Պիեռ Պարսյու

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Պիեռ Պարսյու
Դիմանկար
Ծնվել էհունիսի 6, 1921(1921-06-06)[1][2][3][…]
ԾննդավայրՓարիզի 13-րդ շրջան, Փարիզ[4]
Մահացել էհունվարի 1, 2022(2022-01-01)[5][4] (100 տարեկան)
Մահվան վայրՆիմ[4]
Քաղաքացիություն Ֆրանսիա
Մասնագիտություննկարիչ
ԱմուսինԼյուսետ Պարսյու[6]
Կայքlucetteetpierreparsus-peintre.com

Պիեռ Պարսյու (հունիսի 6, 1921(1921-06-06)[1][2][3][…], Փարիզի 13-րդ շրջան, Փարիզ[4] - հունվարի 1, 2022(2022-01-01)[5][4], Նիմ[4]), ֆրանսիացի նկարիչ և պատկերազարդող[7]։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Պարսյուն սովորել է Կիրառական արվեստի և արհեստների ազգային դպրոցում քանդակագործներ Չարլզ Մալֆրեյի, Ժակ Զվոբադայի և Ռենե Բաբինի մոտ։ 1935 թվականին Օրանժերի թանգարանում անցկացված հետահայաց ցուցադրության ժամանակ նա իր համար բացահայտում է Պոլ Սեզանին, իսկ 1937 թվականին՝ Վինսենթ վան Գոգին Արվեստների և տեխնիկայի ժամանակակից կյանքում միջազգային ցուցահանդեսում։

Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի սկզբում Պարսյուն սովորում է որպես կաթսայագործ, աշխատել Բայակում և միացել Ֆրանսիայի ուղեկիցներին։ Ինը ամսով մոբիլիզացվել է Արյուդիում և աշխատել ֆրանսիական Ֆրանսիայի երիտասարդական աշխատանքային ճամբարներում։ 1942 թվականին աշխատանքային ճամբարից ազատվելուց հետո նա Իվ Ժոլիի, Գի Բուրգինյոնի և Ժորժ Կրոզեի հետ ստեղծում է «Theatre du Berger» թատրոնը։ 1943 թվականի մարտին նա ստիպված է լինում պարտադիր աշխատանքային ծառայություն անցնել Վիեննայի ջուլհակագործարանում։ Նույն տարվա հունիսին նա փախնում է Վիեննայից և վերադառնում Փարիզ, որտեղ գտնում է իր ընտանիքին և վերսկսում նկարչությունը։

Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո Պարսյուն միանում է Jeune Peinture շարժմանը և սկսում ցուցադրություններ անել Փարիզում և Նիմում[8]։ 1952 թվականին նա արժանացել է Վիլլա Աբդ էլ-Թիֆի մրցանակին, որը հետագայում նրան ուղարկել է երկու տարի ապրելու Ալժիրի պալատում։ 1957 թվականին Փարիզ վերադառնալուն պես արվեստի համար նա ստանում է Ֆենեոն մրցանակը։ Նույն թվականին նա դառնում է Աշնանային սալոնի անդամ։ 1969 թվականին Ֆրանսուա Ռուանի հետ ստեղծում է 1700մ² տարածքով արևային ժամացույց Մոնպելյե 2 համալսարանի հատակին։

2000 թվականի նոյեմբերին Նարբոնի թանգարանում Salle Henri d'Estienne-ի բացման ժամանակ Պարսյուն նվիրաբերեց իր երեք գործերը՝ «Femmes Kabyles de retour du marché»-ն[9], «Paysage de Kabylie»-ն[10] և «À Biskra»-ն[11], որոնք նա ստեղծել էր Ալժիրում գտնվելու ընթացքում։ 2003 թվականին Նիմ քաղաքը նրան պատվիրեց մեծ նկար՝ ցլամարտի թանգարանի համար։ 2017 թվականի մարտի 24-ից հոկտեմբերի 15-ը «Du figuratif au sacré, du visuel à la vision» խորագրով հետահայաց ցուցադրություն անցկացվեց նրա պատվին Պոն-դյու-Գարի Ժան-Լյուկ Ֆիշե ցուցասրահում[12]։ 2017 թվականի վերջում նա նկարել է հետահայաց հիմքի վրա հիմնված գործեր, ինչպիսիք են՝ «Giono et les peintres»-ը[13] և «Apollinaire et Parsus, deux artistes de Nîmes»-ը[14]։

