] 4,0 ^4,1 ^4,2 Bell A. Encyclopædia Britannica (բրիտ․ անգլ.) — Encyclopædia Britannica, Inc., 1768.

[_9da3a01c80b290e1-5] 5,0 ^5,1 ^5,2 Bartsch A. v. Le Peintre Graveur (ֆր.) — 1900.

[6] Neues allgemeines Künstler-Lexicon; oder Nachrichten von dem Leben und den Werken der Maler, Bildhauer, Baumeister, Kupferstecher etc. Bearb. von Dr. G. K. Nagler. — München: E.A. Fleischmann, 1835—1852

[7] Власов В. Г. Коста // Стили в искусстве. В 3-х т. — СПб.: Кольна. Т. 2. — Словарь имён, 1996. — С. 443. — ISBN-5-88737-005-X

[8] Вазари Дж. Жизнеописание Лоренцо Косты, феррарского живописца // Жизнеописания наиболее знаменитых живописцев, ваятелей и зодчих [1]

[9] Chisholm H. «Costa, Lorenzo» // Encyclopædia Britannica, 1911. Vol. 7 (11th ed.). Cambridge University Press

[10] Lorenzo Costa // Dizionario biografico degli italiani. Istituto dell’Enciclopedia Italiana. URL consultato il 31 marzo 2019 https://www.treccani.it/enciclopedia/lorenzo-costa_(Dizionario-Biografico) Արխիվացված 2022-10-01 Wayback Machine

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]