Սմարանդա Գեորգիու (Gheorghiu) [գրական կեղծանունը՝ Մայքա Ամարա, Maica Smara, նոյեմբերի 5(18)1857, Տրգովիշտե հունվարի 261944, Բուխարեստ], ռումին գրող, հասարակական գործիչ։
Գրել է դաստիարակչական բնույթի գործեր՝ «Հոր աղջիկը» (1912), «Մոր տղան» (1920)։ Հայտնի է «Բանաստեղծություններ» (1888), «Տառապանքի գրչից» (1888), «Նովելներ» (1890), «Կնոջ իմաստությունը» (1896), «Անցյալի սիմֆոնիաներ» (1927) գործերով։ Մասնակցել է Խաղաղության համաշխարհային ժողովին (1900)։ Ծանոթացել է հայ ժողովրդի անցյալին, այցելել Վենեաիկի Մխիթարյաններին և հայկական այլ կենտրոններ։ Գեորգիուի «Լաց մի՝ լինի, Հայաստան ...» բանաստեղծությունը բողոք է հայ ժողովրդի ջարդարարների դեմ։ Երկար տարիները աշխատակցել է ոումինական «Արարատ» հայագիտական հանդեսին։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 3, էջ 16)։
Ռումինիա
