Ավստրիայի նախագահական ընտրություններ (2010)

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ավստրիայի նախագահական ընտրություններ (2010)
Ավստրիա
2010 թվականի ապրիլի 25
Ընտրողների ներկայացում 54%
Թեկնածու Հայնց ՖիշերԲարբարա ՌոսենկրանցՌուդոլֆ Գերինգ
Կուսակցություն Անկուսակցական (ԱՍԴԿ) ԱԱԿ ԱՔԿ
Ձայներ 2,508,373
(79․3%)		 481,923
(15.2%)		 171,666
(5.4%)
Տեսակ Austrian presidential election?
Պաշտոն Ավստրիայի նախագահ
Թեկնածուներ Հայնց Ֆիշեր[1], Rudolf Gehring?[1] և Barbara Rosenkranz?[1]
Հաղթող Հայնց Ֆիշեր[1]
Նախորդ 2004 Austrian presidential election?
Հաջորդ 2016 Austrian presidential election?

Նախագահական ընտրությունները Ավստրիայում անցկացվեցին 2010 թվականի ապրիլի 25-ին[2], 1951 թվականից ի վեր Ավստրիայի պետության ղեկավարի տասներկուերորդ ընտրություններն էին։ Թեկնածուներն էին նախագահ Հայնց Ֆիշերը (անկուսակցական, նախկինում ԱՍԴԿ), Բարբարա Ռոզենկրանցը (ԱԱԿ) և Ռուդոլֆ Գերինգը (ԱՔԿ)։ Հայնց Ֆիշերը հաղթել է վավեր ձայների 80%-ից մի փոքր պակասով։ Ընտրողների մասնակցությունը եղել է պատմական նվազագույնը՝ 54%:

Թեկնածուներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ավստրիայի սոցիալ-դեմոկրատական կուսակցություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գործող նախագահ Հայնց Ֆիշերը (անկուսակցական, Սոցիալ-դեմոկրատական կուսակցության նախկին անդամ) հայտարարեց 2009 թվականի նոյեմբերի 23-ին, որ հավակնելու է երկրորդ ժամկետով ընտրվելուն[3]։ Համաձայն 2009 թվականի հունիսի 27-ի «Österreich» թերթի համար Gallup-ի հարցման՝ Ֆիշերն ուներ աշխատանքի հավանության 80% վարկանիշ[4]։

Ավստրիայի ժողովրդական կուսակցություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Խոսակցություններ կային, որ Ավստրիայի ժողովրդական կուսակցության թեկնածուն կլինի կա՛մ Ստորին Ավստրիայի նահանգապետ Էրվին Պրյոլը, կա՛մ Ավստրիայի դաշնային տնտեսական պալատի նախագահ Քրիստոֆ Լեյթլը։ 2009 թվականի հոկտեմբերի 13-ին Պրյոլը հայտարարեց, որ չի առաջադրվելու նախագահական ընտրություններում և կմնա Ստորին Ավստրիայի նահանգապետ[5]։ Լեյթլը և Շտիրիայի նախկին նահանգապետ Վալտրաուդ Կլասնիչը նույնպես հրաժարվել են նախագահական ընտրություններին մասնակցելուց[6]։ 2010 թվականի փետրվարի 25-ին Ժողովրդական կուսակցությունը հայտարարեց, որ թեկնածու չի առաջադրի և պաշտոնապես չի սատարի որևէ թեկնածուի[7]։

Ավստրիական ազատություն կուսակցություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ազատություն կուսակցությունը 2009 թվականի հունիսին հայտարարեց, որ անպայման թեկնածու կներկայացնի «Ֆիշերի վերընտրվելը կանխելու համար»։ Նշված հավանական թեկնածուների թվում էին Մարտին Գրաֆը, Նորբերտ Շտեգերը, Զիգֆրիդ Դիլլերսբերգերը, Նորբերտ Գուգերբաուերը, Դիտեր Բյոմդորֆերը և Վիլհելմ Բրաունեդերը[8][9][10]։ Այն բանից հետո, երբ «Հանուն Ավստրիայի ապագա» դաշինքի Կարինթյան մասնաճյուղը առանձնացավ Ազատություն կուսակցության հետ վերամիավորվելու համար, լուրեր տարածվեցին, որ նրանց թեկնածուն լինելու է Բարբարա Ռոզենկրանցը[11]։ 2010 թվականի հունվարի սկզբին Ազատություն կուսակցության առաջնորդ Հանց Քրիստիան Շտրախեն երաշխավորեց, որ կուսակցությունը թեկնածու կառաջադրի՝ վստահեցնելով, որ Ֆիշերը առանց ընդդիմության չի առաջադրվի[12]։ 2010 թվականի փետրվարի 28-ին Շտրախեն «Kronen Zeitung» թերթում հայտարարեց, որ Ազատություն կուսակցությունը կառաջադրի Բարբարա Ռոզենկրանցին՝ որպես նախագահի թեկնածու[13]։

