Դիվաձար (լատին․՝ Adiantum)[1], ջրհորի գինձ, գիսակ, բազմոտիկազգիների ընտանիքի բազմամյա պտեր։ Հայտնի է մոտ 200 (այլ տվյալներով՝ 185), Հայաստանում՝ 1 տեսակ՝ վեներայի դիվաձար մազիկներ (Adiantum capillus-veneris)։ Հանդիպում է Վայոց ձորի և Սյունիքի մարզերում։ Աճում է խոնավ վայրերում, ժայռաճեղքերում, լեռն, առվակների ափերին։
Կոճղարմատը գետնատարած է կամ գրեթե կանգուն՝ պատված շագանակագույն կամ սև թեփուկներով։ Տերևները (երկար՝ մինչև 40 սմ) նուրբ են, բաց կանաչավուն, բարդ փետրաձև։ Տերևակոթունը մուգ շագանակագույն է, փխրուն և փայլուն։
Բազմանում են սպորներով, որոնք առաջանում են ամռանը՝ տերևի ստորին մակերեսի վրա՝ սպորանոթներում (սորուսներում)։ Բազմանում է նաև վեգետատիվ ճանապարհով՝ կոճղարմատներով։
Դեղաբույս է. պարունակում է գալաթթու, շաքար, լորձ և այլն։ Կոճղարմատն օգտագործում են հազի ժամանակ և որպես միզամուղ ու լուծողական։ Մշակության մեջ օգտագործում են որպես գեղազարդիչ բույս։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական տարբերակը վերցված էՀայաստանի բնաշխարհ հանրագիտարանից, որի նյութերը թողարկված են Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թույլատրագրի ներքո։
