Jump to content

Արքայադուստր Ավրորան

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Արքայադուստր Ավրորան
ֆր.՝ Aurore
Երկիր Ֆրանսիա
Ժանրպարային ֆիլմ
Թվական2006
Լեզուֆրանսերեն
ՌեժիսորՆիլս Տավերնիե
ԴերակատարներԿարոլ Բուկե, Քարոլին Կարլսոն, Ֆրանսուա Բերլեան, Kader Belarbi?, Մարգո Շոտելիե, Մոնիկ Շոմետ, Նիկոլյա լը Ռիշ, Տիբո դե Մոնտալեմբեր և Yann Bridard?
Տևողություն95 րոպե

Արքայադուստր Ավրորան (ֆր.՝ Aurore), ֆիլմ-հեքիաթ՝ բալետի տարրերով, որը նկարահանվել է 2006 թվականին, ֆրանսիացի ռեժիսոր Նիլս Տավերնեի կողմից։ Վարձույթի է հանվել 2006 թվականի դեկտեմբերին[1][2]։

Մի թագավորությունում, որտեղ խստորեն արգելված էր պարելը, ապրում էր երիտասարդ արքայադուստր Ավրորան։ Չնայած հոր արգելքին, նա անընդհատ պարում էր իր փոքրիկ եղբոր՝ Սոլյալի համար։ Թագավորությունում խանդիրներ կային, և թագավորությունը փլուզումից փրկելու համար թագավորն ստիպված է լինում իր դստեր համար ունևոր ամուսին փնտրել։ Նա երեք պարահանդես է կազմակերպում և Ավրորային ներկայացնում անդրծովյան արքայազներին։ Սակայն արքայադուստրը սիրահարվում է գեղեցիկ և ռոմանտիկ նկարչին, որը տաղանդից բացի ոչինչ չուներ։ Թագավորի հրամանով և նախարարի առաջարկով նկարիչը ձերբակալվում է և երբ փախչելու փորձ է անում, նրան գիշերային անտառում հալածում են շները։ Այդ ժամանակ Ավրորային օգնում է փերին, որին մի ժամանակ փրկել էին փոքրիկ արքայազն ու արքայադուստրը. աղջիկը պարի օգնությամբ երեք անգամ տեղափոխվում է «երևակայական աշխարհ», որտեղ կրկին հանդիպում է իր նկարչին, և երրորդ անգամ այլևս հետ չի վերադառնում։ Հասունացած արքայազնն ինքն է նկարիչ դառնում, ձեռքն է վերցնում նկարակալն ու ներկապնակը և գնում է աշխարհով մեկ գեղեցկությունը որոնելու։

  • Մարգո Շատելյե՝ Ավրորա
  • Ֆրանսուա Բեռլեան՝ Թագավոր
  • Կարոլ Բուկե՝ Թագուհի
  • Նիկոլյա Լե Ռիշ՝ Նկարիչ
  • Մոլիկա Շոմետ՝ Կլոտիլդա
  • Տիբո դե դե Մոնտալեմբեր՝ Թագավորի խորհրդատու
  • Կադեր Բելարբի՝ Արքայազն Աբբդալահ
  • Յանն Բրիդարդ՝ Արքայազն Նևշատելե
  • Յուտակա Տակէի՝ Արքայազն Տհանգ Կայ
  • Կարոլին Կարլսոն՝ Պարուհի

Ըստ Անդրեյ Պլախովի՝ «Կոպտացած ու պարզունակացված ֆրանսիական կինոյում վաղուց նմանատիպ ֆիլմեր չէին նկարահանվել։ «Արքայադուստր Ավրորան» մեծապես հիշեցնում է Ժակ Դեմիի երգող ու պարող ֆիլմերը, ոչ այնքան «Շերբուրյան հովանոցներն» ու «Աղջիկները Ռոշֆորից», որքան Շառլ Պերոյի «Էշի կաշին» հեքիաթի էկրանավորումը։ Ինքը ռեժիսորը՝ իր ֆիլմն անվանում է «քաղաքական ակտ», և այս խոսքերը կարելի է թողնել հեղինակի խղճի վրա, քանի որ «Արքայադուստր Ավրորան», ի տարբերություն համանուն հածանավի, ոչ թե հեղափոխության է ձգտում, այլ պարզապես արտահայտում է գեղեցկության ձգտումը»[3]։

Անաստասիա Բելոկուրովան (InterMedia) նշել է. «Այս նկարում ամեն ինչ տարօրինակ է. լրջությունը, որով Նիլս Տավերնեն նկարահանում է իր պատմությունը, փոքր-ինչ մեծական է երեխաների համար, սակայն փոքր-ինչ մանկական է մեծահասակների համար, մանրակրկտորեն վերականգնված կլասիցիզմը, որը հատուկ չէ մեր դարաշրջանին, հերոսների երկխոսությունները, որոնք կարծես մեր ժամանակներում են հայտնվել խորհրդային «Հեքիաթին հյուր» հաղորդումից։ Ընդհանրապես հասկանալի չէ, թե որ լսարանի համար է նախատեսված ֆիլմը, ինչպիսի զգացմունքներ է ունենում մարդը այս ֆիլմը դիտելուց հետո։ Ֆիլմը վիզուալ առումով շատ գեղեցիկ է, սակայն այս գեղեցկությունը նման է դեկորի կամ գեղանկարչության գեղեցկության, այն բացարձակ անիրական է»[4]։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]