Jump to content

Զինյո

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Զինյո
Դիմանկար
Ծնվել էհունիսի 17, 1967(1967-06-17)[1] (57 տարեկան)
ԾննդավայրՆովա Իգուասու, Ռիո դե Ժանեյրո, Բրազիլիա
Քաղաքացիություն Բրազիլիա
Մասնագիտությունֆուտբոլիստ և ֆուտբոլային մարզիչ
 Zinho Վիքիպահեստում

Կրիզամ Սեզար Օլիվեյրա Ֆիլյո (հունիսի 17, 1967(1967-06-17)[1], Նովա Իգուասու, Ռիո դե Ժանեյրո, Բրազիլիա), ավելի հայտնի է Զինյո (պորտ.՝ Zinho) անունով, բրազիլացի ֆուտբոլիստ, կենտրոնական կիսապաշտպան:1994 թվականի աշխարհի չեմպիոն։ Այժմ աշխատում է որպես մարզիչ։ ESPN Brasil-ի մեկնաբան։

Զինյոն իր կարիերան սկսել է «Ֆլամենգո» ակումբում ՝ թիմի հիմնական կազմում նորամուտը նշելով 1986 թվականի մարտի 9-ին «Մեսքիտա» ակումբի հետ խաղում, որն ավարտվել է «Ֆլայի» հաղթանակով ՝ 3:1 հաշվով, իսկ մայիսի 18-ին «Պորտուգեզա Դեսպորտոս»ակումբի հետ չորրորդ խաղում բացել է իր գոլային հաշիվը ՝ խփելով իր թիմի 5 անպատասխան գոլերից մեկը։ Նույն թվականին Զինյոն նվաճեց իր առաջին տիտղոսը ՝ Ռիո նահանգի առաջնությունը, իսկ մեկ տարի անց նա թիմի հետ նվաճեց նաև Բրազիլիայի առաջնությունը, բայց այդ տարին ավարտվեց ակումբից առաջատար խաղացողների զանգվածային հեռացմամբ, որի արդյունքում, մինչև 1988 թվականը, Զինյոն, Բեբետոյի հետ միասին, մնաց, գործնականում, Բրազիլիայի միակ չեմպիոն 1987 թ. Միայն երկու տարի անց թիմը սկսեց թափ հավաքել ՝ նվաճելով նահանգի առաջնությունը, Բրազիլիայի առաջնությունը և Բրազիլիայի գավաթը։

1993 թվականին Զինյոն լքեց «Ֆլամենգոյի» շարքերը և տեղափոխվեց «Պալմեյրաս», որտեղ հավաքվել էին շատ ուժեղ խաղացողներ, ինչպիսիք են Էդմունդոն, Էդիլսոնը, Ռոբերտո Կառլոսը և թիմի նոր մարզիչ Վանդեռլեյ Լյուշեմբուրգուն։ Եվ թիմը հենց առաջին տարում հաղթեց Սան Պաուլոյի, Բրազիլիայի առաջնությունում և հաղթեց Ռիո-Սան Պաուլոյի մրցաշարում, իսկ մեկ տարի անց կրկնեց հաջողությունը ՝ հաղթելով երկրի առաջնությունը և Ռիո-Սան Պաուլոյի մրցաշարը։ Բայց Լուշեմբուրգոյի հեռանալուց հետո թիմը սկսեց «թափվել», առաջատար խաղացողները սկսեցին լքել այն, որոնց թվում էր նաև Զինյոն, ով աշխարհի առաջնությունից հետո մեկնել էր Ճամայկա։

Ճապոնական «Յոկոհամա Ֆլյուգելս» ակումբում Զինյոն հանդես է եկել 3 մրցաշրջան։ Որտեղ նա J լիգայի լավագույն լեգեոներներից մեկն էր ՝ ակումբում անցկացնելով 110 խաղ և դառնալով 32 գոլի հեղինակ։ Զինյոն Ճապոնիայի առաջնության լավագույն խաղացողներից մեկն է, ըստ Soccer Digest ամսագրի միջին գնահատականների, յուրաքանչյուր խաղում վաստակելով միջինը 6,66 միավոր։

Զինյոն Բրազիլիա է վերադարձել 1997 թվականին ՝ կրկին միանալով «Պալմեյրասին»։ «Վերդաոյի» հետ Զինիոն նվաճեց Բրազիլիայի գավաթը, իսկ մեկ տարի անց հաղթանակը տոնեց Լիբերտադորեսի Գավաթում։ Դրանից հետո Զինյոն տեղափոխվեց «Գրեմիո», որտեղ կրկին նվաճեց նահանգի առաջնությունը, ինչպես նաև իր կարիերայի ընթացքում երրորդ անգամ բարձրացրեց Բրազիլիայի գավաթը։ Դրանից հետո երրորդ անգամ է տեղափոխվել «Պալմեյրաս» ՝ անցկացնելով 24 հանդիպում։ Ընդհանուր առմամբ, «Վերդաոյի» կազմում Զինյոն անցկացրել է 333 խաղ (184 հաղթանակ, 74 ոչ-ոքի և 75 պարտություն) ՝ խփելով 56 գոլ[2]։

