Կեպլերի գերնոր աստղ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Կեպլերի աստղի մնացորդ միգամածության կեղծ գունային լուսանկարը, լուսանկարված Հաբլ աստղադիտակի կողմից

Կեպլերի գերնոր աստղ, հայտնի է նաև որպես գերնոր աստղ 1604, Կեպլերի աստղ, Կեպլերի նովա, Ia տեսակի գերնոր աստղ[1][2] Ծիր Կաթինում՝ Օձակրի համաստեղությունում։ Հայտնվել է 1604 թվականին և եղել է մեր գալակտիկայում ամենից վերջերս անզեն աչքով դիտված գերնոր աստղը[3]։ Պայթյունը տեղի է ունեցել Երկրից մոտ 20,000 լուսատարի կամ 6 պարսեկ հեռավորության վրա։

Կեպլերի աստղը եղել է գիշերային երկնքի աստղերից ավելի պայծառ և տեսանելի է եղել անզեն աչքով՝ -2.5 մագնիտուդով։ Ցերեկը տեսանելի է եղել շուրջ երեք շաբաթ։

Առաջին գրանցված հետազոտությունը 1604 թվականի հոկտեմբերի 9-ին էր՝ Իտալիայում[4]։ Յոհան Կեպլերն սկսել է գերնոր աստղն ուսումնասիրել հոկտեմբերի 17-ին, երբ աշխատում էր Պրահայի Ռուդոլֆ II-ի կայսերական դատարանում[5]։ Գերնոր աստղը հետագայում անվանվել է Կեպլերի անունով, որովհետև Կեպլերը գրել է գիրք այդ թեմայով՝ De Stella nova in pede Serpentarii («Գերնոր աստղը Օձակրի ոտնաթաթին», Պրահա 1606) անվանումով։ Նա, սակայն, աստղի առաջին հետազոտողը չէր։

Յոհան Կեպլերի պատկերը, որտեղ նա նշել է նոր աստղի (stella nova), դիրքը:

Գերնոր աստղը հիշատակվել է նաև չինական և կորեական աղբյուրներում[6]

Սա այս սերնդում ուսումնասիրված երկրորդ գերնոր աստղն էր (առաջինը՝ SN 1572-ն էր Կասիոպեա համաստեղությունում)։ Կեպլերի գերնոր աստղից հետո Ծիր Կաթինում այլևս գերնոր աստղ չի դիտարկվել, չնայած որ դեպքեր գրանցվել են մեր գալակտիկայից դուրս։

Երկու այլ Ծիր Կաթինի գերնոր աստղերի ազդանշաններ պետք է Երկիր հասնեին մոտավորապես 1680 (Կասիոպեա A) և 1870 թվականներին։ Սակայն այս գերնոր աստղերի դիտարկման, հետազոտման մասին ոչ մի տեղեկություններ և գրանցումներ չկան, որի պատճառը հավանաբար տիեզերական փոշու կողմից լույսի ադսորբցիան է[7]

Կեպլերի գերնոր աստղի մնացորդը, որը հայտնաբերել է գերմանացի աստղագետ Վալտեր Բաադեն 1980-ականներին այս կարգի օբյեկտների նախատիպն է և դեռևս հետազոտվում է աստղագիտության մեջ[8]։

Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. "Chandra X-Ray Observatory".
  2. Reynolds S. P., Borkowski K. J., Hwang U., Hughes J. P., Badenes C., Laming J. M., Blondin J. M. (2007-10-02)։ «A Deep Chandra Observation of Kepler's Supernova Remnant: A Type Ia Event with Circumstellar Interaction»։ The Astrophysical Journal 668 (2): L135–L138։ doi:10.1086/522830 
  3. «Kepler's Supernova: Recently Observed Supernova»։ Universe for Facts։ Արխիվացված է օրիգինալից 2019-01-04-ին։ Վերցված է դեկտեմբերի 21, 2014 
  4. Delle Colombe L., Discorso di Lodovico Delle Colombe nel quale si dimostra che la nuova Stella apparita l’Ottobre passato 1604 nel Sagittario non è Cometa, ne stella generata, ò creata di nuovo, ne apparente: ma una di quelle che furono da principio nel cielo; e ciò esser conforme alla vera Filosofia, Teologia, e Astronomiche dimostrazioni, Firenze, Giunti, 1606.
  5. «Bill Blair's Kepler's Supernova Remnant Page»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-03-16-ին։ Վերցված է հոկտեմբերի 7, 2009 
  6. Stephenson, F. Richard & Green, David A., Historical Supernovae and their Remnants, Oxford, Clarendon Press, 2002, pp. 60-71.
  7. «Chandra X-Ray Observatory»։ Discovery of Most Recent Supernova in Our Galaxy, May 14, 2008։ Վերցված է 2012-05-02 
  8. Дэвид А. Грин, Ричард Ф. Стивенсон.։ «Астронет > Исторические сверхновые. Наиболее достоверные исторические сверхновые» (ռուսերեն)։ astronet.ru։ Արխիվացված օրիգինալից 2011-08-22-ին։ Վերցված է 2009-12-5 

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]