Վիկտոր Քոենի գործ

2014 թվականի հուլիսին Վլադիվոստոկի բնակիչ Վիկտոր Քոենը ձերբակալվել էր իր կողակցի՝ Գալինա Կոլյաձինսկայայի սպանության կասկածանքով։ 2015 թվականի օգոստոսին Վլադիվոստոկի Լենինյան շրջանային դատարանը նրան դատապարտել էր 9 տարի և 10 ամիս ազատազրկման։ Վերաքննիչ բողոքարկումից հետո դատավճիռը չեղյալ է հայտարարվել, սակայն 2016 թվականի հունիսին Քոենը կրկին մեղավոր է ճանաչվել և դատապարտվել 9 տարվա և 9 ամսվա ազատազրկման։ 2016 թվականի նոյեմբերին Պրիմորիեի երկրամասային դատարանը Քոենի գործով դատավճիռը անփոփոխ է թողել։

26-ամյա Գալինա Կոլյաձինսկայան անհետ կորել է 2011 թվականի նոյեմբերին։ Աղջկա սպանության փաստով քրեական գործը հարուցվել է միայն 2014 թվականի հունիսին, իսկ դրանից կարճ ժամանակ անց մեղադրանք է առաջադրվել Վիկտոր Քոենին, որը մեղայականով ներկայացել է կատարված հանցագործության մեջ։ Քննության վարկածով՝ կենակցուհու հետ հերթական վիճաբանությունից հետո տղամարդը սպանել է նրան, մասնատել դիակը և մնացորդները տարել անտառ, որտեղ այրել է դրանք։

Վիկտոր Քոենի գործը հասարակական լայն արձագանք է ստացել. դատապարտյալը բազմիցս հայտարարել է, որ սպանության խոստովանությունը ստացվել է Վլադիվոստոկի քրեական հետախուզության աշխատակիցների կողմից կտտանքների ազդեցության տակ։ Կոլյաձինսկայայի սպանության պատմությունը հայտնվել է ոչ միայն լրատվամիջոցների և իրավապաշտպանների ուշադրության կենտրոնում, այլ նաև տարբեր հեռուստատեսային շոուների։

Նախապատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիկտոր Վադիմովիչ Պոլովովը (2012 թվականից՝ Քոեն) ծնվել է 1988 թվականի հուլիսի 9-ին Վլադիվոստոկում։ 2005 թվականին ավարտել է Հեռավորարևելյան պետական համալսարանի (այժմ Հեռավորարևելյան դաշնային համալսարան) վարժարանը^[1]։

2006 թվականին Պոլովովը ծանոթացել է Գալինա Կոլյաձինսկայայի հետ։ Աղջիկը ծնվել է 1985 թվականին Դոնի Ռոստովում, իսկ Վլադիվոստոկ է տեղափոխվել իր ընտանիքի հետ 13 տարեկանում։ Դպրոցն ավարտելուց հետո սովորել է գեղարվեստի ուսումնարանում, ապա ընդունվել Հեռավորարևելյան դաշնային համալսարանի դիզայնի ֆակուլտետ։ Meduza հրատարակության լրագրող Դանիիլ Տուրովսկին նշել է, որ մայրը Գալինային նկարագրել է որպես «պայթուցիկ բնավորությամբ ստեղծագործական մարդ»^[1]։

2011 թվականի նոյեմբերին Պոլովովն ու Կոլյադզինսկայան համատեղ բնակվել են Վլադիվոստոկի վարձակալած բնակարանում։ Ծանոթ զույգերը պատմել են երիտասարդների միջև տեղի ունեցած վիճաբանության մասին։ ոլովովը բողոքել է աղջկան՝ նրան «անհավասարակշիռ» անվանելով, իսկ 2014 թվականին հարցաքննության ժամանակ խոստովանել է, որ Գալինան ծեծել է իրեն։ Զուգահեռաբար Վիկտորը նաև ինտիմ հարաբերություններ է ունեցել Տատյանա Կրապիվինայի հետ, ում հետ ծանոթացել է 2011 թվականի ամռանը^[1]։

