Տիգրանակերտի բարբառ
Տիգրանակերտի բարբառ, հայերենի կը ճյուղին պատկանող բարբառներից մեկը, որը խոսվել է Տիգրանակերտ քաղաքում և մերձակա վայրերում։
Բաղաձայնական համակարգը՝ երկաստիճան խլազուրկ (բ, փ, պ, բ)։ Շատ գործածական է ä ձայնավորը, ունի արաբերենից փոխառված բաղաձայններ։ Ո-ն դառնում է ու (նուր, փուր, փուս←նոր, փոր, փոս). է-ն վերջավանկում դառնում է ի (էրիս «երես», դիղ «դեղ»)։ Քերականական աչքի ընկնող հատկանիշներից է ը հոդի է-ի վերածվելը՝ փէրäնէ, շունէ. ապառնին կազմվում է մըն մասնիկով՝ մըն ուզիմ, մըն փէրիմ. դերանունների մեջ կա յէսի ձևը՝ ես բառի հայցականը։ Բարբառի համառոտ նկարագիր կատարել է Հրաչյա Աճառյանը[1]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
|
Սա բարբառի մասին անավարտ հոդված է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիպեդիային՝ ուղղելով և լրացնելով այն։ |