«Հանուն Ավստրիայի ապագայի» դաշինք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Հանուն Ավստրիայի ապագայի» դաշինքի առաջնորդ Յոզեֆ Բուխերը և գլխավոր քարտուղար Ստեֆան Պետցները իրենց աջակցությունն են հայտնել Դաշինքի նախկին առաջնորդ Յորգ Հայդերի այրուն՝ Կլաուդիա Հայդերի նախագահական թեկնածությանը՝ հրավիրելով Կանաչներին և Ազատություն կուսակցությանը ստեղծել անկուսակցական հանձնաժողով։ Կարինթիայի նահանգապետ Գերհարդ Դյորֆլերը դեմ է արտահայտվել նման թեկնածությանը, քանի որ «չի ցանկացել միավորել ուժերը Հանց Քրիստիան Շտրախեի [Ազատության կուսակցության] հետ», բայց, այնուամենայնիվ, ասել է, որ Կլաուդիա Հայդերը կլինի «լավ թեկնածու, որը կարող է ֆինանսավորել իր նախընտրական արշավը ինքնուրույն»։ Օգոստոսի 17-ին Հայդերը հայտարարեց, որ չի առաջադրվելու նախագահի պաշտոնում[14][15]։ 2010 թվականի փետրվարի 26-ին Բուխերն ասաց, որ կարող է առաջադրվել՝ որպես իր կուսակցության թեկնածու, քանի որ «նա կարող է դիմել [Ժողովրդական կուսակցության] ընտրողներին»[16]։ 2010 թվականի մարտի 1-ին դաշինքը հայտարարեց, որ Բուխերը չի առաջադրվի որպես թեկնածու, քանի որ ակնհայտորեն նրա շանսերը քիչ էին, և նրանք չէին ցանկանում վատնել հարկատուների գումարները[17]։

Կանաչներ – Կանաչ այլընտրանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ակնկալվում էր, որ Կանաչների կուսակցության նախկին առաջնորդ Ալեքսանդր Վան դել Բելենը կարող է մասնակցել ընտրություններին, սակայն նա 2009 թվականի հունվարին հայտարարեց, որ եթե Ֆիշերը վերընտրվի, ապա կունենա իր աջակցությունը[18]։ 2009 թվականի հունիսին, սակայն, Կանաչների կուսակցության առաջնորդ Եվա Գլավիշնիգը հայտարարեց, որ Կանաչները մտածում են թեկնածու առաջադրելու մասին, և որ Վան դել Բելենը շատ լավ թեկնածու կլինի[19]։ 2009 թվականի նոյեմբերին դեռևս չկար Կանաչների կողմից հստակ որոշում, թեև Վան դել Բելենը 2009 թվականի նոյեմբերի 23-ին բացառել էր նախագահական ընտրություններում առաջադրվելու հնարավորությունը[20][21]։ 2010 թվականի փետրվարի 25-ին Կանաչները հայտարարեցին, որ ցանկանում են կենտրոնանալ նահանգային ընտրությունների վրա և թեկնածու չեն առաջադրի[22]։ Այն բանից հետո, երբ Ֆիշերը հայտնվեց մի միջոցառման ժամանակ, որտեղ Կանաչները հարցաքննեցին նրան մի շարք հարցերի շուրջ, ընտրողների կողմից համացանցի միջոցով ներկայացված հարցերով, 2010 թվականի ապրիլի 12-ին Կանաչները պաշտոնապես հաստատեցին նրա թեկնածությունը և կոչ արեցին իրենց ընտրողներին քվեարկել իր օգտին, առաջին անգամ կուսակցության պատմության մեջ[23]։

