Աքքադերեն (այլ անվամբ՝ ասորեստաներեն, ակկադերեն, քաղդեարեն, քաղդիերեն), աքքադերենի երկու բարբառներից մեկը, որ տարածված է եղել Աքքադի հյուսիսային մասում և հին աքքադերենի շրջանի վերջից ստացել է ինքնուրույն արժեք։ Անցել է զարգացման 3 շրջան՝ հին (մ.թ.ա. XX դ. սկզբից մինչև XVII դ. կեսը), միջին (մ.թ.ա. II հազարամյակի երկրորդ կեսը) և նոր (մ. թ. ա. X—VII դդ.)։ Նոր շրջանում, որ բնութագրվում է հոլովական վերջավորությունների անկմամբ, ասուրերենը որպես գրակաև լեզու արտամղվում է բաբելերենի կողմից։ Հետագայում կրել է արամեերենի ուժեղ ազդեցություևը, որը հանգեցրել է ասուրերենի մահացմանը։
Տարբերում են հին աքքադերեն՝ մ.թ.ա. 2800 թվից մինչև մ.թ.ա. 650 թվականը, որ ասուրերենն է, և նոր աքքադերեն' մ.թ.ա. 650-ից մինչև մեր թվարկության սկիզբը, որ բաբելերենն է։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 1, էջ 598)։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 2, էջ 168)։
Akkadian language Վիքիպահեստում
