Լեոն Արսլանյան
| Լեոն Արսլանյան | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | հոկտեմբերի 23, 1941 (82 տարեկան) |
| Ծննդավայր | Բուենոս Այրես, Արգենտինա |
| Քաղաքացիություն |  Արգենտինա |
| Կրթություն | Բուենոս Այրեսի համալսարան և Բուենոս Այրեսի ազգային համալսարան |
| Մասնագիտություն | փաստաբան, քրեագետ, դատավոր և քաղաքական գործիչ |
| Աշխատավայր | Barrick Gold?[1], Alejandra Gils Carbó?[2][3], Cristóbal López?[4] և Ricardo Echegaray?[5][6] |
| Զբաղեցրած պաշտոններ | Ministry of Justice and Human Rights of Argentina? |
Լեոն Արսլանյան (հոկտեմբերի 23, 1941, Բուենոս Այրես, Արգենտինա), արգենտինացի փաստաբան, իրավաբան և պետական պաշտոնյա, որը, մասնավորապես, եղել է գլխավոր դատավոր այն տրիբունալում, որը նախագահում էր 1985 թ. խունտայի դատավարությունը։
Կյանք և գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Լեոն Կառլոս Արսլանյանը ծնվել է Բուենոս Այրեսում։ Նրա հայրը հայ արգենտինացի դերասան էր, ով արտագաղթեց Այնթապից (այսօր Գազիանթեփ), 1917 թ.-ին։ Նա ընդունվեց Կոլեգիո Նասիոն դե Բուենոս Այրեսում, այնուհետև Բուենոս Այրեսի համալսարան, որտեղ նա ստացավ իրավաբանի աստիճան[7]։
Արսլանին 1984 թվականին նախագահ Ռաուլ Ալֆոնսինի նոր երդմնակալ կառավարության կողմից նշանակվել է Վերաքննիչ քրեական դատարան, և այդ հնարավորության շրջանակներում նա եղել է Յունտասի պատմական դատավարությունը վերահսկող դատավորների հանձնաժողովում՝ նախագահելով դատավճիռների այն փուլը, որը կնքվել է դեկտեմբերի 9-ին[8]։
1988-ին նա հրաժարավեց իր պաշտոնից Վերաքննիչ քրեական դատարանում և միացավ իր դատարանի դատավոր Խորխե Տորլասկոյի մասնավոր իրավաբանական պրակտիկային։ 1991 թվականի հունվարի 30-ին նախագահ Կառլոս Մենեմը Արսլանյանին նշանակեց Արդարադատության նախարար[9]։ Արսլանյանին հաջողվել է վերափոխել ազգի քրեական օրենսգիրքը, բանավոր ցուցմունքներ նշանակել բոլոր քրեական դատավարություններում և դրա համար ուժի մեջ է մտել Վճռաբեկ դատարանի ստեղծումը։ Նախագահ Մենեմի երկու պահպանողական գործիչների նոր տրիբունալի նշանակումը, առարկություններ արեց Արսլանյանի դեմ, սակայն Արդարադատության նախարարը 1992-ի սեպտեմբերի 6-ին հրաժարական տվեց։
Նա նշանակվել է Բուենոս Այրեսի նահանգի հանցավորության կանխարգելման ինստիտուտի նախագահ 1998-ի փետրվարի 11-ին, իսկ ապրիլի 13-ին նահանգապետ Էդուարդո Դհալդեի կողմից, ստացավ արդարադատության և անվտանգության նախարարի պաշտոն։
Արսլանյանն առաջարկեց զենքի դեմ պայքարի միջոցառումներ, ընդունեց ավելի խիստ վարքագիծ ոստիկանության ոչ պատշաճ պահվածքի դեմ և պարզեցրեց քրեական դատավարությունները, օրինակ, որով նա վերագրում է ավելի արագ որոշումներ և հանցավորության մակարդակի անկում նահանգի ափամերձ զբոսաշրջության կենտրոնում։ Երկրորդ հանցագործության կանխարգելման քաղաքականության նրա պաշտպանությունը կենտրոնացվում էր ավելի կայուն սոցիալական քաղաքականության վրա։ Այս դիրքորոշումը, այնուամենայնիվ հանգեցրեց ընտրողների անհանգստությանը, կապված հանցագործության մակարդակի բարձրացման հետ, ինչպես նաև աջակողմյան «Յունիդադ Բոնարենս»-ի թեկնածու Լուիս Պատիի համար ավելի մեծ թվով քվեարկության համարներ։ Նահանգապետ Դոհալդը աջակցեց արդարադատության նախարարին և նրա վարած քաղաքականությանը. բայց առաջատարի, արդարադատության կուսակցության գավառական թեկնածու Կառլոս Ռուկկաուֆի կրկնակի քննադատությունից հետո, Արսլանյանը օգոստոսի 5-ին հրաժարական տվեց[10]։ Ռուկկաուֆը ընտրվեց նահանգապետ և նախկին Կարապինտադայի դահիճ Ալդո Ռիկոյին նշանակեց որպես Արսլանյանի իրավահաջորդ[11]։