Ավստրիայի քրիստոնեական կուսակցություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Քրիստոնեական կուսակցությունը նախագահի թեկնածու է առաջադրել իր նախագահ Ռուդոլֆ Գերինգին[24]։ 2010 թվականի մարտի 25-ին նրանք հայտարարեցին, որ հավաքել են անհրաժեշտ թվով ստորագրություններ՝ նախագահական ընտրություններում առաջադրվելու համար[25]։

Այլ թեկնածուներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Արևելյան Շտիրիայից նախկին դատավոր Մարտին Վաբլը, ով նախկինում երկու անգամ փորձել էր առաջադրվել նախագահի պաշտոնում, 2009 թվականի փետրվարի 6-ին հայտարարեց, որ կրկին առաջադրվելու է[26]։ Կանաչների քաղաքային խորհրդական Ուլրիխ Հաբսբուրգ-Լոտրինգենը՝ որպես Ավստրո-Հունգարիայի նախկին իշխող տան ժառանգ, որը սահմանադրական օրենքով անկարող էր առաջադրվել Ավստրիայի նախագահի պաշտոնում, հայտարարեց, որ ցանկանում է օրենքը փորձարկել Ավստրիայի սահմանադրական դատարանում, եթե իր թեկնածությունը թույլ չտան։ Բերնհարդ Գրեգոր Հոնմանը նույնպես մտադիր էր առաջադրվել[27]։ Այս թեկնածուներից ոչ մեկը չի հավաքել նախագահական ընտրություններին մասնակցելու համար անհրաժեշտ 6000 ստորագրությունը։ Ներկայացված ստորագրություններն էին․[28]

  • Ֆիշեր՝ 45000 ստորագրություն
  • Ռոզենկրանց՝ 10500 ստորագրություն
  • Գերինգ՝ 8000 ստորագրություն

Ընտրողների վիճակագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դաշնային ընտրական հանձնաժողովի տվյալներով՝ նախագահական ընտրություններում քվեարկելու իրավունք ունեին 16-ից բարձր տարիքի Ավստրիայի 6,355,800 քաղաքացիներ։ 2004 թվականի նախագահական ընտրությունների համեմատ ընտրելու իրավունք ունեցողների թիվն ավելացել է 324818-ով կամ 5,4%-ով, ինչը հիմնականում պայմանավորված էր երկու ընտրությունների միջև օրինական քվեարկության տարիքը մինչև 16 տարեկան իջեցնելով։ Քվեարկելու իրավունք ուներ 3 307 366 կին և 3 048 434 տղամարդ[29]։

Ընտրելու իրավունք ունեցողների ընդհանուր թիվը ըստ նահանգների.

  • Բուրգենլենդ՝ 231,257
  • Կարինթիա՝ 447679
  • Ստորին Ավստրիա՝ 1,267,379
  • Վերին Ավստրիա՝ 1,092,760
  • Զալցբուրգ՝ 391,142
  • Շտիրիա՝ 973,009
  • Տիրոլ՝ 530 265
  • Ֆորարլբերգ՝ 265,026
  • Վիեննա՝ 1,157,283

Սոցիոլոգիական հարցումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սոցիալ Դեմոկրատներն ընդդեմ Ազատություն կուսակցություն ընդդեմ Քրիստոնեական կուսակցություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Աղբյուր Ամսաթիվ Սոցիալ-դեմոկրատներ Ազատության կուսակցություն Քրիստոնեական կուսակցություն Չկողմնորոշված
Կարմասին/Պրոֆիլ 2010 թվականի ապրիլի 17 Հայնց Ֆիշեր – 82% Բարբարա Ռոզենկրանց – 13% Ռուդոլֆ Գերինգ – 5% —
Մարկետ/Ստանդարտ 2010 թվականի ապրիլի 16 Հայնց Ֆիշեր – 60% Բարբարա Ռոզենկրանց – 15% Ռուդոլֆ Գերինգ – 4% 21%
Gallup/Österreich 2010 թվականի ապրիլի 16 Հայնց Ֆիշեր – 80% Բարբարա Ռոզենկրանց – 16% Ռուդոլֆ Գերինգ – 4% —
Gallup/Österreich 2010 թվականի ապրիլի 9 Հայնց Ֆիշեր – 82% Բարբարա Ռոզենկրանց – 14% Ռուդոլֆ Գերինգ – 4% —
Կարմասին/Պրոֆիլ 2010 թվականի ապրիլի 9 Հայնց Ֆիշեր – 82% Բարբարա Ռոզենկրանց – 12% Ռուդոլֆ Գերինգ – 6% —
Մարկետ/Ստանդարտ 2010 թվականի ապրիլի 1 Հայնց Ֆիշեր – 71% Բարբարա Ռոզենկրանց – 13% Ռուդոլֆ Գերինգ – 2% 14%