2003 թվականին Զինյոն տեղափոխվեց «Կրուզեյրո» և այդ ակումբի հետ նվաճեց Բրազիլիայի առաջնությունը։ Մեկ տարի անց ՝ 36 տարեկանում, տեղափոխվել է հարազատ «Ֆլամենգո», սակայն թիմում անցկացրել է ընդամենը մեկուկես մրցաշրջան ՝ ոչ միշտ հայտնվելով նույնիսկ թիմի կազմում։ Ընդհանուր առմամբ «Ֆլամենգոյի» կազմում անցկացրել է 466 հանդիպում և խփել 65 գոլ[3]։ Զինյոն մրցաշրջանի կեսն ավարտել է «Նովա Իգուասու» ակումբում և մեկնել ԱՄՆ։

ԱՄՆ-ում Զինյոն հանդես է եկել որպես խաղացող մարզիչ «Մայամի» ակումբում, իսկ 2008 թվականին, ավարտելով կարիերան, գլխավորել է ակումբը։

Բրազիլիայի Հավաքական

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բրազիլիայի հավաքականում Զինյոն իր նորամուտը նշել է 1989 թվականի մարտի 15-ին Էկվադորի հետ ընկերական խաղում։ Նա երկու Ամերիկայի գավաթների և մեկ աշխարհի գավաթի մասնակից էր, որտեղ ֆուտբոլիստը հաղթանակի «ստեղծողներից» մեկն էր ՝ անցկացնելով մրցաշարի բոլոր յոթ հանդիպումները[4]։ Հավաքականում, մունդիալում, Զինյոն կատարում էր հենակետային կիսապաշտպանի գործառույթներ, մարզչի հանձնարարությամբ ՝ հարձակման չգնալով, որտեղ զինյոն անում էր իր բոլոր թիմերում։ Հավաքականի կազմում վերջին հանդիպումը Զինյոն անցկացրել է 1998 թվականի փետրվարի 15-ին Ճամայկայի հետ։ Ընդհանուր առմամբ, նա հավաքականի կազմում անցկացրել է 57 հանդիպում և խփել 7 գոլ։

2015 թվականի օգոստոսի 16-ին Ժորժինյոի գլխավորությամբ մտել է «Վասկո դա Գամա»-ի մարզչական շտաբ[5]։ Նրա մասնակցությամբ Vascão-ն լքեց Սերիա A-ն (2015 մրցաշրջանի 18-րդ տեղը), հաղթեց Ռիո դե Janeանեյրո նահանգի 2016 թվականի առաջնությունում և վերադարձավ Սերիա A (2016 մրցաշրջանի 3-րդ տեղ)։ 2016 թվականի նոյեմբերի 28-ին «Վասկո»- ի նախագահ Եվրիկո Միրանդան մամուլի ասուլիսում հայտարարեց Ժորժինյոյից և Զինյոյից փոխադարձ համաձայնությամբ բաժանվելու մասին[6]։

Ձեռքբերումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Ռիոյի գավաթակիր․ 1986, 1991
  • Ռիո դե Ժանեյրո նահանգի չեմպիոն․ 1986, 1991, 2004
  • Բրազիլիայի Չեմպիոն․ 1987, 1992, 1993, 1994, 2003
  • Գուանաբարի գավաթակիր․ 1988, 1989, 2004
  • Բրազիլիայի գավաթակիր. 1990, 1998, 2001
  • Ռիո-Սան Պաուլոյի մրցաշարի չեմպիոն. 1993, 1994
  • Աշխարհի չեմպիոն. 1994
  • Սթենլի Ռոուզի գավաթակիր. 1995
  • Մերկոսուրի գավաթակիր. 1998
  • Լիբերտադորեսի գավաթակիր. 1999
  • Ռիո Գրանդե դու Սուլ նահանգի չեմպիոն.2001
  • Բրազիլիայի Արծաթե գնդակի դափնեկիր․ 1988, 1992, 1994, 1997

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. 1,0 1,1 Transfermarkt.com(բազմ․) — 2000.
  2. «Профиль на terceirotempo.ig.com.br». Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ հունիսի 27-ին. Վերցված է 2023 թ․ դեկտեմբերի 6-ին.
  3. «Статистика матчей за «Фламенго»». Արխիվացված է օրիգինալից 2007 թ․ մայիսի 22-ին. Վերցված է 2023 թ․ դեկտեմբերի 6-ին.
  4. Վիճակագրություն FIFA-ի կայքում(անգլ.)
  5. «Jorginho é o novo técnico do Vasco» (պորտուգալերեն). Site oficial do Club de Regatas Vasco da Gama. 2015 թ․ օգոստոսի 16. Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ դեկտեմբերի 22-ին. Վերցված է 2016 թ․ դեկտեմբերի 22-ին.
  6. «Presidente Eurico Miranda anuncia saídas de Jorginho e Zinho e reformulação no futebol» (պորտուգալերեն). Site oficial do Club de Regatas Vasco da Gama. 2016 թ․ նոյեմբերի 28. Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ դեկտեմբերի 22-ին. Վերցված է 2016 թ․ դեկտեմբերի 22-ին.

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Զինյո» հոդվածին։