Վիկտոր Նուար

Վիկտոր Նուար; ֆր.՝ Victor Noir
Ծնվել է	հուլիսի 27, 1848
Ծննդավայր	Ատինյի
Մահացել է	հունվարի 10, 1870[…] (21 տարեկան)
Մահվան վայր	Փարիզ, Փարիզի շրջան
Գերեզման	Grave of Victor Noir և Neuilly-sur-Seine Old Communal Cemetery
Քաղաքացիություն	Ֆրանսիա
Մայրենի լեզու	ֆրանսերեն
Մասնագիտություն	լրագրող
Աշխատատու	Մարսելյեզ
	Victor Noir Վիքիպահեստում

Վիկտոր Նուար (ֆր.՝ Victor Noir, իսկական անունը Իվան Սալմոն (ֆր.՝ Yvan Salmon), հուլիսի 27, 1848(1848-07-27)^[1], Ատինյի - հունվարի 10, 1870(1870-01-10)^[1]^[2]^[3]^[…], Փարիզ, Փարիզի շրջան), ֆրանսիացի լրագրող, որը հայտնի է դարձել մահվանից հետո՝ դրա քաղաքական շահարկումներով։

Կենսագրություն

Ծնվել է կաթոլիկություն ընդունած հրեա կոշկակարի ընտանիքում։ Լրագրող է աշխատել Մարսելյեզ թերթում (ֆր.՝ La Marseillaise), գրել է Վիկտոր Նուար գրական կեղծանունով։ Վիկտոր Նուարին 1870 թվականի հունվարի 10-ին սպանել է Պիեր Նապոլեոն Բոնապարտը՝ Նապոլեոն III-ի զարմիկը, երբ վերջինս՝ որպես լրագրող Պասկալ Գրուսեի մարտավկա, եկել է իր տուն։

Վիկտոր Նուարը լրագրող Ուլրիկ դե Ֆոնվալի ուղեկցությամբ չներկայանալով արքայազնի մարտավկաներին, ինչպես պահանջում էր ավանդույթը, եկել են Պիեր Բոնապարտի տուն և զինվելով ատրճանակներով պահանջել են հանդիպում տանտիրոջ հետ։ Պիեր Նապոլեոն Բոնապարտը հրաժարվել է ընդունել մարտահրավերը, հայտարարելով, որ չի մենամարտի Ռոշֆորի ծառաների հետ, և գերադասում է մարտահրավերը ստանալ իրենից։ Պասկալ Գրուսեն աշխատում էր ընդդիմադիր հրատարակիչ Անրի Դե Ռոշֆոր-Լյուսեի մոտ, որին արքայազնը համարում էր մամուլում իր դեմ տարվող քարոզչության հեղինակ։ Նուարը և դե Ֆոնվիլը քաշքշուկ են սկսել արքայազնի հետ։ Նուարը հարվածել է Պիեր Բոնապարտի դեմքին։ Արքայազնը հանել է ատրճանակը և գնդակահարել լրագրողին^[4]։

Դատարանում դե Ֆոնվիլը փորձել է ապացուցել, որ արքայազնն է առաջինը հարվածել Նուարին, բայց դատարանը դա չի ընդունել և Պիեր Բոնապարտին արդարացրել է։ Ընդդիմադիրները այս իրադարձությունը փորձել են օգտագործել և հասարակության մեջ դժգոհություն ու վրդովմունք առաջացնել բոնապարտիստական իշխանության դեմ։ Նուարի թաղմանը՝ հունվարի 12-ին, 100000 մարդ է մասնակցել։ Հանրապետականները իրենց քաղաքացիական պարտքն են համարել մասնակցել թաղմանը^[5]։

Նուարի գերեզմանը

Նուարի արձանի դեմքը

2007 թվականի լուսանկար, որտեղ երևում է ուխտագնացության հետևանքը։

Նուարի գերեզմանը Պեր Լաշեզ գերեզմանատան գլխավոր տեսարժանություններից մեկն է^[6]։ Գերեզմանին քանդակագործ Ժյուլ Դալուի կերտած բրոնզե մահարձանն է, որը պատկերում է գետնով մեկ տարածված գնդակահարված Նուարին, որի կողքին ընկած է նրա գլանագլխարկը։ Արձանը դարձել է փարիզուհիների բեղմնավորության խորհրդանիշ։ Ըստ քաղաքային լեգենդի՝ եթե գլխարկի մեջ ծաղիկ դրվի, համբուրվի արձանի շրթունքները և շոշափվի արձանի բավականին ընդգծված առնանդամը, ապա հաջողություն կլինի սիրո հարցում կամ մեկ տարվա ընթացքում երեխա կծնվի։

2004 թվականին կանանց ուխտագնացությունը դադարեցնելու նպատակով գերեզմանը ցանկապատվել է, բայց բազմաթիվ բողոքներից և մամուլի քննադատական ելույթներից հետո ցանկապատը հանվել է^[4]^[7]։

Գրականություն

Émile Ollivier, L'empire libéral: études, récits, souvenirs, Paris: Garnier, 1908
Pierre de La Gorce, Histoire du second empire, tome sixième, Paris: Plon, 1903
Roger L. Williams, Manners and Murders in the World of Louis-Napoleon, Seattle and London: University of Washington Press, c.1975, 147–150. ISBN 0-295-95431-0

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 Agence bibliographique de l'enseignement supérieur (France) Système universitaire de documentation (ֆր.) — Montpellier: ABES, 2001.
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 Pinson G., Thérenty M. Médias 19 (ֆր.) — 2011. — ISSN 1927-0178
↑ ^4,0 ^4,1 «Странные достопримечательности: самая сексуальная могила в Париже». kulturologia.ru. Վերցված է 2016 թ․ սեպտեմբերի 21-ին.
↑ Lissagaray, Prosper Olivier. «History of the Paris Commune of 1871». Marxists Internet Archive. Վերցված է 2013 թ․ հունիսի 6-ին. «in January, 1870, they go 200,000 strong to the funeral of Victor Noir»
↑ Могила Виктора Нуара на кладбище Пер-Лашез
↑ «'Lewd rubbing' shuts Paris statue». BBC News. 2004 թ․ նոյեմբերի 2. Վերցված է 2011 թ․ նոյեմբերի 26-ին.

Արտաքին հղումներ

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Վիկտոր Նուար» հոդվածին։

[_162fc4abaad70d61-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.

[_5c6203bf813d0fc8-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 Agence bibliographique de l'enseignement supérieur (France) Système universitaire de documentation (ֆր.) — Montpellier: ABES, 2001.

[_af2ea256b2195f9c-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 Pinson G., Thérenty M. Médias 19 (ֆր.) — 2011. — ISSN 1927-0178

[կուլտ-4] 4,0 ^4,1 «Странные достопримечательности: самая сексуальная могила в Париже». kulturologia.ru. Վերցված է 2016 թ․ սեպտեմբերի 21-ին.

[5] Lissagaray, Prosper Olivier. «History of the Paris Commune of 1871». Marxists Internet Archive. Վերցված է 2013 թ․ հունիսի 6-ին. «in January, 1870, they go 200,000 strong to the funeral of Victor Noir»

[6] Могила Виктора Нуара на кладбище Пер-Лашез

[7] «'Lewd rubbing' shuts Paris statue». BBC News. 2004 թ․ նոյեմբերի 2. Վերցված է 2011 թ․ նոյեմբերի 26-ին.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]