Մասնակից:Պավել Սահակյան/ավազարկղ104
Կաղապար:Տեղեկաքարտ քաղաք Դրոխիչին (լեհ.՝ Drohiczyn, ուկրաիներեն՝ Дорогичин), քաղաք Լեհաստանում։ Մտնում է Պոդլասկի նահանգի Սիեմիատիչենսկի շրջանի կազմի մեջ:
Աշխարհագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գտնվում է Արևմտյան Բուգիի բարձր աջ ափին: Զբաղեցնում է 15,68 կմ² տարածք։
Բնակչություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Բնակչությունը 2012 թվականի հունիսի 30-ի դրությամբ կազմում էր 2129 մարդ: 2004 թվաանին եղել է 2111 մարդ։
Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հին ռուսական Դորոգիչինը առաջին անգամ հիշատակվել է Կիևյան Ռուսիաի մատյանում մինչև 1142 թվականը, երբ Կիևի իշխան Վսեվոլոդ Օլգովիչը Բրեստյեին Դորոգիչինի հետ միասին տվեց Չեռնիգովյան իշխաններ Դավիդովիչին: Հնագիտական հետազոտությունները հիմք են տվել ենթադրելու, որ Դրոխիչյան դետինցին կառուցվել է XI դարի երկրորդ կեսին։
Գալիսիա-Վոլին իշխանության արևմտյան սահմանին գտնվող քաղաքը կարևոր դեր է խաղացել Լեհաստանի և Արևմտյան Եվրոպայի երկրների՝ ներառյալ Մեծ սաթի ճանապարհի հետ Ռուսաստանի խոշոր տարանցիկ առևտրում: Դրոխիչինը ծառայում էր որպես հիմնական սովորույթներից մեկը[1]։
Դրոխիչինի շրջանակներում հայտնաբերվել են մի քանի հազար կապարի կնիքներ (ըստ տարբեր աղբյուրների `ոչ պակաս, քան 8,5-ից ոչ ավելի, քան 15 հազար): Կնիքների գտածոների քանակով (ավելի քան 400 կնիք) Մեծ Նովգորոդը զբաղեցնում է երկրորդ տեղը, երրորդը Դուբնայի Ռատմինսկոյե բնակավայրն է (մոտ 50 կնիք), իսկ չորրորդը Կուրսկն է (40 կնիք)[2][3]։ Շատ դեպքերում կնիքները կրկնակի թեքված կապարի թիթեղներ են, որոնց միջով անցել է ժանյակը։ Դրոխիչինից կնիքների վրա հայտնաբերվել են Ռուրիկովիչների նշաններ՝ թեք և եռանախ, ինչպես նաև երկրաչափական գծեր, թվեր, լատինական և սլավոնական տառեր: Դրոխիչինի կապարի կնիքների վրա Ռուրիկովիչների նշանների մեծ մասը Դրոխիչինի սահմաններից դուրս չի հայտնաբերվել․ ըստ երևույթին, դրանք պատկանել են փոքր Արևմտյան Ռուսաստանի իշխաններին[4][5]։ Դրոխիչինը փոքր ուդելային իշխանության կենտրոնն էր:
13-րդ դարի առաջին կեսին քաղաքը ժամանակավորապես գրավել են լեհերը։ 1237 թվականի մարտի 3-ի պատվոգրով Մազովացի Կոնրադ I-ը Դոբժինյան ասպետներին հանձնեց Արևմտյան Բագի և Նուրա գետի միջև նշանակալի տարածք ունեցող Վոլին քաղաքում գտնվող Դրոխիչին (Դրոխիչին): 1238-ին (կամ 1237 թվականին) Դանիլ Ռոմանովիչը ետ գրավեց ասպետներից, ենթադրաբար Դոբժինսկի շքանշանով (Գալիցիա-Վոլին տարեգրության մեջ անվանվեց «Տեմպլիչս-Սողոմոնիչ», քանի որ կարգը կազմվել էր ըստ տաճարականների միաբանության)[6][7]։
Դրոխիչինում Դանիիլ Ռոմանովիչը ստացավ արևմտյան դեսպանատներ, այստեղ նա թագադրվեց Ռուսաստանի թագավորի թագով 1253 թվական։ XIV դարում Վոլինի իշխան Լյուբարտը Դրոխոչինի հողերը տեղափոխեց Կեյստուտ:
Պատկերսրահ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
-
-
Костёл -
Կոստել -
Կոստել -
-
-
-
-
Դրոխչին-պանոռամա
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Войтович, Леонтий Викторович|Войтович Л.В. Границы Галицко-Волынского государства. Русин. Международный исторический журнал. – Кишинев. - 2011. – № 3 (25). – С. 7.
- ↑ Великий торговый путь
- ↑ Крымов Е. Ю., Белецкий С. В. «Таможня домонгольского времени на Верхневолжье»
- ↑ Знаки Рюриковичей на пломбах из Дрогичина (по материалам свода К. В. Болсуновского)
- ↑ Болсуновский К. В. «Дрогичинские пломбы», ч. 1. Киев, 1894, с. VI.
- ↑ Літопис руський. Галицько-Волинський літопис. Роки 1224—1244
- ↑ Дата взятия Дорогичина является спорной. Общепринятой датой является 1238 год, однако ряд исследователей считают, что правильнее датировать выступление 1237 годом: Пашуто В. Т. Очерки по истории Галицко-Волынской Руси. М., 1950. С. 216—217.; Масан О. М. Добжинський орден: до історії дорогичинського інциденту 1237 року // Питання стародавньої історії, археології й етнографії. Чернівці, 1996. Вип. 2. С. 53-56. и Bartnicki M. Polityka zagraniczna księncia Daniela Halickiego w latach 1217—1264. Lublin, 2005. S. 158.