Պարսյուն մահացել է Կաստիլյոն-դու-Գարում 2022 թվականի հունվարի 1-ին, 100 տարեկան հասակում[15]։

Պարգևատրումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Վիլլա Աբդ-էլ-Տիֆի մրցանակ (1952)
  • Ֆենեոն մրցանակ (1957)
  • Ռենե Կոտտեի մրցանակ (1957)
  • Էնոյում կայացած պլաստիկ արվեստի միջազգային փառատոնի ոսկե մեդալ (1979)

Հրապարակումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • «Carnets d'atelier N°6» (1998)
  • «L'Art singulier» (2005)
  • «Pictor» (2009)
  • «Rétrospective Pierre Parsus 2017 au Pont-du-Gard» (2017)
  • «Que voyez-vous Monsieur ?»

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 Benezit Dictionary of Artists — OUP, 2006. — ISBN 978-0-19-977378-7
  2. ↑ 2,0 2,1 Delarge J. Le Delarge (ֆր.) — Paris: Gründ, Jean-Pierre Delarge, 2001. — ISBN 978-2-7000-3055-6
  3. ↑ 3,0 3,1 Artists of the World Online, Allgemeines Künstlerlexikon Online, AKL Online (գերմ.) / Hrsg.: A. Beyer, B. Savoy — B: K. G. Saur Verlag, Verlag Walter de Gruyter, 2009. — ISSN 2750-6088 — doi:10.1515/AKL
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 4,8 Fichier des personnes décédées
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 https://www.midilibre.fr/2022/01/02/deces-du-peintre-pierre-parsus-10023153.php#xtor=
  6. ↑ http://www.lucetteetpierreparsus-peintre.com/parcours.php
  7. ↑ Meunier, Marie (2022 թ․ հունվարի 2). «CASTILLON-DU-GARD Le peintre Pierre Parsus s'est éteint à l'âge de 100 ans». Objectif Gard (French). Castillon-du-Gard. Վերցված է 2022 թ․ հունվարի 5-ին.{{cite news}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
  8. ↑ «Lucette et Pierre Parsus, peintre». Site officiel de Pierre Parsus (French).{{cite web}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
  9. ↑ «Femmes Kabyles de retour du marché». Ministère de la Culture (French). Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 24-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
  10. ↑ «Paysage (titre d'usage)». Ministère de la Culture (French).{{cite web}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
  11. ↑ «À Biskra». Ministère de la Culture (French). Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
  12. ↑ Gilly, Claire (2017 թ․ ապրիլի 14). «Pierre Parsus : peindre est « un chemin vers l'ailleurs, une transcendance »». Le Monde (French). Վերցված է 2022 թ․ հունվարի 5-ին.{{cite news}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
  13. ↑ «Giono et les peintres». Jean GIONO et les peintres (French).{{cite web}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
  14. ↑ «APOLLINAIRE et PARSUS : deux artistes à Nîmes» (PDF). Académie de Nîmes (French).{{cite web}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
  15. ↑ Selliez, Tony (2022 թ․ հունվարի 3). «Mort du peintre gardois Pierre Parsus, à 100 ans». France Bleu (French). Castillon-du-Gard. Վերցված է 2022 թ․ հունվարի 5-ին.{{cite news}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Պիեռ_Պարսյու&oldid=9509817» էջից