Անդրանիկ Մակարյան
| Անդրանիկ Մակարյան | |
|---|---|
| մայիսի 12, 1966[1] (57 տարեկան) - | |
| Ծննդավայր | Չինարի, Շամշադինի շրջան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ |
| Քաղաքացիություն |  ԽՍՀՄ և  Հայաստան |
| Կոչում | Գեներալ-լեյտենանտ |
| Կրթություն | Մ. Վ. Ֆրունզեի անվան ռազմական ակադեմիա (1998) |
| Պարգևներ |  և  |
Անդրանիկ Արտավազդի Մակարյան (մայիսի 12, 1966[1], Չինարի, Շամշադինի շրջան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), հայ ռազմական գործիչ։ Հայաստանի Հանրապետության զինված ուժերի պատրաստության գլխավոր վարչության պետ-Հայաստանի Հանրապետության զինված ուժերի գլխավոր շտաբի պետի տեղակալ, գեներալ-լեյտենանտ (2020)[2]։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Անդրանիկ Մակարյանը ծնվել է 1966 թվականի մայիսի 12-ին, Չինարի գյուղում։ 1991 թվականին ավարտել է ԽՍՀՄ պետական անվտանգության կոմիտեի բարձրագույն սահմանապահ ռազմաքաղաքական ուսումնարանը։ 1995-1998 թվականներին սովորել է ՌԴ պաշտպանության նախարարության Մ. Վ. Ֆրունզեի անվան ռազմական ակադեմիայում։ 2006 թվականին ընդունվել է ՌԴ զինված ուժերի գլխավոր շտաբի ռազմական ակադեմիան, որն ավարտել է գերազանց առաջադիմությամբ։
Գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
1991 թվականին ԽՍՀՄ պետական անվտանգության կոմիտեի բարձրագույն սահմանապահ ռազմաքաղաքական ուսումնարանն ավարտելուց հետո նշանակվել է ԽՍՀՄ սահմանապահ զորքերի Անդրկովկասյան օկրուգի Հոկտեմբերյանի սահմանապահ ջոկատի ուղեկալի պետի տեղակալ, 1992 թվականի մարտին տեղափոխվել է ՀՀ զինված ուժեր և նշանակվել Տավուշի սահմանապահ պարետատան հետախուզության պետ։ 1993-1994 թվականներին եղել է Տավուշում տեղակայված մոտոհրաձգային գումարտակի հրամանատար, 1994-1995 թվականներին` Տավուշի գնդի հրամանատարի տեղակալ։ 1998-2000 թվականներին վարել է զորամիավորման հրամանատարի տեղակալի, այնուհետև շտաբի պետի պաշտոնները։ 2000 թվականի հոկտեմբերից մինչև 2003 թվականի դեկտեմբեր եղել է Վազգեն Սարգսյանի անվան առանձին մոտոհրաձգային գնդի հրամանատար, 2003 թվականի դեկտեմբերին նշանակվել է բանակային կորպուսի շտաբի պետ։ 2007 թվականի հուլիսից նշանակվել է 5-րդ բանակային կորպուսի հրամանատար, 2010 թվականի օգոստոսին՝ ՊԲ հրամանատարի անձնակազմի հետ տարվող աշխատանքների գծով տեղակալ։
Զինվորական կորչումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Գեներալ-լեյտենանտ, 2020[2]
- Գեներալ-մայոր
Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- «Արիության» մեդալ
- Սուրբ Վարդան Մամիկոնյանի շքանշան, 2015[3]
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Աղբյուրներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Միրզոյան Լավրենտի, Տավուշ։ Վավերագրություն։-Եր., «Աստղիկ» հրատ., 2010.- 856 էջ։
- Հասրաթյան Ս. Հաղթող բանակի զորահանդեսը/Ս.Հասրաթյան.-Եր.։ Տիգրան Մեծ, 2013.-176 էջ։