Գալինա Կոլյաձինսկայի անհետացում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2011 թվականի նոյեմբերին Գալինա Կոլյաձինսկայան անհետ կորել էր։ Պոլովովի խոսքով՝ հերթական վիճաբանությունից հետո աղջիկը հավաքել է իրերն ու լքել վարձակալած բնակարանը՝ հարևանին տեղեկացնելով, որ այլևս իրեն չի տեսնի^[1]։

Ինչպես 2014 թվականին պատմել է Վիկտոր Քոենը, մեղայականով ներկայանալով, 2011 թվականի նոյեմբերի 14-ին նա կատարել է Կոլյաձինսկայայի սպանությունը։ Տղամարդու խոսքով՝ այդ օրվա առավոտյան Գալինի հեռախոսազրույցում «վիրավորել է իրեն, գումար շորթել քաղաքից հեռանալու և նոր կյանք սկսելու համար», ինչպես նաև սպառնալիքներ է հնչեցրել «փչացնել կենակցի կյանքը»^[1]։

Գալով վարձակալած բնակարան՝ Պոլովովը խեղդամահ է արել Կոլյաձինսկայային, որը, ըստ նրա, պառկած է եղել ալկոհոլային հարբածության վիճակում մահճակալի վրա, իսկ հետո, ցանկանալով ազատվել դիակից, գնացել է «Դոմոտեխնիկա» խանութ, որտեղ ձեռք է բերել մսաղացներ և խորովածանոց, որպեսզի մարմնի բեկորները խառնեն և տապակեն դրանք, ինչպես նաև երեք պլաստիկ դույլեր։ Մեկ այլ խանութում տղամարդը 20 սանտիմետր երկարությամբ սայրով դանակ է գնել^[1]։

Դիակը մասնատված է եղել Պոլովովի կողմից, ինչպես հայտնել է նա հարցաքննության ժամանակ, անմիջապես բնակարանում։ Դիակը նա դրել է լոգարանից պոլիէթիլենային վարագույրների վրա դրված հատակի վրա, որից հետո դանակի և տնային գործիքների օգնությամբ անցել է մասնատման։ Մութն ընկնելուց հետո Կոլյաձինսկայի մնացորդները դուրս է բերել բնակարանից դույլերով, դրանք տեղավորել է իր մեքենայի բեռնախցիկում, դանակից և գործիքներից նա ազատվել է, իսկ սքորովարկան օգտագործվել է աճյունների ոչնչացման գործընթացում։ «Դեռ մի քանի օր անց նա գնացել է «Վարյագ» գործարանի մոտ գտնվող անտառ, այնտեղ մի քանի անվադող է հավաքել, դույլեր է հագցրել ու հրկիզել։ Երբ կրակը մարվել է, հատակները մոխիրը թափել է անտառում և հեռացել»,- գրել է Դանիել Տուրովսկին՝ հիմնվելով քրեական գործի նյութերի վրա^[1]։

Կոլյաձինսկայայի որոնումներն ու օպերատիվ-հետախուզական միջոցառումները արդյունք չեն տվել։ 2012 թվականին Վիկտոր Պոլովովն ամուսնացել է Տատյանա Կրապիվինայի հետ և կնոջ հետ փոխել ազգանունը «Քոեն»^[1]։

Հետաքննություն և դատ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ռուսաստանի Դաշնության Քրեական օրենսգրքի 105-րդ հոդվածի 1-ին մասով (սպանություն) նախատեսված հանցագործության հատկանիշներով քրեական գործը Վլադիվոստոկի քննչական մարմինների կողմից հարուցվել էր 2014 թվականի հունիսին։ 2014 թվականի հուլիսի 23-ին Վիկտոր Քոենը հարցաքննության է կանչվել Վլադիվոստոկի Լենինի շրջանի քննչական բաժին։ Նույն օրը նրան ձերբակալել և տեղափոխել են քրեական հետախուզության անձի դեմ հանցագործությունների բացահայտման բաժին (ՕՐՉ-4), որտեղ, ըստ քրեական գործի նյութերի, նա մեղայականով ներկայանալ է գրել՝ խոստովանելով, որ սպանել է։ Հետագայում Քոենը բազմիցս հայտարարել է, որ խոստովանությունը կատարվել է կտտանքների ազդեցության տակ^[1]։

