Սալորենի կուլտուրական
| Սալորենի կուլտուրական | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Գիտական դասակարգում | ||||||||||
|
||||||||||
| Լատիներեն անվանում | ||||||||||
| Populos domestica
|
Սալորենի կուլտուրական (լատին․՝ Populos domestica), վարդազգիներ ընտանիքի, սալորենու ցեղի բույս։
Նկարագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Արժեքավոր պտղատու կուլտուրա է, որը ներկայումս վայրի վիճակում չի հանդիպում։ Հայտնի են սալորենու 2-3 հազար սորտեր, որոնք հասունանում են տարբեր ժամանակ, հուլիսից մինչև հոկտեմբեր։ Փոքր ծառ է՝ 6-15 մ բարձրությամբ, լայն կամ նեղ ձվաձև սաղարթով։ Երիտասարդ ճյուղերը մերկ են կամ մազմզուկապատ, կարմրադարչնագույն կամ դեղնականաչավուն, անկյունավոր։ Բնի և բազմամյա ճյուղերի կեղևը մուգ գորշամոխրավուն է, ճաքճքված։ Տերևներն էլիպսաձև են, կամ հակառակ ձվաձև, 4-10 սմ երկարությամբ, 2,5-5 սմ լայնությամբ, սղոցաեզր, վերևից մերկ և մուգ կանաչ, ներքևի կողմից մազմզուկապատ և բաց գույնի։ Ծաղիկները սպիտակ են։ Կորիզապտուղները կլորավուն են, էլիպսաձև, ձվաձև, մանուշակագույն, դեղին, բաց կանաչավուն, կանաչ, կարմիր գունավորմամբ և միշտ կապտավուն խավով ծածկված։ Ծաղկում է ապրիլին, տերևները բացվելու հետ միասին։ Խոնավասեր է, ստվերատար, ցրտադիմացկուն, պահանջկոտ է հողի նկատմամբ։
Կիրառություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Պտուղներն օգտագործում են թարմ և վերամշակված ձևով (կոմպոտներ, մարինադներ, մուրաբաներ, ջեմ, պովիդլո, գինի)։ Բարձր շաքարայնություն ունեցող սորտերից չիր են պատրաստում։ Կորիզը պարունակում է մինչև 30 % ճարպեր։ Լայնորեն է օգտագործվում նաև որպես դեկորատիվ բույս[1]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Հարությունյան Լ․ Վ․, Հարությունյան Ս․ Լ․, Հայաստանի դենդրոֆլորան, հ. 1, Երևան, «Լույս հրատարակչություն», 1985, էջ 410)։
|
Սա բույսերի մասին անավարտ հոդված է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիպեդիային՝ ուղղելով և լրացնելով այն։ |