Շերբուրյան հովանոցներ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Շերբուրյան հովանոցներ
ֆր.՝ Les Parapluies de Cherbourg
ԵրկիրՖրանսիա[1][2][3][…]
 Գերմանիայի Ֆեդերատիվ Հանրապետություն[2][4]
Ժանրերաժշտական ֆիլմ[5][6][7][…], ռոմանտիկ ֆիլմ, դրամա, մյուզիքլ և մելոդրամա
ԹեմաԱլժիրի անկախության պատերազմ
Թվական1964, փետրվարի 3, 1964[8], փետրվարի 19, 1964[8], դեկտեմբերի 16, 1964[8], նոյեմբերի 12, 1965[8] և փետրվարի 26, 1966[8]
Լեզուֆրանսերեն
ՌեժիսորJacques Demy?[5][9][10][…]
ՊրոդյուսերMag Bodard?
Սցենարի հեղինակJacques Demy?
ԴերակատարներԿատրին Դենյով[9][10][6][…], Նինո Կաստելնուվո[9][10][6][…], Anne Vernon?[9][10][11][…], Harald Wolff?[11], Dorothée Blanck?[11], Ellen Farner?[9][11], Gisèle Grandpré?[11], Hervé Legrand?[11], Jacques Demy?[11], Ժան Շամպիոն[9][11], Jean-Pierre Dorat?[9][11], Marc Michel?[9][11], Mireille Perrey?[9][10][11], Patrick Bricard?[11], Philippe Dumat?[9][11], Rosalie Varda?[11], Myriam Michelson?, Jean Valière?, Danielle Licari?, José Bartel?, Քրիստիան Լեգրան, Claire Leclerc?, Claudine Meunier?, Georges Blaness?, Jean Cussac?, Raoul Curet?, Միշել Լեգրան, Jean-Claude Briodin? և José Germain?
ՕպերատորJean Rabier?
ԵրաժշտությունՄիշել Լեգրան
ՄոնտաժAnne-Marie Cotret?
Նկարահանման վայրpassage Pommeraye?
Տևողություն91 րոպե
 Les Parapluies de Cherbourg Վիքիպահեստում

«Շերբուրյան հովանոցներ» (ֆր.՝ Les Parapluies de Cherbourg), Ժակ Դեմիի երաժշտական մելոդրամա. երաժշտության հեղինակ՝ Միշել Լեգրան, գլխավոր հերոսուհի՝ Կատրին Դենյով։ 1964 թվականին արժանացել է Կաննի կինոփառատոնի «Ոսկե արմավենու ճյուղին»։

«Շերբուրյան հովանոցները» ֆիլմ օպերա է. բոլոր հերոսները՝ ինչպես գլխավոր, այնպես էլ երկրորդական և նույնիսկ էպիզոդիկ դերեր կատարողները, միայն երգում են. ֆիլմում չկա ոչ մի խոսկացական դրվագ։

Սյուժե[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ֆիլմը բաղկացած է երեք մասերից՝ Մեկնում, Բաժանում, Վերադարձ։

Մեկնում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գիյոմ «Գի» Ֆուշեն աշխատում է որպես ավտոմեխանիկ նորմանդական Շերբուր քաղաքի տեխսպարակման կայանում։ Երիտասարդ Ժենևևա Էմերին մոր հետ հովանոցներ է վաճառում խանութում, որն այդպես էլ կոչվում է՝ «Շերբուրյան հովանոցներ»։ Նրանք սիրում են իրար, միմյանց հետ ժամանակ անցկացնում աշխատանքից հետո, պարի են հաճախում, Շերբուրի փողոցներով են զբոսնում, ապագայի ծրագրեր են կազմում։ Գին ապրում է հիվանդ կնքամոր՝ Էլիզայի հետ, որին հետևում է բուժքույր Մադելնը. վերջինս անպ-ատասխան սիրահարված է Գիին։ Ժենևևայի մայրը՝ մադամ Էմերին, հավանություն չի տալիս դստեր սիրավեպին։

