Մասնակից:Anne Arushanyan/Ավազարկղ Ա
Պատանջալիի գրվածքները, բացի այդ, դարձան «Աշտանգա յոգայի»(Ութոտանի յոգա) համակարգի հիմքը։ Ութոտանու գաղափարը գալիս է Յոգա Սուտրաների 2-րդ գրքի 29-րդ Սուտրայից։ Դրանք են․
- Յամա(Հինգ «Չափավորությունները»). Ահիմսա(ո՛չ բռնությանը, ո՛չ այլ կենդամի արարածներին վնասելուն)[1], Սատյա(ճշմարտախոսություն, ո՛չ կեղծիքին)[2], Աստեյա(ո՛չ գողությանը)[3], Բրահմաչարյա(ո՛չ ցանկամոլությանը, հավատարմություն զուգակցին)[3] և Ապարիգրահա(ո՛չ ագահությանը, ո՛չ սեփականամոլությանը)[2]:
- Նիյամա(Հինգ «Հետևելիքները»). Սաուկա(մտքի, խոսքի ու մարմնի մաքրություն, պարզություն)[4], Սանտոշա(գոհունակություն, ուրիշներին, ուրիշների սոցիալական կարգավիճակի ընդունում)[5], Տապաս(մշտական մեդիտացիա, համառություն, ասկետիզմ)[6], Սվադհյայա(սեփական անձի ուսումնասիրություն, ինքնարտացոլում, Վեդաների ուսումնասիրություն)[7] և Իշվարա-Պրանիդհանա(դիտում Աստծուն/Բարձրագուն էակին/Ճշմարիտ էությանը)[5]:
- Ասանա. բառացիորեն նշանակում է «նստել», իսկ Պատանջալիի Սուտրաներում վերաբերում է մեդիտացիայի նստած դիրքին:
- Պրանայամա(«Շնչառական վարժություններ»). պրանա՝ «շունչ», այամա՝ «ձգել, ընդարձակել, զսպել, դադար տալ»:
- Պրատյահարա(«Վերացականություն»). արտաքին աշխարհի առարկաների հանդեպ զգայական օրգանների աշխատանքի դադարեցում:
- Դհարանա(«Կենտրոնացում»). ուշադրության ուղղումը միայմ մեկ առարկայի վրա:
- Դհյանա(«Մեդիտացիա»). մեդիտացիայի թիրախ առարկայի բնույթի լարված ուսումնասիրություն:
- Սամադհի(«Ազատականացում»). մեդիտացիայի թիրախ առարկայի միաձուլումը գիտակցությանը:
Յոգա և Վեդանտա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Յոգան ու Վեդանտան հինդու ավանդույթների մեջ ամենաերկարը գոյություն ունեցող դպրոցներն են: Դրանք կիսում են շատ թեմատիկ սկզբունքներ, գաղափարներ ու հավատներ սեփական անձի/հոգու մեջ, սակայն տարբերվում են աստիճաններով, ոճով և որոշ մեթոդներով: Տեսականորեն, Յոգայի դպրոցը ընդունում էր հավաստի գիտելիքի երեք միջոցներ, մինչդեռ Ադվայթա Վեդանտան ընդունում էր վեցը[8]: Յոգայի դպրոցը վիճարկում է Ադվայթա Վեդանտայի մոնիզմը[9]: Ըստ Յոգայի դպրոցի՝ մոկշայի վիճակում ցանկացած անհատ բացահայտում է իր գերերջանիկ, ազատականացած զգայությունները՝ որպես անկախ ինքնություն; Ադվայթա Վեդանտան, ի տարբերություն նախորդի, պնդում է, որ մոկշայի վիճակում ցանկացած անհատ բացահայտում է իր գերերջանիկ, ազատականացած զգայությունները՝ որպես ամեն ինչի, յուրաքանչյուրի և Համընդհանուր Եսի հետ միասնության մաս: Այս երկու դպրոցներն կիսում են այն համընդհանուրը, որ խիղճը հեռու, սակայն
Yoga and Vedanta are the two largest surviving schools of Hindu traditions. They share many thematic principles, concepts and belief in self/soul, but diverge in degree, style and some of their methods. Epistemologically, Yoga school accepts three means to reliable knowledge, while Advaita Vedanta accepts six ways. Yoga disputes the monism of Advaita Vedanta. Yoga school believes that in the state of moksha, each individual discovers the blissful, liberating sense of himself or herself as an independent identity; Advaita Vedanta, in contrast, believes that in the state of moksha, each individual discovers the blissful, liberating sense of himself or herself as part of Oneness with everything, everyone and the Universal Self. They both hold that the free conscience is aloof yet transcendent, liberated and self-aware. Further, Advaita Vedanta school enjoins the use of Patanjali's yoga practices and the reading of Upanishads for those seeking the supreme good, ultimate freedom and jivanmukti.[9]
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
संयोगो योग इत्युक्तो जीवात्मपरमात्मनोः॥
saṁyogo yoga ityukto jīvātma-paramātmanoḥ॥
Yoga is union of the individual self (jivātma) with the supreme self (paramātma).
