Ալեխանդրո Ագուստին Լանուսսե

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ալեխանդրո Ագուստին Լանուսսե
 
Կուսակցություն՝ անկախ քաղաքական գործիչ
Կրթություն՝ Ազգային ռազմական քոլեջ
Մասնագիտություն՝ սպա, դիվանագետ և քաղաքական գործիչ
Դավանանք կաթոլիկություն
Ծննդյան օր օգոստոսի 28, 1918(1918-08-28)[1][2]
Ծննդավայր Բուենոս Այրես, Արգենտինա
Վախճանի օր օգոստոսի 26, 1996(1996-08-26)[1][2] (77 տարեկան)
Վախճանի վայր Բուենոս Այրես, Արգենտինա
Թաղված Cementerio Memorial[3]
Քաղաքացիություն  Արգենտինա
 
Ինքնագիր Изображение автографа
 
Պարգևներ
Իզաբել Կաթոլիկի շքանշանի ասպետ և Պերուի Արևի շքանշանի ադամանդներով Մեծ խաչ

Ալեխանդրո Ագուստին Լանուսսե (օգոստոսի 28, 1918(1918-08-28)[1][2], Բուենոս Այրես, Արգենտինա - օգոստոսի 26, 1996(1996-08-26)[1][2], Բուենոս Այրես, Արգենտինա), արգենտինացի ռազմական գործիչ, ով փաստորեն զբաղեցնում էր Արգենտինայի նախագահի պաշտոնը՝ 1971 թվականի մարտի 22-ից -1973 թվականի մայիսի 25-ը։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1938 թվականին ավարտել է ռազմական ակադեմիան, գլխավորել է նախագահի էկսկորտային ստորաբաժանումը։ 1951 թվականին դատապարտվել է ցմահ ազատազրկման՝ Խուան Պերոնի կառավարության դեմ հեղափոխության փորձ կատարելու պատճառով։ Ազատ է արձակվել 1955 թվականին՝ «Ազատագրական հեղափոխություն»-ից հետո, ռազմական ապստամբություն, որը տապալել է գեներալ Պերոնի ռեժիմը և հաստատել ռազմական դիկտատուրա։ 1955-1958-ական թվականներին այս ռեժիմին էր պատկանում իշխանությունը։ 1986 թվականին նշանակվել է դեսպան Վատիկանում։ 1960 թվականին նշանակվել է բարձրագույն ռազմական ուսումնարանի տնօրենի տեղակալի պաշտոնում, իսկ որոշ ժամանակ անց՝ 1-ին զրահապատ գնդի հրամանատար։ 1962 թվականին մասնակցել է նախագահ Արտուրո Ֆրոնդիսի տապալմանը, իսկ 1966 թվականին աջակցել գեներալ Խուան Կառլոս Օնգանիային նախագահ Արտուրո Իլիայի վտարման հարցում։ 1968 թվականին դարձել է Արգենտինայի զինված ուժերի գլխավոր հրամանատարը։

Նախագահ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Լանուսեն դարձել է Արգենտինայի նախագահ՝ 1971 թվականին։ Իր նախագահության օրոք դիվանագիտական հարաբերություններ է հաստատել Չինաստանի հետ։ Երկրի ղեկավարման գործում մշտապես դժվարությունների է հանդիպել կապված ընդիմության ակտիվության աճի հետ։ Շատ քաղաքական հակառակորդներ գտնվում էին հսկողության տակ, և Լանուսեն որոշեց համագործակցել Մոնտոներոսի հետ։ 1971 թվականի օգոստոսի 22-ին որոշ քաղբանտարկյալներ փախուստի փորձ են կատարել Պատագոնիայում գտնվող Ռոսոն ռազմածովային բազայից, որի պատճառով առանց դատի և հետաքննության դատապարտվել են մահապատժի։ 1973 թվականին կայացած նախագահական ընտրություններում հաղթել է Էկտոր Կամպորան։

Նախագահությունից հետո[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1985 թվականին Լանուսսեն հրատարակաել իր ինքնակենսագրականը, որտեղ դատպարտել է մարդու իրավունքների խախտումները, որոնք տեղ էին գտել «Կեղտոտ պատերազմ»-ի ժամանակ:1994 թվականին տնային կալանքի տակ է առնվել նախագահ Կառլոս Մենեմային քննադատելու պատճառով։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]