Դատաքննության ընթացքում Քոենի պաշտպան Իվան Միխալևը պաշտպանության գիծը հիմնեց այն բանի վրա, որ քրեական գործում բացակայում էին ֆիզիկական որևէ հանցանշաններ, որոնք ցույց էին տալիս, որ Գալինա Կոլյաձինսկայան մահացել է, իսկ ամբաստանյալի բնակարանում և ավտոմեքենայում անցկացված փորձաքննությունները նույնպես համոզիչ արդյունք չեն տվել։ «Գալինայի մարմնի ենթադրյալ այրման վայրում մարդուն պատկանող կենսաբանական նյութերի հետքեր չեն հայտնաբերվել»,- նշել է փաստաբանը^[2]։

2015 թվականի օգոստոսի 11-ին Վլադիվոստոկի Լենինի շրջանային դատարանը մեղավոր էր ճանաչել սպանությունը կատարելու մեջ և դատապարտվել 9 տարի 10 ամիս ազատազրկման։ Դատավճիռը բողոքարկվել է վերաքննիչ կարգով, որից հետո Պրիմորիեի երկրամասային դատարանը բեկանել է այն և ուղարկել վերանայման^[3]։

2016 թվականի հունիսի 21-ին Քոենը կրկին Լենինի շրջանային դատարանի կողմից մեղավոր է ճանաչվել սպանության մեջ և դատապարտվել 9 տարվա 9 ամսվա ազատազրկման։ 2016 թվականի նոյեմբերի 28-ին Պրիմորիեի երկրամասի դատարանի քրեական գործերով դատական կոլեգիան դատավճիռն ուժի մեջ է թողել^[4]։

Հասարակական հնչեղություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Զանգվածային լրատվության մի շարք միջոցների և իրավապաշտպանների՝ Քոենի մեղքը կասկածի տակ է դրվել։ Դա պայմանավորված է նրանով, որ դատապարտյալն ինքը հայտարարել է ՕՐՉ-4-ի օպերատիվ աշխատակիցների կողմից կտտանքների մասին։ Բացի այդ, Ռուսաստանի ՆԳՆ Պրիմորսկի երկրամասի քրեական հետախուզության տվյալ ստորաբաժանումը բազմիցս հայտնվել է մամուլի ուշադրության կենտրոնում՝ կապված հանցագործությունների մեջ խոստովանություններ «կորզելու» վերաբերյալ բողոքների հետ^[1]^[5]^[6]։