Սոցիալ Դեմոկրատներն ընդդեմ. Ազատության կուսակցություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Աղբյուր Ամսաթիվ Սոցիալ-դեմոկրատներ Ազատության կուսակցություն Չկողմնորոշված
Փիթեր Հաջեկ/ATV 2010 թվականի մարտի 31 Հայնց Ֆիշեր – 80% Բարբարա Ռոզենկրանց – 13% 7%
Gallup/Österreich 2010 թվականի մարտի 27 Հայնց Ֆիշեր – 86% Բարբարա Ռոզենկրանց – 14% —
OGM/Նորություններ Արխիվացված 2012-02-23 Wayback Machine 2010 թվականի մարտի 17 Հայնց Ֆիշեր – 81% Բարբարա Ռոզենկրանց – 19% —
Gallup/Österreich 2010 թվականի մարտի 12 Հայնց Ֆիշեր – 84% Բարբարա Ռոզենկրանց – 16% —
Շուկա/Ստանդարտ 2010 թվականի մարտի 5 Հայնց Ֆիշեր – 65% Բարբարա Ռոզենկրանց – 17% 18%
OGM/Նորություններ Արխիվացված 2012-02-23 Wayback Machine 2010 թվականի մարտի 3 Հայնց Ֆիշեր – 74% Բարբարա Ռոզենկրանց – 26% —
Gallup/Österreich 2010 թվականի փետրվարի 27 Հայնց Ֆիշեր – 79% Բարբարա Ռոզենկրանց – 21% —
Gallup/Österreich 2010 թվականի փետրվարի 27 Հայնց Ֆիշեր – 84% Հանց Քրիստիան Շտրախե – 16% —

Սոցիալ Դեմոկրատներն ընդդեմ. Ժողովրդական կուսակցություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Աղբյուր Ամսաթիվ Սոցիալ-դեմոկրատներ Ժողովրդական կուսակցություն Չկողմնորոշված
IMAS/Kronen Zeitung 2009 թվականի հունիսի 28 Հայնց Ֆիշեր – 62% Էրվին Պրյոլ – 20% 18%
Gallup/Österreich 2009 թվականի հունիսի 27 Հայնց Ֆիշեր – 62% Էրվին Պրյոլ – 25% 13%
OGM/Նորություններ 2009 թվականի հունիսի 25 Հայնց Ֆիշեր – 53% Էրվին Պրյոլ – 30% 17%
Մարկետ/Ստանդարտ 2009 թվականի հունիսի 25 Հայնց Ֆիշեր – 54% Էրվին Պրյոլ – 30% 16%
Gallup/Österreich 2009 թվականի ապրիլի 4 Հայնց Ֆիշեր – 67% Էրվին Պրյոլ – 18% 15%

Բոլոր կուսակցությունները[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Աղբյուր Ամսաթիվ Սոցիալ-դեմոկրատներ Ժողովրդական կուսակցություն Ազատության կուսակցություն Կանաչներ Դաշինք Չկողմնորոշված
Gallup/Österreich 2009 թվականի օգոստոսի 9 Հայնց Ֆիշեր – 50% Էրվին Պրյոլ – 24% Մարտին Գրաֆ – 3% Ալեքսանդր Վան դել Բելեն – 8% Կլաուդիա Հայդեր – 4% 11%
Gallup/Österreich 2009 թվականի հունիսի 27 Հայնց Ֆիշեր – 51% Էրվին Պրյոլ – 17% Հայնց-Քրիստիան Շտրախե – 8% Ալեքսանդր Վան դել Բելեն – 9% Կլաուդիա Հայդեր – 5% 10%

Արդյունքներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հայնց Ֆիշերը հաղթել է Բարբարա Ռոզենկրանցին՝ հավաքելով ձայների 79,3%-ը[30]։ Ռոզենկրանցը ստացել է 15,2%[30]։ Երրորդ տեղում Ռուդոլֆ Գերինգն էր՝ 5,4 տոկոս[30]։

