Մարտիրոս Խարբերդցի (անհայտ[1], Խարբերդ - անհայտ[1]), XVI դարի հայ տաղասաց։ Եղել է հոգևորական (երեց)։ ԵրևանիՄեսրոպ Մաշտոցի անվան Մատենադարանի №№ 33, 2676, 8968 ձեռագրերը (ԺԶ դ.) պարունակում են Մարտիրոս Խարբերդցուց մեզ հասած միակ տաղը («Երգ ի Խարբերթցի Մարտիրոս Երիցուէ ասացեալ ի վերայ չախուի, վասն ուրախութեան մարդկան», սկզբնատողը՝ «Սիրտըս ի փորս դողայր ահուս...»)։ Այն պահպանվել է նաև հաջորդ դարերում ընդօրինակված ձեռագրերում։ Տաղը հայ երգիծական քնարերգության առաջին արտահայտություններից է, գրված է զավեշտական ոճով։ Բազմիցս վերահրատարակվել է (Ղևոնդ Ալիշանը հրատարակել է անգլերեն)։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 7, էջ 347)։