Զանգվածային մշակույթում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիկտոր Քոենի գործին նվիրված դրվագը թողարկվել է «Էքստրասենսների մենամարտը» հեռուստաշոուի 16-րդ եթերաշրջանի շրջանակներում։ «Էքստրասենսները եկել են այն եզրակացության, որ նա չի սպանել և Քոենին իր կնոջ հետ երջանիկ ապագա է սպասում։ Ծրագրի թողարկումից կարճ ժամանակ անց կինը մարդասպանի հետ ամուսնալուծվել է և անձնական կյանք սկսել մեկ այլ տղամարդու հետ։ Իսկ հեռուստադիտողները համացանցում կարող են տեսնել հարցաքննության տեսանյութը, որտեղ Վիկտոր Քոենը քննիչին պատմում է, թե ինչպես է սպանել»,- տեսաբլոգեր Միխայիլ Լիդինը քննադատել է ծրագիրը «Կոմսոմոլսկայա պրավդա»-ին տված հարցազրույցում^[7]։
Վիկտոր Քոենի գործին նվիրված է «Տղամարդ/Կին» հեռուստահաղորդման թողարկումը^[8] (2015)։
Վավերագրական ֆիլմ։ «Քոենի գործը» «Սա իրական պատմություն է» շարքից^[9] (2018)։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,00 ^1,01 ^1,02 ^1,03 ^1,04 ^1,05 ^1,06 ^1,07 ^1,08 ^1,09 Туровский Д. (2017 թ․ նոյեմբերի 15). «Создавая убийц Даниил Туровский рассказывает историю Виктора Коэна — жителя Владивостока, отбывающего срок за убийство, которого, возможно, не было». Meduza. Վերցված է 2019 թ․ օգոստոսի 26-ին.
↑ «Жителя Владивостока приговорили к 10 годам колонии за убийство бывшей девушки, труп которой не был найден». Медиазона. 2015 թ․ օգոստոսի 11. Վերցված է 2019 թ․ օգոստոսի 26-ին.
↑ «Уголовное дело Виктора Коэна могут закрыть» (ռուսերեն). Vesti.ru. 2016 թ․ փետրվարի 12. Վերցված է 2016 թ․ մայիսի 31-ին.
↑ Кузнецова М. (2016 թ․ հունիսի 21). «Владивостокские судьи вынесли приговор Виктору Коэну» (ռուսերեն). Կոմսոմոլսկայա պրավդա. Վերցված է 2016 թ․ հուլիսի 4-ին.
↑ Черных М. (2015 թ․ մայիսի 7). «Уравнение с неизвестными». Новая газета во Владовостоке. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ օգոստոսի 26-ին. Վերցված է 2019 թ․ օգոստոսի 26-ին.
↑ «Заключенные пожаловались на пытки со стороны полицейских Владивостока». Медиазона. 2015 թ․ նոյեմբերի 26. Վերցված է 2019 թ․ օգոստոսի 26-ին.
↑ Викторова И. (2017 թ․ սեպտեմբերի 20). «Шоу «Битва экстрасенсов»: как обманывают зрителей маги, колдуны и ясновидящие». Կոմսոմոլսկայա պրավդա. Վերցված է 2019 թ․ օգոստոսի 26-ին.
↑ [1]
↑ «Արխիվացված պատճենը». Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ հոկտեմբերի 7-ին. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 3-ին.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

[медуза-1] 1,00 ^1,01 ^1,02 ^1,03 ^1,04 ^1,05 ^1,06 ^1,07 ^1,08 ^1,09 Туровский Д. (2017 թ․ նոյեմբերի 15). «Создавая убийц Даниил Туровский рассказывает историю Виктора Коэна — жителя Владивостока, отбывающего срок за убийство, которого, возможно, не было». Meduza. Վերցված է 2019 թ․ օգոստոսի 26-ին.

[2] «Жителя Владивостока приговорили к 10 годам колонии за убийство бывшей девушки, труп которой не был найден». Медиазона. 2015 թ․ օգոստոսի 11. Վերցված է 2019 թ․ օգոստոսի 26-ին.

[Vesti_120216-3] «Уголовное дело Виктора Коэна могут закрыть» (ռուսերեն). Vesti.ru. 2016 թ․ փետրվարի 12. Վերցված է 2016 թ․ մայիսի 31-ին.

[кп-4] Кузнецова М. (2016 թ․ հունիսի 21). «Владивостокские судьи вынесли приговор Виктору Коэну» (ռուսերեն). Կոմսոմոլսկայա պրավդա. Վերցված է 2016 թ․ հուլիսի 4-ին.

[5] Черных М. (2015 թ․ մայիսի 7). «Уравнение с неизвестными». Новая газета во Владовостоке. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ օգոստոսի 26-ին. Վերցված է 2019 թ․ օգոստոսի 26-ին.

[6] «Заключенные пожаловались на пытки со стороны полицейских Владивостока». Медиазона. 2015 թ․ նոյեմբերի 26. Վերցված է 2019 թ․ օգոստոսի 26-ին.

[7] Викторова И. (2017 թ․ սեպտեմբերի 20). «Шоу «Битва экстрасенсов»: как обманывают зрителей маги, колдуны и ясновидящие». Կոմսոմոլսկայա պրավդա. Վերցված է 2019 թ․ օգոստոսի 26-ին.

[8] [1]

[9] «Արխիվացված պատճենը». Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ հոկտեմբերի 7-ին. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 3-ին.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]