Սոցիոլոգիական հարցումները Ֆիշերին լավ դրության մեջ դրեցին ընտրությունների օրը[31]։

Ֆիշերը հեռուստատեսությամբ շնորհակալություն է հայտնել ազգին. «Ես անչափ ուրախ եմ և շնորհակալ եմ Ավստրիայի բնակչությանն իմ հանդեպ այդքան վստահության համար»[32]։

Ընտրողների վատ մասնակցությունը՝ միայն 53,6%-ը[30], դարձյալ առաջնորդների կողմից պաշտոնը վերացնելու կոչերի պատճառ է դարձել[33]։

Թեկնածու Կուսակցություն Ձայներ %
Հայնց Ֆիշեր Ավստրիայի սոցիալ-դեմոկրատական կուսակցություն 2,508,373 79.33
Բարբարա Ռոզենկրանց Ավստրիական ազատություն կուսակցություն 481,923 15.24
Ռուդոլֆ Գերինգ Ավստրիայի քրիստոնեական կուսակցություն 171668 5.43
Անվավեր/դատարկ քվեաթերթիկներ 242682 –
Ընդամենը 3,404,646 100
Գրանցված ընտրողներ/մասնակցություն 6,355,800 53,57
Աղբյուր ՝ Ներքին գործերի դաշնային նախարարություն

Ըստ նահանգների[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նահանգ Հայնց Ֆիշեր Բարբարա Ռոզենկրանց Ռուդոլֆ Գերինգ Ընտրազանգված Ձայներ Վավեր ձայներ Անվավեր ձայներ
Բուրգենլենդ 104,553 20566 7174 231,257 148272 132293 15,979
Ստորին Ավստրիա 534,583 116,520 35,762 1,267,379 759,052 686,865 72,187
Վիեննա 415,747 71,124 16973 1,157,283 534,408 503,844 30,564
Կարինթիա 140,806 39,890 11211 447,679 207,876 191907 15969
Շտիրիա 315,038 64,359 23681 973,009 430,126 403,078 27048
Վերին Ավստրիա 417,340 80,984 30,540 1,092,760 569,877 528,864 41013
Զալցբուրգ 136,811 27926 11137 391,142 188,881 175,874 13007
Տիրոլ 152,359 24,429 11646 530,265 196079 188,434 7645
Ֆորարլբերգ 70771 7078 9383 265,026 90,830 87232 3598
Աղբյուր՝ Եվրոպական ընտրությունների տվյալների բազա Արխիվացված 2021-06-24 Wayback Machine

