Jump to content

Ահմադ Տալիբ ալ-Իբրահիմի

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ահմադ Տալիբ ալ-Իբրահիմի
արաբ․՝ أحمد طالب الإبراهيمي‎‎
Դիմանկար
Ծնվել էհունվարի 5, 1932(1932-01-05)[1][2] (92 տարեկան)
ԾննդավայրՍետիֆ, Ալժիր
Քաղաքացիություն Ալժիր
Մայրենի լեզուարաբերեն
Կրոնիսլամ
ԿրթությունԱզգային բժշկական ակադեմիա
Գիտական աստիճանդոկտորի աստիճան[3]
Մասնագիտությունքաղաքական գործիչ, դիվանագետ և գրող
Ծնողներհայր՝ Մոհամեդ Իբրահիմի Էլ Բաշիր
Զբաղեցրած պաշտոններԱլժիրի արտաքին գործերի նախարար և Education Minister of Algeria?
ԿուսակցությունԱզգային ազատության ճակատ
ԱնդամությունԴամասկոսի արաբերենի ակադեմիա
 Ahmed Taleb Ibrahimi Վիքիպահեստում

Ահմադ Տալիբ ալ-Իբրահիմի (արաբ․՝ اأحمد طالب الإبراهيمي‎‎, հունվարի 5, 1932(1932-01-05)[1][2], Սետիֆ, Ալժիր), Ալժիրի արտաքին գործերի նախարարը 1982-1988 թվականներին, 1999 և 2004 թվականներին նախագահի թեկնածու, չափավոր իսլամիստ։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է համեստ ունեցվածքի տեր ընտանիքում, հայրը չափավոր հայացքների տեր հայտնի իսլամական աստվածաբան և գիտնական Շեյխ Բաշիր ալ-Իբրահիմին է։ Հոր ազդեցության տակ, որը չէր թաքցնում իր հայացքները, մեծացել է որպես ֆրանսիական գաղութատիրության հակառակորդ և երկրի անկախության կողմնակից։ Ավարտել է Փարիզի բժշկական ակադեմիան, ունի արյունաբանության բնագավառում բժշկության դոկտորի կոչում։

1957 թվականի փետրվարին՝ Ֆրանսիայում սովորելու ժամանակ, ձերբակալվել է ալժիրցի մուսուլման ուսանողների (UGEMA) ընդհատակյա գործունեության և համընդհանուր միություն ստեղծելու մեղադրանքով։ 5-ամյա բանտարկության ժամանակ մտել է անկախ Ալժիրի ապագա ղեկավարների շրջան։ Ազատ է արձակվել 1961 թվականի սեպտեմբերին հիվանդության պատճառով։ 1962 թվականից աշխատել է Ալժիրի գլխավոր հիվանդանոցում անկախությունից առաջ և հետո։ Բազմիցս մերժել է տարբեր նախարարություններում պետական ծառայության անցնելու առաջարկները։

Երկրի նախագահ Ա. Բեն Բելլի կարգադրությամբ 1964 թվականի հուլիսին ձերբակալվել է ռեժիմի հետ անհամաձայնության համար։ 8-ամսյա բանտարկության ընթացքում ենթարկվել է տանջանքների։ Ազատ է արձակվել 1965 թվականի փետրվարին՝ երկրի պաշտպանության նախարար և ապագա նախագահ Խուարի Բումեդյենի միջնորդությամբ։ Շվեյցարիայում բուժվելուց հետո վերադարձել է հայրենիք և շարունակել աշխատել որպես բժիշկ։

1965 թվականի հունիսի 19-ի հեղաշրջումից և Հ. Բումեդյենի իշխանության գալուց հետո ընդունել է ազգային կրթության նախարարի պաշտոնը զբաղեցնելու նրա առաջարկը։ Բարեփոխել է երկրի դպրոցն ու կրթական համակարգը։

1970-1977 թվականներին եղել է ինֆորմացիայի և մշակույթի նախարար, 1977-1982 թվականներին՝ երկրի նախագահին առընթեր խորհրդական-նախարար, զբաղվել է արտաքին կապերով։

1982 թվականի մայիսի 8-ից մինչև 1988 թվականը եղել է Ալժիրի արտաքին գործերի նախարար։

1999 թվականին և 2004 թվականին փորձել է առաջադրվել նախագահի պաշտոնում, 1999 թվականին հանել է իր թեկնածությունը այլ ընդդիմադիրների հետ միասին, մեղադրելով իշխանություններին և բանակին ընտրությունների ելքի վրա ազդեցության համար, 2004 թվականին նրա թեկնածությունը հանվել է որպես արգելված Իսլամական փրկության ճակատի հետ կապ ունեցողի։

«Նամակներ բանտից» գրքի[4] (1965) և «Ալժիրցու հուշեր» (2006[5], 2008[6] թվական) երկհատորյակի հեղինակ է։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. 1,0 1,1 AlKindi (Դոմինիկյան Արևելագիտության ինստիտուտի առցանց կատալոգ)
  2. 2,0 2,1 Munzinger Personen (գերմ.)
  3. Deutsche Nationalbibliothek Record #142484709 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
  4. Taleb-Ibrahimi, Ahmed. Letters From Prison. English Translation (c) 1988, 1st edition (c)1966, Allied Publishers Private Limited, Ahmedabad
  5. Taleb-Ibrahimi, Ahmed. Memoires d’un Algerien Tome 1, Reves et Epreuves (1932–1965).” 2006
  6. Taleb-Ibrahimi, Ahmed. Memoires d’un Algerien Tome 2, La passion de Batir (1965-1978).” 2008.

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • «The New Times», 1982, № 25
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ահմադ Տալիբ ալ-Իբրահիմի» հոդվածին։