Նա վերադարձավ պետական ծառայության 2004 թվականի ապրիլին, երբ Բուենոս Այրեսի նահանգապետ Ֆելիպե Սոլին նրան նշանակեց Անվտանգության նախարար։ Նա ստեղծեց 9-1-1 շտապ օգնության համակարգ և մարզային ոստիկանության իրավասությունները փոփոխեց մի շարք օժանդակ գերատեսչությունների։ Ոստիկանական կոռուպցիայի շարունակական զեկույցները հուշում էին, որ նախարարը պաշտոնանկություն արեց մինչև 5000 սպաների[11], բայց բյուջետավորման սահմանափակումները նոր օժանդակ ուժերի ձևավորմանն էին միտում[12]։ Չնայած այս խնդիրներին, Արսլանյանի օրոք ձերբակալությունները աճել են 91% -ով[13],բայց ընդդիմության գործիչները կրկնեցին պնդումները, որ նա «մեղմ է հանցագործության դեմ», երբ մոտենում էին ընտրությունները 2007-ին ՝ Արսլանին նշանակելով «Անապահովության նախարար»[11]։ Դեկտեմբերից նա հեռացավ պաշտոնից և վերադարձավ մասնավոր պրակտիկային։
Նա միացավ Դեմոկրատական անվտանգության համաձայնագրին (ԴԱՀ)՝ առաջադեմ փաստաբանական խումբ, որը զբաղվում է հանցավորության կանխարգելմամբ, և 2010-ին Արգենտինայի Պատգամավորների պալատին առաջարկություն է ներկայացրել Արգենտինայում հանցավորության դիտորդական գրասենյակի ստեղծման համար, որպեսզի ավելի լավ քանակականացվի և ուսումնասիրվի հանցագործության միտումները և պատճառները Արգենտինայում[14]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ https://www.infonews.com/ecologia/caso-barrick-gold-la-camara-federal-portena-debera-resolver-el-incidente-casanello-n268441
- ↑ León Arslanian es el nuevo abogado de la procuradora Alejandra Gils Carbó (իսպ.) — Buenos Aires: 1945.
- ↑ León Arslanian dijo que Gils Carbó "no se benefició en un centavo" con la compra del edificio de la Procuración
- ↑ Con Carlos Beraldi y León Arslanian como abogados defensores, se reanudó el juicio contra Cristóbal López (իսպ.) — Buenos Aires: 1945.
- ↑ Comenzó el primer juicio a Ricardo Echegaray (իսպ.) — 1945.
- ↑ Reforma judicial: quién es quién en la comisión para cambiar la Corte Suprema de Justicia (իսպ.) — 1870. — ed. size: 159486 — ISSN 0325-0946
- ↑ Armenian General Benevolent Union: A quantum leap for the second generation Արխիվացված 2012-03-20 Wayback Machine
- ↑ Página/12
- ↑ Ministries of Argentina
- ↑ Clarín POLÍTICA
- ↑ 11,0 11,1 11,2 «Buenos Aries Times». Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ մարտի 11-ին. Վերցված է 2020 թ․ փետրվարի 19-ին.
- ↑ La Buenos Aires 2, una policía incompleta
- ↑ La OMS aseguró que se puede prevenir una “crisis global más amplia” del coronavirus
- ↑ Pagina12