Գայլերի ամառը
Գայլերի ամառը | |
|---|---|
| Երկիր |  Ռուսաստան |
| Ռեժիսոր | Դմիտրի Իոսիֆով |
| Պրոդյուսեր | Անատոլի Մաքսիմով |
| Սցենարիստ | Վիկտոր Սմիրնով |
| Երաժշտություն | Ռուսլան Մուրատով |
| Էկրաններին է | 2011[1]-ից |
| Հեռուստաալիք | Առաջին ալիք |
«Գայլերի ամառը» (ռուս.՝ «Лето волков»), 2011 թվականի ռուսական հեռուստասերիալ, որը նկարահանել է ռեժիսոր Դմիտրի Իոսիֆովը Վիկտոր Սմիռնովի «Վերեսեն տագնապալի ամիսը» (ռուս.՝ «Тревожный месяц вересень») պատմվածքի հիման վրա (նույն սյուժեի հիման վրա 1976 թվականին արդեն նկարահանվել էր համանուն ֆիլմը)։
Սյուժե[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
1944 թվականի ամառ, Ուկրաինան ազատագրվել է ֆաշիստական զավթիչներից։ Վիրավորվելու պատճառով զորացրված երիտասարդ լեյտենանտ Իվան Կապելյուխը վերադառնում է հայրենի գյուղ Գլուխարի (Պոլեսիե), որը, ըստ առաջնագծի հասկացությունների, արդեն խորը թիկունք է։ Ի զարմանս նրա՝ գյուղը գրեթե չի տուժել պատերազմից։ Չնայած ֆաշիստներն արդեն վտարվել են այս վայրերից, բայց բնակիչները դեռ մշտական վախի մեջ են։ Իվանի Սիրելի աղջիկը խուսափում է նրա հետ հանդիպելուց, համագյուղացիները խուսափում են նրանից, իսկ տատը համոզում է փողոցում մարտական շքանշաններով չհայտնվել և ոչ մի դեպքում անտառ չգնալ։ Համագյուղացիների դաժան սպանություններն Իվանին ստիպում են պայքարի մեջ մտնել անտառային թավուտներում թաքնվողների դեմ և հարվածել «գայլերին»՝ նախկին ոստիկանների և բանդերովականների խմբին, որոնք չեն հասցրել փախչել գերմանացիների հետ։
Նկարահանումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Նկարահանման վայր է դարձել Բելառուսի ժողովրդական ճարտարապետության և կենցաղի պետական թանգարանը, ինչպես նաև Գրոդնոն[2].
Դերերում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գլխավոր դերերում
- Ալեքսեյ Բարդուկով – Իվան Նիկոլաևիչ Կապելյուխ, լեյտենանտ, պատերազմի մասնակից
- Իգոր Սկլյար – Պյոտր Խարիտոնովիչ Գլումսկի, նախագահ
- Յուլյա Պերեսիլդ – Տոսյա, Իվան Կապելյուխի ընկերուհին
- Մարիա Կուլիկովա – Վարյա, գյուղացի գեղեցկուհի, սիրահարված է Իվան Կապելուխին
- Ալեքսանդր Վորոբյով – Պոպելենկո, Կապելյուխի օգնականը
- Սերգեյ Կոլտակով – Դենիս Պանկրատովիչ Սեմերենկով, Տոսյայ հայրը, խեցեգործ
- Միխայիլ Եվլանով – Վալերի Կրիվենդա, նավաստի
- Վերա Կավալերովա – Սերաֆիմա Գադեևնա, Իվանի տատը
- Դենիս Կարասև – Պրոկոպ Ալեքսեևիչ Կրոտ, դարբին
- Մարիա Զվոնարյովա – Ալյոնա, դարբնի կինը
- Օլեգ Տակտարով – Կլիմար, անասունների մորթող
- Սերգեյ Վլասով – Սապսանյուկ, «Գորելի» մականվամբ հանցախմբի պարագլուխ, նախկին ոստիկան
