«Կավադ I»–ի խմբագրումների տարբերություն
No edit summary |
չ added Category:Միջնադարյան երեխա կառավարիչներ (CatCompleter via ar:Category:حكام أطفال في العصور الوسطى) using HotCat |
||
Տող 18. | Տող 18. | ||
[[Կատեգորիա:Սասանյան Պարսկաստանի արքաներ]] |
[[Կատեգորիա:Սասանյան Պարսկաստանի արքաներ]] |
||
[[Կատեգորիա:Միջնադարյան երեխա կառավարիչներ]] |
16:52, 20 Սեպտեմբերի 2019-ի տարբերակ
Կավադ I قباد | ||
Կավադ I-ի պատկերը ոսկեդրամի վրա | ||
| ||
---|---|---|
488-496 թթ. | ||
Հաջորդող | Խոսրով I Անուշիրվան | |
Մասնագիտություն՝ | գերիշխան | |
Դավանանք | Զրադաշտականություն | |
Ծննդյան օր | 473 | |
Վախճանի օր | սեպտեմբերի 13, 531 | |
Դինաստիա | Սասանյաններ | |
Քաղաքացիություն | Սասանյան Պարսկաստան | |
Հայր | Պերոզ | |
Ամուսին | Newandukht?[1] | |
Զավակներ | Խոսրով I Անուշիրվան | |
Կավադ I (ծն. թ. անհտ.մոտ 449—531 թ.), պարսից արքա 488—496 թվականին և 499 թվից։ Սասանյանների դինաստիայից։ Տոհմային ավագանու ազդեցությունը թուլացնելու նպատակով օգտագործել է նրանց միջև եղած տոհմային հակամարտությունը և դաշնակցել մազդակյանների հետ։ Ազնվականները 496 թվականին բանտարկել են Կավադ I-ին և գահ բարձրացրել եղբորը՝ Զամասպին։ Կավադ I փախել է հեփթաղների մոտ և 499 թվականին նրանց օգնությամբ վերագրավել գահը։ Հայաստանը Բյուզանդիային հակադրելու համար 502 թվականին ճանաչել է հայ եկեղեցու անկախությունը։ 502 թ.-ին պատերազմ է սկսել Բյուզանդիայի դեմ, որը տևել է մի քանի տարի։ Կենտրոնական իշխանությանը սպառնացող մազդակյան շարժման հետագա տարածումը կասեցնելու նպատակով 528 թ.-ից սկսել է շարժման մասնակիցների զանգվածային կոտորածը։ 527 թ.-ին նոր պատերազմ է սկսել Բյուզանդիայի դեմ, որը շարունակվել է նրա մահից հետո էլ։ Կառավարման վերջին շրջանում նախաձեռնել է մի շարք բարեփոխումներ, որոնք իրականացրել է որդին՝ Խոսրով I Անուշիրվանը։
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Կավադ I» հոդվածին։ |
|
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 5, էջ 279)։ |
- ↑ English Wikipedia community Wikipedia — 2001.