Ճահճային բու

Թագավորություն	Կենդանիներ
Տիպ	Քորդավորներ
Դաս	Թռչուններ
Կարգ	Բվանմաններ
Ընտանիք	Բվեր
Ցեղ	Ականջավոր բվեր
Տեսակ	Ճահճային բու

Լատիներեն անվանում

Asio flammeus

Հատուկ պահպանություն

Քիչ մտահոգող տեսակ
IUCN 3.1 Least Concern : ???

Բնապահպանական կարգավիճակը

Քիչ վտանգված

Արեալ

Դասակարգումը
Վիքիցեղերում

Պատկերներ
Վիքիպահեստում

ITIS 177935
NCBI 56267

Ճահճային բու (Asio flammeus), տարածված է աշխարհի բոլոր երկրներում, բացառությամբ Ավստրալիայի։

Արտաքին կառուցվածք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նման է ականջավոր բուին, սակայն փետրավորումը քիչ ավելի շիկավուն է, մեջքը շիկագորշագույն է, որովայնը սպիտակ, մարմնի կողային փետուրները դրոշմված են լայնակի շերտերով, ականջանման փետուրները շատ կարճ են և հազիվ նկատելի, ոտքերը փետրավորված են մինչև մագիլների հիմքը, չորս մատներից երկուսը ուղղված են դեպի առաջ, երկուսը՝ ետ։ Աչքերը դեղին գույնի են և բավականին մեծ։
Էգերի քաշը 400-430 գրամ է, իսկ թևերի բացվածքը՝ 92-110 սմ։ Արուների քաշը 320-385 գրամ է, իսկ թևերի բացվածքը՝ 87-101 սմ։

Կենսակերպ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Թռչելիս

Հայաստանում համարվում է գարնանային ու աշնանային չուի ընթացքում հանդիպող փոքրաքանակ թռչուն։ Հանդիպում է բաց տարածություններում, որտեղ կան ճահիճներ, մարգագետիններ, առանձին դեպքերում հանդիպում է նաև լճափերում և նույնիսկ ցանքատարածություններում։ Գարնանային վերադարձը տեղի է ունենում մարտ ամսին, իսկ աշնանային չուն՝ սեպտեմբերին։ Չուի ընթացքում որոշ տարիներին կենտրոնանում է Արարատյան դաշտի խոնավ ու ճահճային վայրերում։

Ծառերին չի նստում, օրը անցկացնում է գետնին։ Որսի է դուրս գալիս մթնշաղին, սնվում է առավելապես դաշտամկներով և այլ մկնակերպ կրծողներով։

Չափազանց օգտակար թռչուն է միջավայրի համար^[1]։