«Ռոբի և Կ» կահույքի ընկերությունում գործադուլ է սկսվել։ Բարկացած տերը որոշում է ինքը փոխարինել արհեստավորներին, սակայն դա նրան չի հաջողվում։ Տերը հուսահատված փորձում է ելք գտնել ստեղծված իրավիճակից։ Նա թերթի վրա նշում է տեսնում, ինչը նրան միտք է տալիս։ Ծեր Ռոբին ծանրոց է ընդունում։ Տուփի մեջ կապիկներ են։ Եվ ահա կապիկներն աշխատացնում են մեքենաները։ Չնայած նրան, որ բազմոցները, որոնք իջեցվում են կոնվեյերից, այդքան էլ նման չեն կահույքի, տիրոջ կարծիքով, դա ավելի լավ է, քան ոչինչ։ Իսկ միգուցե դա անգամ ավելի հարմար է, հնարավոր է, որ այդպիսի կահույքը կգրավի գնորդների ուշադրությունը։ Ծեր Ռոբին գոհ է, գործը ծաղկում է։ Բայց մի օր, փորձելով աշխատանքի վերադարձնել փախուստի դիմած կապիկներին, Ռոբին ընկնում է կոնվեյերի մեջ, որը միացրել էր կապիկներից մեկը։ Եվ ուրախությամբ կապիկները տիրոջը գցում են բազմոցի մեջ, նրա վրա փակցնում մեխանիկական ստուգման նշան, որից հետո նետում են պատրաստի արտադրանքի մեջ։
Փորձելով ավելի լիարժեք ու խորքային գիտակցել անիմացիայի գեղարվեստական հնարավորությունները՝ Տուգանովը դիմում է սատիրայի։ Նա նկարահանում է ֆիլմեր, որոնցում լայնորեն ներկայացված են գրոտեսկը, հիպերբոլը, ծաղրանկարի բոլոր հնարավոր տարրերը, արդյունավետորեն ստեղծվում են անհեթեթ և պարադոքսալ իրավիճակները։ Այսպիսով, «Գրեթե անհավանական պատմություն» ֆիլմում կահույք արտադրող գործարանի սեփականատերը, շահագրգռված լինելով գերշահույթով, գործադուլ հայտարարած բանվորների փոխարեն որոշում է վարձել «կենդանի ռոբոտներ»` կապիկներ, որոնց, նրա կարծիքով, բանանից բացի, ոչինչ պետք չէ։
ԽՍՀՄ
