Աբու Մանսուր Մուհամմադ Իբն Ահմեդ կամ Դաքիքի (10-րդ դար, Խորասան, Իրան - 977), պարսկա-տաջիկական բանաստեղծ[1]։ Դաքիքիից պահպանվել են մեկ քասիդ, քնարական բանաստեղծություններ և «Շահնամե»-ից գլուխներ (988 երկտող, ըստ որոշ աղբյուրների՝ 5 հազար երկտող), որոնք Ֆիրդուսին ընդգրկել է համանուն դյուցազներզության մեջ։ Արդեն իսկ պատանեկան տարիքում Դաքիքին աչքի է ընկել բանաստեղծական ձիրքով։ 25 տարեկանից դարձել է պալատական բանաստեղծ[2]։ Սպանվել է ստեղծագործական ուժերի ծաղկման շրջանում՝ մոտավորապես 35 տարեկան հասակում, իր ստրուկի ձեռքով։
Դաքիքին շուբիյայի ներկայացուցիչ է, հոսանք, որն արտահայտում է խալիֆաթից անկախ լինելու ձգտում և փառաբանում հայրենի ավանդույթներն ու սովորույթները։ Դաքիքիի բանաստեղծություններն աչքի են ընկնում լեզվի պատկերավորությամբ, փոխաբերությունների առատությամբ։
«Рудаки и поэты его времени, сборник»; Ленинград, 1985 (Библиотека поэта); с. 152—209.
«Антология таджикской поэзии, сборник»; Москва, ГИХЛ, 1951 г.; с. 108—114. И в изд. 1957 г.
«Поэзия народов СССР IV—XVIII веков»; Москва, « Художественная литература», 1972 г. (Библиотека всемирной литературы. Серия первая). т. 55; с. 111—114.
Ethé Hermann, «Die höfische u. romantische Poesie der Perser» (Hamburg, 1887).
Ethé Hermann, «Rudagi’s Vorläufer und Zeitgenossen», («Morgenländische Forschungen» II, Leipzig, 1875).
Frye, R. N. (1975). «The Sāmānids». In Frye, R. N. (ed.). The Cambridge History of Iran, Volume 4: From the Arab Invasion to the Saljuqs. Cambridge: Cambridge University Press. էջեր 136–161. ISBN978-0-521-20093-6.
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 3, էջ 320)։