Էլեն Մաքարթուր
| Էլեն Մաքարթուր | |
|---|---|
.jpg) | |
| Ծնվել է | հուլիսի 8, 1976[1][2][3][…] (47 տարեկան) |
| Քաղաքացիություն | .svg){kind=small} Միացյալ Թագավորություն |
| Կրթություն | Anthony Gell School? |
| Մասնագիտություն | ճանապարհորդ հետազոտող, ղեկապետ, աշխարհագրագետ, առագաստանավորդ և միջազգային ֆորումի մասնակից |
| Պարգևներ և մրցանակներ |  և  |
| Անդամություն | Հռոմեական ակումբ |
| Կայք | ellenmacarthurfoundation.org |
 Ellen MacArthur Վիքիպահեստում | |
էլեն Պատրիցիա Մաքարթուր (անգլ.՝ Ellen Patricia MacArthur, հուլիսի 8, 1976[1][2][3][…]), բրիտանացի զբոսանավավարուհի, որը 2005 թվականի փետրվարի 7-ին սահմանել է աշխարհի շուրջ միայնակ արագությամբ նավարկության նոր համաշխարհային ռեկորդ[4]։
Կարիերա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծնվել է Անգլիայի արևելյան լողափին՝ ուսուցիչների ընտանիքում։ Վաղ տարիներից մեծ հետաքրքրություն է դրսևորել առագաստային սպորտաձևերի նկատմամբ։ Սկզբում նավարկել է իր հորաքրոջ զբոսանավով, իսկ հետո դպրոցական նախաճաշերից գումար խնայելով՝ գնել է ոչ մեծ շվերտբորտ, իսկ 17 տարեկանում ձեռք է բերել ողնափայտից 800 կգ տարողությամբ զբոսանավ։ Այդ զբոսանավով մենակ շրջանցել է Բրիտանիան և ստացել է «Տարվա երիտասարդ զբոսանավավար» տիտղոսը։ էլենը որոշում է կայացրել դառնալ պրոֆեսիոնալ զբոսանավավար և հարյուրավոր նամակներ է ուղարկել՝ հովանավորչական օժանդակություն ստանալու համար։ Այդ որոնումները տևել են շուրջ երեք տարի, այն բանից հետո, երբ Մաքարթուրը տեղափոխվել է Ֆրանսիա, կարողացել է հավաքել ու աշխատել ոչ մեծ գումար 6,5 մետրանոց «Mini Transat» զբոսանավով միայնակների տրանսատլանտյան մրցավազքին մասնակցելու համար։
Միայն դրանից հետո է նրան հաջողվել 1998 թվականին գտնել լուրջ հովանավորի՝ «Քինգֆիշերին»։ Ընկերությունը հավատացել է զբոսանավավարին և սկզբում նրա վրա է ներդրել խոշոր գումար՝ 2 մլն ֆունտ ստերլինգ։ Այդպես է սկսվել աշխարհի ամենաանսովոր և գլխապտույտ առագաստային կարիերաներից մեկը[5]։
Մաքարթուրը համաշխարհային ճանաչում է ստացել 2001 թվականին՝ «Քինգֆիշեր» զբոսանավով զբաղեցնելով երկրորդ տեղը Վանդե Գլոբի՝ միայնակների շուրջերկրյա, առանց կանգառների առագաստային մրցաշարում։ 24 տարեկանում նա դարձել է այդ փորձարարական մրցույթի ամենաերիտասարդ մասնակիցը։
2004/2005 թվականի ձմռանը հատուկ նրա համար պատրաստված 23 մետր երկարությամբ B&Q/Castorama տրիմարանով նա սահմանել է համաշխարհային ռեկորդ միայնակ շուրջերկրյա ճամփորդությունում՝ 71 օր, 18 րոպե և 33 վայրկյան տևողությամբ։
Ավարտից անմիջապես հետո 2005 թվականի փետրվարին շնորհվել է Բրիտանական Կայսրության շքանշան (DBE)[6], ընդ որում նրան մեծարել են այպես, ինչպես հատուկ էր Ֆրենսիս Դրեյք>ի (1580 թվական) և Ֆրենսիս Չիչեսթերի (1967 թվական) ժամանակներին։
Առագաստային սպորտի միջազգային ֆեդերացիան (World Sailing) ամենամյա կոնֆերենցիայի ժամանակ, որը կայացել է 2007 թվականի նոյեմբերին Պորտուգալիայում, ներառել է նրան ISAF-ի փառքի սրահ[7]։
2008 թվականի մարտին պարգևատրվել է Ֆրանսիայի Պատվո լեգեոնի շքանշանով[8]։ Նրա պատվին է անվանվել 20043 EllenMacArthur աստերոիդը[9]։
2009 թվականի հոկտեմբերին Մաքարթուրը հայտնել է պրոֆեսիոնալ սպորտը թողնելու իր մտադրության և համաշխարհային տնտեսության ռեսուրսների և էներգիայի օգտագործման հարցերի վրա կենտրոնանալու մասին[10]։
2010 թվականին նա ղեկավարել է իր անվան բարեգործական հիմնադրամը[11]։
Գրքեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
2002 թվականին Մաքարթուրը լույս է ընծայել «Taking on the World» («Նվաճելով աշխարհը») վերնագրով իր առաջին գիրքը։ 2010 թվականի սեպտեմբերին լույս է ընծայել երկրորդ ինքնակենսագրականը՝ «Full Circle» («Ամբողջական շրջան») վերնագրով։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 Encyclopædia Britannica
- ↑ 2,0 2,1 FemBio database (գերմ.)
- ↑ 3,0 3,1 Babelio (ֆր.) — 2007.
- ↑ Our Amazing Planet Staff (30 April 2012)։ «8 Unsung Women Explorers»։ LiveScience.com։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-03-22-ին։ Վերցված է 30 April 2012
- ↑ Павел Игнатьев (апрель 2005)։ «Ты это можешь...» (PDF)։ «Катера и яхты», вып. 4(196), 2005։ Արխիվացված է օրիգինալից 2017-07-13-ին։ Վերցված է 2016-09-21
- ↑ Կաղապար:LondonGazette
- ↑ «Inductees»։ ISAF Sailing Hall of Fame
- ↑ Samuel Henry (2008-03-18)։ «Nicolas Sarkozy to honour Ellen MacArthur»։ The Daily Telegraph (London)։ Վերցված է 2010-05-01
- ↑ «Архивированная копия»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2008-10-06-ին։ Վերցված է 2008-03-19
- ↑ «Yachtswoman Dame Ellen to retire»։ BBC News։ 4 October 2009։ Վերցված է 21 сентября 2016
- ↑ «About the Ellen MacArthur Foundation»։ Ellen MacArthur Foundation։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-11-30-ին։ Վերցված է 21 сентября 2016
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Статья в Encyclopedia Britannica.
- Официальный веб-сайт Archived 2021-12-08 at the Wayback Machine.