Դիֆուզիոնիզմ (լատ.՝ diffusio՝ տարածում), ազգագրության և հնագիտության մեջ մի շարք միանման դպրոցներ միավորող ուղղություն։ Առաջ է եկել XIX դարի վերջին, XX դարի սկզբին։ Դիֆուզիոնիզմը մշակույթների զարգացումը բացատրում է ոչ թե ինքնուրույն էվոլյուցիայով, այլ գլխավորապես կամ բացառապես մշակութային նվաճումների փոխառություններով, տարածմամբ և դրանով ժխտում յուրաքանչյուր ժողովրդի մշակույթի ինքնուրույն զարգացումը։ Դիֆուզիոնիզմի կողմնակիցներն էին Լ․ Ֆրոբենիուսը, Ֆ․ Գրեբները, Ֆ․ Ռաացելը (գերմանիացի), Ու․ Ռիվերսը (անգլիացի) և ուրիշներ[1]։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 3, էջ 422)։
