Ջուլիայի մրջյուն
| Ջուլիայի մրջյուն | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Գիտական դասակարգում | ||||||||
|
||||||||
| Լատիներեն անվանում | ||||||||
| Diplorhoptrum juliae
|
Ջուլիայի մրջյուն (լատին․՝ Diplorhoptrum juliae), մրջյունների ընտանիքին պատկանող միջատ, որը գրանցված է Հայաստանի Հանրապետության Կարմիր գրքում։
Նկարագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Շատ մանր մրջյուններ են, որոնց աշխատավոր առանձնյակների մարմնի երկարությունը 1,5-1,9 մմ է. էգերինը 5,2-5,5 մմ, արուներինը՝ 4,2-4,6 մմ։ Աշխատավոր մրջյունների գունավորումը բաց դեղնավուն է, սեռական առանձնյակները փոքր-ինչ մուգ են գունավորված` բաց դարչնագույն[1]։
Տարածվածություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հայաստանի էնդեմիկ է և հայտնի է միայն գտնվելու տիպային տեղավայրից` Աղվերանի կիրճից` Արզական գյուղի մոտ (Կոտայքի մարզ)[1]։
Էկոլոգիա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ապրում են կաղնու անտառներում` բացատներում։ Հասարակական միջատներ են։ Բները պատրաստում են քարերի տակ։ Սեռական առանձնյակները հայտնաբերվել են օգոստոսին[1]։
Պահպանություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Խիստ սահմանափակ արեալով, հազվադեպ հանդիպող, հազվագյուտ տեսակ է։ Բնության պահպանության միջազգային միության Կարմիր ցուցակի չափորոշիչներով գնահատվում է որպես կրիտիկական վիճակում գտնվող տեսակ։ Հայտնաբերված են եզակի գաղութներ։
Վտանգման հիմնական գործոններ են հանդիսանում անտառահատումները և անտառտնտեսություններում լայն ազդեցությամբ միջատասպանների օգտագործումը։
Պահպանվում է «Արզական-Մեղրաձոր» արգելավայրում[1]
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Հայաստանի Կարմիր գիրք. Երևան: Հայաստանի բնապահպանության նախարարություն. 2010. ISBN 978-99941-2-420-6.