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Bundespräsidentenwahl vom 25. April 2010, Endergebnis unter Einbeziehung der Stimmen aus Wahlkarten, die zur Briefwahl verwendet worden sind(ավստր․) — Bundesministerium für Inneres.
  2. ↑ «Fischer kündigt Kandidatur per Video an». Salzburger Nachrichten. 2009 թ․ նոյեմբերի 23. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ հուլիսի 20-ին. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 25-ին.
  3. ↑ «Fischer kandidiert erneut». Der Standard. 2009 թ․ նոյեմբերի 23. Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ փետրվարի 28-ին. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 25-ին.
  4. ↑ «Fischer bei Präsidenten-Frage in Front». oe24.at. 2009 թ․ հունիսի 27. Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ հունիսի 29-ին. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 25-ին.
  5. ↑ Quinn, Kathryn (2009 թ․ հոկտեմբերի 13). «Pröll will not run for presidency». Wiener Zeitung. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 25-ին.
  6. ↑ «Klasnic will nicht VP-Kandidatin werden». Der Standard. 2009 թ․ հոկտեմբերի 21. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 3-ին. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 25-ին.
  7. ↑ «ÖVP überlässt Fischer die Hofburg kampflos». Der Standard. 2010 թ․ փետրվարի 24. Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ մայիսի 1-ին. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 25-ին.
  8. ↑ «Hier stimmt etwas nicht». Kurier. Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ հոկտեմբերի 6-ին. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 25-ին.
  9. ↑ «FPÖ stellt Kandidaten auf». Der Standard. 2009 թ․ հունիսի 26. Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ հունիսի 30-ին. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 25-ին.
  10. ↑ «FPÖ-Organisationen übergeben Unterschriften an Graf». Der Standard. 2009 թ․ հունիսի 18. Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ հունիսի 21-ին. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 25-ին.
  11. ↑ «Zeitung: Rosenkranz soll für FPÖ/FPK um Hofburg kämpfen». news.ORF.at. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ հուլիսի 18-ին. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 25-ին.
  12. ↑ «Hofburg: FPÖ garantiert Fischer-Gegenkandidaten». news.ORF.at. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ հունիսի 11-ին. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 25-ին.
  13. ↑ «Strache schickt Rosenkranz ins Rennen um Hofburg». Kronen Zeitung. 2010 թ․ փետրվարի 27. Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ մարտի 2-ին. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 25-ին.
  14. ↑ «BZÖ-Streit um Claudia Haider». oe24.at. 2009 թ․ հունիսի 22. Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ հուլիսի 27-ին. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 25-ին.
  15. ↑ «Haiders Witwe kandidiert nicht». oe24.at. 2009 թ․ օգոստոսի 17. Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ սեպտեմբերի 22-ին. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 25-ին.
  16. ↑ «BZÖ: Wahlkampf um 600.000 Euro möglich». Der Standard. 2010 թ․ փետրվարի 26. Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ մարտի 1-ին. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 25-ին.
  17. ↑ «BZÖ schickt niemanden ins Rennen». Der Standard. 2010 թ․ մարտի 1. Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ մայիսի 8-ին. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 25-ին.
  18. ↑ «Seite nicht gefunden». Ö1. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ հունիսի 5-ին. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 25-ին.
  19. ↑ «Seite nicht gefunden». Ö1. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ հունիսի 5-ին. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 25-ին.
  20. ↑ «Grüne über eigenen Kandidaten unschlüssig». Der Standard. 2009 թ․ սեպտեմբերի 10. Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ նոյեմբերի 24-ին. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 25-ին.
  21. ↑ «Van der Bellen tritt nicht an». Der Standard. 2009 թ․ նոյեմբերի 23. Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ ապրիլի 2-ին. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 25-ին.
  22. ↑ Prior, Thomas; Pink, Oliver (2010 թ․ փետրվարի 25). «Hofburg: Parteiinterne Kritik an ÖVP-Verzicht». Die Presse. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ նոյեմբերի 18-ին. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 25-ին.
  23. ↑ «Bundespräsidentschaft: Grüne empfehlen offiziell Wahl Fischers». The Greens – The Green Alternative. 2010 թ․ ապրիլի 12. Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ ապրիլի 17-ին. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 25-ին.
  24. ↑ «Christen-Partei stellt Kandidaten auf». Der Standard. 2009 թ․ դեկտեմբերի 4. Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ փետրվարի 10-ին. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 25-ին.
  25. ↑ «Drei Kandidaten rittern um h chstes Amt im Staat > Kleine Zeitung». Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ մարտի 27-ին. Վերցված է 2010 թ․ մարտի 25-ին.
  26. ↑ «Martin Wabl will sich wieder bewerben». Der Standard. 2009 թ․ փետրվարի 6. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 25-ին.
  27. ↑ «Zuversicht für Unterstützungserklärungen». Der Standard. 2010 թ․ մարտի 1. Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 25-ին.
  28. ↑ «"Sehr schönes Ergebnis" für Heinz Fischer». Kurier. Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ մարտի 31-ին. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 25-ին.
  29. ↑ «Bundespräsidentenwahl 2010 - endgültige Zahl der Wahlberechtigten» (գերմաներեն). Federal Ministry of the Interior. Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ ապրիլի 28-ին. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 30-ին.
  30. ↑ 30,0 30,1 30,2 30,3 «Bundespräsidentenwahl 2010» (գերմաներեն). Federal Ministry of the Interior. Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ ապրիլի 29-ին. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 30-ին.
  31. ↑ «Austria holds presidential election». Xinhua News Agency. 2010 թ․ ապրիլի 25. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ հունիսի 10-ին. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 25-ին.
  32. ↑ «Austrian president cruises to 2nd term». CBC News. 2010 թ․ ապրիլի 25. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ հունվարի 26-ին. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 25-ին.
  33. ↑ Scally, Derek (2010 թ․ ապրիլի 26). «Poor turnout gives Fischer hollow re-election victory». The Irish Times. Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ նոյեմբերի 17-ին. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 26-ին.
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ավստրիայի_նախագահական_ընտրություններ_(2010)&oldid=9488774» էջից