Սուրբ Ջուլիան Օտար
| Սուրբ Ջուլիան Օտար | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | 7-րդ դար |
| Ծննդավայր | Լե Ման |
| Մահացել է | I հազարամյակ |
| Կրոն | Հռոմի Կաթոլիկ եկեղեցի |
 Saint Julian the Hospitaller Վիքիպահեստում | |
Սուրբ Ջուլիան Օտար (հյուրընկալ, հյուլընկալություն, հիվանդանոց) կամ Ջուլիան Աղքատ՝ կաթոլիկ սրբերից մեկն է։ Նշվում է փետրվարի 12-ին, ճանապարհորդների հովանավոր սուրբ է։
Դրա հետ կապված լեգենդի ամենահին գրառումները վերաբերում են 12-րդ դարին։
Լեգենդ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Նրա ծննդավայրի երեք տարբեր վարկածներ կան՝ Լե Ման՝ Ֆրանսիա, Աթենք, Բելգիա (մ.թ. 7), Նեապոլ, Իտալիա։
Ըստ լեգենդի՝ Ջուլիանը թողել է ծնողներին և շուտով ամուսնացել ազնվական ընտանիքից մի աղջկա հետ։ Երբ ծնողները եկել են նրան այցելության, նա որսի է գնացել։ Կինը կերակրել է նրանց ու պառկեցրել քնելու։ Այդ ընթացքում սատանան տղամարդ դառնալով, հանդիպել է Ջուլիանին և ասել, որ կինը դավաճանում է իրեն, և եթե Ջուլիանը շտապի, նրան կգտնի անկողնում իր սիրելիի հետ։ Ջուլիանը զայրացած ներխուժել է ննջասենյակ, վերմակի տակ տեսնելով տղամարդու և կնոջ ուրվագծերը, ինչից հետո զայրացած սրով կտոր-կտոր է արել նրանց։ Երբ նա դուրս է եկել ննջասենյակից, հանդիպել է իր կնոջը, ով նրան հայտնել է ուրախալի լուրը ծնողների գալու մասին։
Ջուլիանն անմխիթար էր, բայց կինն աջակցել է նրան՝ ասելով, որ նա փրկություն կգտնի Քրիստոսով։ Այդ ժամանակվանից ի վեր Ջուլիանն իր ողջ հարստությունը ծախսել է հիվանդանոցների (կառուցել է 7-ը), ուխտավորների, կարիքավոր ճանապարհորդների համար տների (կառուցել է 25-ը) շինարարության վրա։
Մի օր Հիսուս Քրիստոսը հայտնվել է մուրացկանի, բորոտությամբ հիվանդ ուխտավորի տեսքով, և երբ Հուլիանոսը ընդունել է նրան, ներել նրան իր մեղքերը և օրհնել նրան կնոջ հետ միասին։ Այս տարբերակում, իր մեղքը քավելու համար, Ջուլիանը գետի անցման մոտ ապաստան է հիմնել, որպեսզի ճանապարհորդներն այնտեղ ապաստան գտնեն։ Մի օր նա տեղափոխել է սառած ուխտավորի և նրան մահճակալ տվելց։ Հաջորդ օրը մուրացկանը վերածվել է հրեշտակի, որը ներողություն խնդրել Ջուլիանից։
Հիշատակում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Սուրբ Ջուլիանը ճանապարհորդների և իջևանատերերի հովանավորն է։ Նրա անունը օգտագործվում է եկեղեցիներ, հիվանդանոցներ և հյուրանոցներ անվանակոչելու համար։
Սուրբ Հուլիանոսին հատկապես մեծարել է 15-րդ դարի Մալթայի (Հոսպիտալների) շքանշանը։ Նրա անունը կրում է Մալթայի քաղաքներից մեկը. Դրանից բացի, նա հիշատակվում է նաև Իտալիայում։ Սուրբ Ջուլիանն իրեն ներկայացնում էր որպես Անդրեա դել Կաստանյո։
Վարկածներից մեկի համաձայն՝ Ջուլիան Հյուրընկալի անունով է կոչվում Փարիզի ամենահին եկեղեցին՝ Սեն-Ժուլիեն-լե-Պովր եկեղեցին։
Արվեստում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Կերպարվեստում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ֆրանսիայի գոթական տաճարներում կան Սբ․ Ջուլիանին վերաբերող հիշատակություններ կան։ Վաղ ֆրանսիական և իտալական Վերածննդի գեղանկարչության մեջ կան առանձին տեսարաններ, որոնք պատկերում են սպանության տեսարաններ (երբեմն նման է Սուրբ Քրիստոֆերի կերպարին)[1].
Ջուլիանի հատկանիշները՝ բազե, պատյանից հանված սուր և ավելի հազվադեպ՝ թիակ։ Կարող է պատկերված լինել ձիավարություն կամ եղնիկի կողքին, հետին պլանում՝ գետով և նավով[1].
Գրականության մեջ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գուստավ Ֆլոբերի պատմությունը «Լեգենդը Սբ. Ջուլիան ողորմածը», ռուսերենով թարգմանվել է Ի. Ս. Տուրգենևի կողմից։
Ինչպես է Ջուլիան Ողորմածը հիշատակվում Ալեքսանդր Կուպրինի «Մենամարտ» պատմվածքում։
Երաժշտության մեջ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ֆրանսիացի կոմպոզիտոր Կամիլ Էրլանժերի օպերայի «Լեգենդը Սբ. Ջուլիան ողորմածը» դրամատիկ լեգենդ է, որը հիմնված է Ֆլոբերի համանուն պատմության վրա։
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 Холл, Джеймс. Словарь сюжетов и символов в искусстве = James Hall; introduction by Kenneth Clark. Dictionary of Subjects and Symbols in Art / Пер. с англ. и вступительная статья А. Майкапара. — М.: «Крон-пресс», 1996. — 656 с. — 15 000 экз. — ISBN 5-323-01078-6.