1800 թվականին ավարտել է Մոսկվայի համալսարանի բժշկական ֆակուլտետը։ 1809 թվականից նույն համալսարանի պրոֆեսոր և կլինիկական ինստիտուտի տնօրեն, 1813-1817 թվականներին Բժշկավիրաբուժական ակադեմիայի Մոսկվայի բաժանմունքի պրոֆեսոր։ Ռուսաստանում առաջինն է կիրառել հիվանդի գիտական հարցուփորձի և հիվանդության պատմություն կազմելու մեթոդը, մշակել կլինիկական հետազոտման սխեմա, պրոպագանդել բուժումն անհատականացնելու գաղափարը (բուժել հիվանդին, ոչ թե հիվանդությունը)։ Ռազմական հիգիենայի հիմնադիրներից է։ Մեծ ներդրում ունի բարձրագույն բժշկական կրթության բարելավման ասպարեզում։ Եղել է համաճարակների դեմ պայքարի Կենտրոնական հանձնաժողովի ավագ բժիշկ, անմիջական մասնակցություն ունեցել խոլերայի համաճարակների դեմ պայքարին և մահացել խոլերայից։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 8, էջ 73)։
Ռուսական կայսրություն
և 
