Զավեն Ալմազյան

Զավեն Ալմազյան
Զավեն Ալմազյան
Ի ծնե անուն	Զավեն Սարգիսի Ալմազյան
Մականուն	«Պողպատե մատներ», ; «Վորոշիլովգրադի սերիական մարդասպան»
Ծննդյան ամսաթիվ	մայիսի 5, 1950 (74 տարեկան)
Ծննդավայր	Դոնի Ռոստով, ՌԽՍՖՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ
Ազգություն	հայ
Մահվան ամսաթիվ	1973
Մահվան վայր	Q61746233?, Նովոչերկասկ, Ռոստովի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
Մահվան պատճառ	գնդակահարություն
Պատիժ	մահապատիժ
Սպանություն
Զոհերի թիվ	3
Սպանության շրջան	1970 թվականի ապրիլից հոկտեմբեր
Սպանության հիմնական տարածք	Վորոշիլովգրադ
Դրդապատճառ	սեռական
Ձերբակալության ամսաթիվ	1970 թվականի նոյեմբերի 8

Զավեն Սարգիսի Ալմազյան (ռուս.՝ Завен Саркисович Алмазян, մայիսի 5, 1950(1950-05-05), Դոնի Ռոստով, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ - 1973, Q61746233?, Նովոչերկասկ, Ռոստովի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ), խորհրդահայ սերիական մարդասպան և բռնաբարող, որը սպանություններ է իրականացրել 1969-1970 թվականներին Դոնի Ռոստովում և Վորոշիլովգրադում։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Զավեն Ալմազյանը ծնվել է 1950 թվականին Դոնի Ռոստովում։ Ազգությամբ հայ է։ Մանուկ տարիքում ուսման հետ զուգահեռ զբաղվել է ազատ ոճի ըմբշամարտով, սովորել է հատուկ հնարքներ, որոնք հետագայում մի քանի անգամ կիրառել է իր զոհերի նկատմամբ։ 1968 թվականին ավարտել է դպրոցը և ընդունվել տեխնիկում։ Հենց այդ ժամանակ էլ նրա հոգեկանի հետ խանգարումներ են տեղի ունեցել։ Այն աղջիկը, ում հետ Զավենը ցանկանում էր զրկվել կուսությունից, նախընտրեց Զավենի փոխարեն ուրիշին^[1]։

1969 թվականի սկզբին Ալմազյանը սկսել է հարձակումներ գործել կանանց նկատմամբ։ Բոլոր դեպքերում է հարձակումները տեղի են ունեցել միևնույն սցենարով։ Նա զոհի դեմքին դանակ է պահել և ասել, որ նրան խաղաթղթի ժամանակ պարտվել են (իբր խաղացել են զոհի վրա), որից հետո նրան տարել է մի գաղտնի վայր և բռնաբարել։ Երրորդ հարձակման ժամանակ Ալմազյանը կորցրել է իր ուսանողական տոմսը, սակայն կարողացել է խաբել ոստիկանության աշխատակիցներին, ովքեր հետաքննում էին բռնաբարությունները, որ կորցրել է այն որոշ ժամանակ առաջ։ Վախենալով, որ կարող է բռնվել, գնացել է զինվորական կոմիսարիատ և խնդրել իրեն զորակոչել Խորհրդային բանակ^[1]։

Ալմազյանը ծառայել է Վորոշիլովգրադի (ներկայումս Լուգանսկ) զորամասերից մեկում, որտեղ ծառայել է զորամասի խոզապահության ստորաբաժանումում։ Այդ հաստիքը նրան հնարավորություն է տվել խուսափել զորամասի ղեկավարության հսկողությունից և ինքնակամ լքել զորամասին տարածքը։ 1970 թվականի մարտի 26-ին իր առաջին հարձակումն է իրականացրել Վորոշիլովգրադում, իսկ հաջորդող երկու շաբաթների ընթացքում կատարել է, ընդհանուր առմամբ, 5 հարձակում։ Տեսնելով, որ հարձակումները ունեն սերիական բնույթ, ՆԳՆ մարզային ղեկավարությունը փողոցներում տեղակայեց ոստիկանական ուժեր և ազգային դրուժինաների շուրջ 300 անդամներ։ Վախենալով բռնվել՝ Ալմազյանը սկսել է հարձակումներ իրականացնել քաղաքի առավել քիչ բնակեցված հատվածներում^[1]։

1970 թվականի ապրիլի 14-ին Ալմազյանը իրականացրել է իր առաջին սպանությունը։ Ժապավենաթելով կապելով 17-ամյա աղջկա ձեռքերը և վաֆլե սրբիչով փակելով նրա բերանը՝ նա բռնաբարել և խեղդամահ է արել աղջկան։ Որպես «պարգև»՝ նա վերցրել է զոհի ոսկեջրած ժամացույցը^[1]։

