Երևանյան կապտաթիթեռ
| Երևանյան կապտաթիթեռ | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Գիտական դասակարգում | ||||||||
|
||||||||
| Լատիներեն անվանում | ||||||||
| Agrodiaetus eriwanensis
|
Երևանյան կապտաթիթեռ (լատին․՝ Agrodiaetus eriwanensis), կապտաթիթեռների ընտանիքին պատկանող միջատ։ Գրանցված է Հայաստանի Հանրապետության Կարմիր գրքում։
Նկարագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ոչ խոշոր չափի թիթեռ է, թևերը դեղնավուն երանգով դարչնագույն են։ Արուի՝ 12-15 մմ երկարությամբ թևերը ունեն առանձնահատուկ անդրոկոնիալ դաշտեր, իսկ թևերի ստորին մակերեսը՝ հետին թևերի վրա սեռին բնորոշ լավ արտահայտված սպիտակ մանրագծիկ[1]։
Տարածվածություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Տարածված է Հյուսիսարևմտյան Թուրքիաում և Հայաստանում։ Կենտրոնական Հայաստանում հայտնի է Արագած լեռան հարավային լանջերից, «Խոսրովի անտառ» արգելոցի Գառնիի հատվածից, Գնիշիկ գյուղի շրջակայքից[1]։
Էկոլոգիա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ապրում են տրագանտներում, անտառի վերին սահմանի չոր մարգագետիններում, հունիսի կեսից մինչև հուլիսի կեսը տալիս են մեկ սերունդ։
Կերաբույսերը և կենսաբանության առանձնահատկությունները հայտնի չեն[1]։
Պահպանություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Սահմանափակ արեալով հազվագյուտ տեսակ է, որը Բնության պահպանության միջազգային միության Կարմիր ցուցակի չափորոշիչներով գնահատվում է որպես վտանգված տեսակ։
Թվաքանակը չխախտված բիոտոպերում բավականաչափ բարձր է, փոփոխությունների վերաբերյալ տեղեկություններ չկան։
Վտանգման հիմնական գործոնները խոպան հողերի հերկումն է, անասունների գերարածեցումը։
Պահպանվում է «Խոսրովի անտառ» պետական արգելոցում[1]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Հայաստանի Կարմիր գիրք. Երևան: Հայաստանի բնապահպանության նախարարություն. 2010. ISBN 978-99941-2-420-6.