1956 թվականի Հունգարիայի հեղափոխությունից հետո դատապարտվել է մահվան, ապա պատիժը մեղմացվել է ազատազրկմամբ։ Ազատ է արձակվել 1963 թվականին և աշխատել որպես ինժեներ-էլեկտրիկ։ Ավելի ուշ դարձել է Ազատ դեմոկրատների դաշինքի (SZDSZ) հիմանդիր անդամ։ 1990 թվականին դաշինքի կազմից դարձել է Հունգարիայի խորհրդարանի պատգամավոր։ Տարաձայնություններ ունենալով իր կուսակցության հետ՝ հեռացել է Ազատ դեմոկրատների դաշինքից, 2006 թվականին ընտրվել է Հունգարիայի սոցիալիստական կուսակցության (MSZP, սակայն չի անդամակցում) կազմից։ 2010 թվականի ընտրություններում բավարար ձայներ չստանալով՝ հրաժեշտ է տվել խորհրդարանական կարիերային։ 2011 թվականի հունվարին կրկին միացել է հին կուսակցությանը՝ Ազատ դեմոկրատների դաշինքին (SZDSZ)[5]:
1994-1998 թվականներին գլխավորել է ազգային պաշտպանության խորհրդարանական կոմիտեն[6]։ Մինչև 1996 թվականը եղել է SZDSZ-ի առաջնորդներից (ügyvivő), ինչպես նաև մասնակցել է Ազատ դեմոկրատների դաշինքի կուսակցական նախագահի պաշտոնի ընտրությանը, բայց չի ընտրվել[7]։ 2005 թվականի նախագահական ընտրությունների ժամանակ ընդհարվել է Ազատ դեմոկրատների դաշինքի հետ[8]։ Դաշինքը ձեռնպահ է մնացել, երբ Մեցը քվեարկել է Հունգարիայի սոցիալիստական կուսակցության թեկնածու Կատալին Սիլիի օգտին։ Այս քվերակության պատճառով նրան հետագայում մեղադրեցին Ազատ դեմոկրատների դաշինքին դավաճանելու համար[9]։ 2010 թվականին Մեցը փոքրիկ փոփոխություն է առաջարկել սահմանադրությունում, որն անդրադառնում էր կուսակցությանը[10] որպես միակուսակցական համակարգի, ինչպես եղել էր նախքան Հունգարիայում կոմունիստական կուսակցության ավարտը։