Ուզուսֆրուկտուս

Ուզուֆրուկտուս (լատ.՝ ususfructus - օգտագործում և լատ.՝ fructus - պտուղ, եկամուտ), Հին Հռոմում ուրիշի գույքի և դրանից ստացված եկամուտների օգտագործման իրավունք՝ նրա ամբողջականությունն ու տնտեսական նշանակությունը պահպանելու պայմանով։ Ուզուսֆրուկտուսը այսպես կոչված, անձնական սերվիտուտներից էր՝ սահմանվում էր որևէ կոնկրետ անձի օգտին՝ ցմահ կամ որոշակի ժամկետով։

Ուզուսֆրուկտուսով փոխանցվող գույքը սեփականացվել և ժառանգվել չէր կարող։

Կիրառում

Լայնորեն կիրառվել է միջնադարում և հատկապես բուրժուական իրավունքում (օրինակ, Ֆրանսիայում), որտեղ այն դիտվել է որպես ինքնուրույն ընչական իրավունք։

Տես նաև

• Սերվիտուտ

Գրականություն

• Дорн Л. Б. Об узуфрукте по римскому праву. Т. 1. СПб., 1871. Archived 2011-09-24 at the Wayback Machine.
• Емелькина И. А. Право личного пользования (узуфрукт) в системе ограниченных вещных прав // Вестник Высшего Арбитражного Суда Российской Федерации. 2010. № 1. С. 58—72.
• Антонов Б. А. Формирование института узуфрукта в германском гражданском праве: Автореф. дис. ... канд. юрид. наук. М., 2006.
• Громов С. А. Узуфрукт: юридическая конструкция и вещное право // Вещные права: постановка проблемы и ее решение. Сб. ст. / Рук. авт. кол. и отв. ред. М. А. Рожкова. М.: Статут, 2011. С. 188-231.

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։