Հանկարծ Ֆուշեին բանակ գնալու ծանուցագիր է գալիս, որը կտրում է սիրահարների երջանիկ կյանքը։ Գիին ուղարկում են Ալժիր երկու տարով։ Այդ ժամանակ Ալժիրում իրական պատերազմ է ընթանում։ Մեկնումի առաջին վերջին երեկոյան Ժենևևան մնում է նրա մոտ գիշերը, իսկ առավոտյան ճանապարհում է Գիին երկաթուղային կայարան։ Նա խոստանում է սիրեցյալին, որ կսպասի և նայում է գնացքի ետևից՝ կայարանի հարթակին կանգնած։

Բաժանում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Էմերի ընտանիքը գործերը գնալով վատթարանում են։ Մայրը՝ դստեր հետ հայտնվում է բազում պարտքերի մեջ։ Մի պահ այնպիսի իրավիճակ է ստեղծվում, որ փրկությունը կլիներ միայն հաջողակ դեպքը. այն տեղի է ունենում։ Երիտասարդ և հաջողակ ոսկերիչ Ռոլան Կասարը, հանդիպելով Ժենևևային մոր հետ ընդհանուր ծանոթ մոտ, սիրահարվում է նրան առաջին հայացքից և առաջարկում օգնել՝ գնելով հին վզնոցը, որը, ընդհանուր առմամբ, ոսկերչի համար որևէ արժեք չուներ։ Ժենևևան, նկատելով նրա զգացմունքները, խուսափում է նրա հետ հանդիպումներից։ Որոշ ժամանակ անց նա խոստովանում է նրա մորը իր զգացմունքների մասին և խնդրում է դստեր ձեռքը։ Նա հարուստ է, սակայն Ժենևևան նրան չի սիրում, և այդ ժամանակ արդեն նա իմանում է, որ երեխայի է սպասում Գիից։ Ավելի ուշ Ռոլանը իմանում է Ժենևևայի երեխայի մասին և խոստանում է հոգ տանել նրան մասին, ինչպես կհոգար սեփական երեխայի մասին։ Ժենևևայի և երեխայի հոր բաժանման մասին նա չի էլ կասկածում։

Իսկ Գիից նամակները հազվադեպ են գալիս։ Բանակից նա չի կարող հեռանալ՝ մարտական դրության պատճառով։ Աղջիկը տառապում է անտեղյակ լինելուց՝ կասկածելով, որ Գին չի էթլ հիշի իրեն։ Հետո նամակներն ընդհանրապես վերանում են. Գին ընկնում է հոսպիտալ, սակայն Ժենևևան դրա մասին չգիտի։ Նա ամուսնանում է Ռոլանի հետ և մեկնում Փարիզ։ Մադլենին հայտնի է նրանց ամուսնության մասին։ Նա հասկանում է, որ Գին և Ժենևևան երբեք միասին չեն լինի, և նշանակում է, որ Գին կարող է իր հետ լինել։

Վերադարձ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գին դուրս է գրվում հոսպիտալից և վերադառնում Շերբուր։ Առաջին գործով նա այցելում է խանութ, որտեղ ապրում է սիրեցյալը. սակայն նախկին տերերից մնացել է միայն վահանակը. խանութը դատարկ է և վաճառված։ Նա իմանում , որ Ժենևևան չի սպասել իրեն և ամուսնացել է։ Գին կասկածում էր դա դեռ ծառայության վերջին ամիսն երին, քանի որ նրան ուղարկված նամակներում երբ տղան հարցնում է սիրու՞մ է Ժենևևան իրեն, թե՞ ոչ, նա խուսափում էր պատասխաններից, հետո ընդհանրապես դադարեց գրել։ Նա դեպրեսիայի մեջ է ընկնում։ Աշխատանքի չի գնում, մի օր ազատվում է աշխատանքից և հարբում բարում, որտեղ կռվում է բարմենի հետ։ Այդ ժամանակ գնում է մեկ այլ բար, որից հետո գիշեր է անցկացնում մարմանավաճառի հետ, որի անունը Ժենի է (Ժենևևա անվան կրճատ տարբերակը).