- Յան Ցապնիկ – Գուպան, ՆԳԺԿ հետախուզական բաժնի պետ
Այլ դերերում
- Պյոտր Ստուպին – Մալաս, որսորդ
- Թամարա Միրոնովա – Յացկոչիխա
- Օլգա Օնիշչենկո – Մալյասիխա
- Ալեքսեյ Վերտինսկի – Յացկո, հաշվապահ
- Օլգա Պրոխվատիլո – Կրիվենդիխա, Վալերիի մայրը
- Նիկոլայ Գոլուբև – Գնատ, գյուղական հիմար
- Եկատերինա Վեժնովեց – Սոֆա
- Աննա Պոլուպանովա – Մալաշկա
- Ալեքսանդր Կոմիսարով – Օրին
- Յուլյա Պոլուբինսկայա – Գալա
- Ալեքսանդր Բրուխացկի – Ստեպան Գոլենդուխա
- Վիկտոր Բոգուշևիչ – Գոլենդուխա կրտսեր
- Տատյանա Մարխել – Տարասովնա
- Գենադի Գարբուկ – Ռամոնյա պապը
- Վալենտինա Լոսովսկայա – Պոպելենչիխա
- Լյուդմիլա Ռազումովա – Մոկեևնա
- Նիկիտա Սոլոգալով — Վասկա Պոպելենկո
- Ալեքսեյ Սորով – Պետկո
- Սերգեյ Դրուզյակ – Միկոլա Աբրոսիմով
- Մաքսիմ Ժիտնիկ – Պոլտավեց
- Ալեքսանդր Մասլով – Ստեբլենոկ
- Ալեքսանդր Իվանով – Եփրեմ
- Վլադիմիր Մասլակով – Դանիլկո
- Ալեքսեյ Մորոզով – Կիրիչենկո
- Կիրիլ Նովիցկի – Սաշկո
- Միխայիլ Եսման – Բրունկա
- Դենիս Տարասենկո – Յուրաս
- Պյոտր Տոմաշևսկի – Սենկա
- Վիկտոր Մոլչան – Գեզդ
- Օլեգ Տկաչյով – Դրոզդ
- Պյոտր Յուրչենկով կրտսեր – Ստեպախա
- Օլգա Սմիրնովա – Կլավկա
- Սվետլանա Կոժեմյակինա – Աբրոսիմովի մայրը
- Օլեգ Կորչիկով – ծերունի կառապան
Հեղինակի տեքստը կադրից դուրս կարդում է Յուրի Նազարովը։
Ցուցադրություն և քննադատություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Առաջին ցուցադրությունը տեղի է ունեցել «Առաջին ալիքով» 2012 թվականի ապրիլին, սերիալը զբաղեցրել է լավագույնների 10-րդ հորիզոնականը (14,6 % մասնաբաժնով և 5,9 % վարկանիշով)[3]։
Կինոքննադատ Սերգեյ Կուդրյավցևը ֆիլմն անվանել է «վիպակի բավականին լավ նոր էկրանավորում», միևնույն ժամանակ նշել է դերասանուհի Յուլյա Պերեսիլդի խաղը, որը «ընդհանրապես վեց սերիաների ընթացքում լռում է էկրանին, և ամբողջ դերը կառուցված է միայն հայացքների ու ժեստերի վրա»[4]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 Internet Movie Database — 1990.
- ↑ Олег Ролдугин — Тайны фильма «Лето волков» // Собеседник, 21.04.2012
- ↑ Сергей Варшавчик. «Гюльчатай» позволила «России 1» сохранить личико // РИА Новости, 24.04.2012.
- ↑ Кудрявцев С. Не такое ещё пересилишь ради Юлии Пересильд // На нет и кина нет, 16 декабря 2012.
Աղբյուրներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- На Первом канале — сериал «Лето волков» // Первый канал, 16 апреля 2012
- Юлию Пересильд лишили дара речи // Советская Белоруссия, 15 мая 2012
- «Вы определенно меня импонируете…» // Комсомольская правда, 17 апреля 2012
|