The Yoga Yajnavalkya is a classical treatise on yoga attributed to the Vedic sage Yajnavalkya. It takes the form of a dialogue between Yajnavalkya and Gargi, a renowned philosopher.[11] The text contains 12 chapters and its origin has been traced to the period between the second century BCE and fourth century CE.[12] Many yoga texts like the Hatha Yoga Pradipika, the Yoga Kundalini and the Yoga Tattva Upanishads have borrowed verses from or make frequent references to the Yoga Yajnavalkya.[13] The Yoga Yajnavalkya discusses eight yoga Asanas – Swastika, Gomukha, Padma, Vira, Simha, Bhadra, Mukta and Mayura,[14] numerous breathing exercises for body cleansing,[15] and meditation.[16]
- ↑ James Lochtefeld, "Yama (2)", The Illustrated Encyclopedia of Hinduism, Vol. 2: N–Z, Rosen Publishing. 978-0-8239-3179-8, page 777
- ↑ 2,0 2,1 Arti Dhand (2002), The dharma of ethics, the ethics of dharma: Quizzing the ideals of Hinduism, Journal of Religious Ethics, 30(3), pages 347–372
- ↑ 3,0 3,1 MN Gulati (2008), Comparative Religions And Philosophies : Anthropomorphism And Divinity, 978-8126909025, page 168
- ↑ Sharma and Sharma, Indian Political Thought, Atlantic Publishers, 978-8171566785, page 19
- ↑ 5,0 5,1 N Tummers (2009), Teaching Yoga for Life, 978-0-7360-7016-4, pages 16–17
- ↑ Kaelber, W. O. (1976). "Tapas", Birth, and Spiritual Rebirth in the Veda, History of Religions, 15(4): 343–386
- ↑ SA Bhagwat (2008), Yoga and Sustainability. Journal of Yoga, Fall/Winter 2008, 7(1): 1–14
- ↑ John A. Grimes, A Concise Dictionary of Indian Philosophy: Sanskrit Terms Defined in English, State University of New York Press, 978-0-7914-3067-5, page 238
- ↑ 9,0 9,1 Phillips, Stephen H. (1995). Classical Indian Metaphysics: Refutations of Realism and the Emergence of "New Logic". Open Court Publishing. էջեր 12–13.
- ↑ Larson (2008), p. 478.
- ↑ Yoga Journal, Active Interest Media, Inc., 2006, էջ 121, ISSN 0191-0965
- ↑ Divanji, Prahlad, ed. (1954). Yoga Yajnavalkya: A Treatise on Yoga as Taught by Yogi Yajnavalkya. B.B.R.A. Society's Monograph No. 3. Bombay, India: Bombay Branch of the Royal Asiatic Society. էջ 105.
{{cite book}}: Cite has empty unknown parameters:|laydate=,|separator=,|laysummary=,|chapterurl=, and|lastauthoramp=(օգնություն) - ↑ Mohan, A.G. (2010). Krishnamacharya: His Life and Teachings. Shambhala Publications. էջ 127. ISBN 978-1-59030-800-4.
- ↑ Larson (2008), p. 479.
- ↑ Larson (2008), pp. 481–484
- ↑ Larson (2008), pp. 485–486