Առավոտյան տուն գալով՝ Գին իմանում է, որ գիշերը մահացել իր կնքամայրը։ Մադլենը, որին նա երկար ժամանակ մխիթարում է, հավաքում է իրերը և որոշում հեռանալ։ Փորձելով մոռանալ Ժենևևային՝ Գին հասկանում է, որ նորմալ կյանք սկսելու և հարաբերական երջանկություն ձեռք բերելու միակ հնարավորությունը Մադլենն է։ Նա խնդրում է նրան մնալ, սակայն սեր այդպես էլ չի խոստովանում։ Նա շնորհակալ է Մադլենին, որ թույլ է տալիս միայն իրեն սիրել։ Նրանք ամուսնանում են, իսկ կնքամոր թողած ժառանգության մի մասին գնում են մեքենաների լիցքավորման կայան։ 5 տարի անց Գին և Մադլենը, ինչպես նաև նրանց որդին՝ Ֆրանսուան, պատրաստվում են դիմավորել Սուրբ ծնունդը իրենց բնակարանում, որը զբաղեցնում էր կայանի մի մասը։ Երեկոյան Մադլենը երեխայի հետ հեռանում է գնումների։ Մի քանի րոպե անց բենզալցակայանի մոտ է հայտնում մի թանկարժեք մեքենա։ Գին՝ նախկին ավտոմեխանիկը, որը երբեմն ինքն էր սպասարկում հաճախորդներին, դուրս է գալիս լիցքավորելու մեքենան։

Մոտենալով մեքենային՝ Գին ճանաչում է վարորդին՝ Ժենևևային։ 5 տարի անց նա վերադարձել է Շերբուր, որպեսզի վերցնի իր դստերը՝ Ֆրասուազային, սկեսրոջ մոտից, որը քաղաքից ոչ հեռու է բնակվում։ Ժենևևան ժոխ վերարկու է հագել և կրում է թանկարժեք զարդեր։ Գին մոտենում է մեքենային, Ժենևևան իջեցնում է պատուհանը, նրանց հայաքները հանդիպում են։ Մի քանի րոպե նրանք միասին մնում են շենքում։ Ժենևևան, ուշադրություն է դարձնում տոնածառի գեղեցկությանը, հարցնում է ինքը Գի՞ն է, արդյո՞ք, զարդարել այն։ Գին ասում է, որ տոնածառը զարդարել են կինը իրենց երեխայի համար, որի անունը Ֆրանսուա ։ Ժենևևան առաջարկում է Գիին տեսնել դստերը՝ ասելով, որ նման է նրան։ Գին լուռ ծխում և գլխով բացասական պատասխան ցույց տալիս։

Ժենևևան հեռանում է։ Տուն են վերադառնում Մադլենն ու իր որդին։ Գին նրան փողոցում է հանդիպում, համբուրում է կնջը և խաղում է որդու հետ։ Միասին մտնում են տուն, սակայն ֆիլմի այդ «երջանիկ» ավարտը տեղի է ունենում Լեգրանի ողբերգական երաժշտության ներքո, ինչն ապացուցում է, թե ինչքան են կոտրված գլխավոր հերոսների ճակատագրերը։

Դերերում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դերասան Դեր
Կատրին Դենյով Ժենևև Էմերի Ժենևև Էմերի
Նինո Կաստելնուվո Գի Ֆուշե Գի Ֆուշե
Աննա Վերնոն Էմերի Մադամ Էմերի , Ժենևևայի մայրը
Մարկ Միշել Ռոլան Կասար Ռոլան Կասար , ոսկերիչ, որը դառնում է Ժենևևայի ամուսինը
Էլեն Ֆարներ Մադլեն Մադլեն , Էլիզա մրքարոջ բուժքույրը, որը դառնում է Գիի կինը
Միրեյ Պերեյ լիզա մորաքույր լիզա , Գիի կնքամայրը
Ժան Շամպյոն Օբեն Օբեն
Պիեր Կադեն Բերնար Բերնար
Ժան Պիեր Դորա Ժան Ժան

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Շերբուրյան հովանոցներ» հոդվածին։