1970 թվականի մայիսի 16-ին աղջիկներից մեկին բռնաբարելու փորձի ժամանակ ձերբակալվել է ոմն Վիտալի Վլասով։ Նա խոստովանել է, որ 1966- 1970 թվականներին իրականացրել է բռնաբարություններ (ընդհանուր առմամբ ապացուցվել է բռնաբարության 22 դեպք), սակայն հրաժարվել է ընդունել սպանությունների մեղադրանքները։ Արդյունքում, Վլասովը դատապարտվել է 15 տարվա ազատազրկման։ Շուտով, 13-ամյա աղջկա բռնաբարելու փորձի ժամանակ ձերբակալվել է ևս մեկ ենթադրյալ սերիական մարդասպան, սակայն նա նույնպես չի եղել այն անձը, ում փնտրում էր ոստիկանությունը։ Ոստիկանությունը ստանում է անանուն մի նամակ, որի հեղինակը պնդում էր, թե գիտի, թե ով է մարդասպանը, սակայն քննության ժամանակ այդ փաստերը նույնպես չհաստատվեցին^[1]։

1970 թվականի հուլիսի 4-ին Ալմազյանը բռնաբարել է և սպանել ևս մի 17-ամյա աղջկա։ Հանցագործության վայրում նա թողել է «Սելսկայա ժիզն» (բառացի՝ Գյուղական կյանք) թերթի մի կտոր։ 1970 թվականի օգոստոսի 6-ին նա հարձակվել է 20-ամյա մի աղջկա վրա, ով աշխատանքից տուն էր վերադառնում, սակայն անցորդի միջամտությունը ստիպել է նրան փախչել։ 1970 թվականի սեպտեմբերի 22-ին Ալմազյանը նորից իրականացրել է անհաջող հարձակում՝ փախչելով պատահական անցորդների միջամտության արդյունքում։ Հանցագործության վայրում նա նետել է սավանի մի կտոր, որի վրա եղել է զորամասի շտամպը (դրոշմ)։ Սակայն հետաքննությունը, փորձաքննության ժամանակ տեղի ունեցած սխալի պատճառով, չի կարող օգտվել այս հանգամանքից, քանի որ փորձաքննիչները սխալ էին նշել շտամպի վրայի առկա թվերը^[1]։

1970 թվականի հոկտեմբերի 27-ին Ալմազյանը բռնաբարել և սպանել է 20-ամյա մի աղջկա՝ վերցնելով նրա ականջօղերը և կարմիր կոֆտան (կարմիր կարճ զգեստ)։ 1970 թվականի նոյեմբերի 7-ի լույս 8-ի գիշերը քաղաքային զբոսայգիներից մեկում հարձակվել է մի կնոջ վրա։ Ոչ հեռու գտնվող դրուժինիկները սկսել են հետապնդել Ալմազյանին։ Զբոսայգու խուզարկման արդյունքում Ալմազյանը և ևս հինգ կասկածյալներ բերման են ենթարկվել։ Մոլագարի զոհը անմիջապես ճանաչել է նրան^[1]։

Մահապատիժ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ալմազյանը շուտով խոստովանել է, որ ինքն է Դոնի Ռոստովում և Վորոշիլովգրադում իրականացրել հանցագործությունները։ Խուզարկման արդյունքում նրա կենցաղային սենյակում հայտնաբերվել են բոլոր այն իրերը, որոնք հանցագործը վերցրել էր սպանված և բռնաբարված կանանցից։ Ընդհանուր առմամբ, Ալմազյանը սպանել է երեք և բռնաբարել տասներկու կանանց։ Կիևի շրջանային ռազմական տրիբունալը Ալմազյանին դատապարտել է գնդակահարության։ ԽՍՀՄ բարձրագույն դատարանը որոշումը թողել է անփոփոխ։ 1973 թվականին մահապատիժը իրականացվել է^[1]։

Զանգվածային մշակույթում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Պողպատե ձեռքեր»՝ «Հետաքննությունը վարում են» հաղորդաշարի ֆիլմերից մեկը։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 ^1,6 ^1,7 «Луганский маньяк Завен Алмазян…». Криминал.рф. Վերցված է 2013 թ․ հոկտեմբերի 7-ին.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Луганский маньяк Завен Алмазян…». Криминал.рф. Վերցված է 2013 թ․ հոկտեմբերի 7-ին.
«Социализм не порождает преступности...» Загадочные преступления прошлого.

[лм-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 ^1,6 ^1,7 «Луганский маньяк Завен Алмазян…». Криминал.рф. Վերցված է 2013 թ․ հոկտեմբերի 7-ին.

[1]