Ավետիս Բադալյան
Ավետիս Ավագի Բադալյան | |
---|---|
Ծնվել է | մայիսի 1, 1892թ․ |
Ծննդավայր | Ազատ, Ելիզավետպոլի նահանգ |
Մահացել է | մայիսի 15, 1972թ․ |
Մահվան վայր | Կիրովաբադ, Ադրբեջանական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ |
Քաղաքացիություն | Ռուսական կայսրություն ԽՍՀՄ |
Ազգություն | Հայ |
Մասնագիտություն | Խառատ |
Գործունեություն | Ռազմական գործիչ, ֆիդայի |
Ծնողներ | Հայր՝ Ավագ Բադալյան |
Ավետիս Ավագի Բադալյան (հայտնի է նաև Լյազգունց Ավետիս, Ավետիս Ավագի Բադալով անուններով, մայիսի 1, 1892, Ազատ, Ելիզավետպոլի նահանգ - մայիսի 15, 1972, ), հայազգի ռազմական գործիչ, Զորավար Անդրանիկի զինակից, ֆիդայի, Առաջին համաշխարհային պատերազմի մասնակից[1]։
Ավետիս Բադալյանը ծնվել է երկրագործ Ավագի ընտանիքում, որը բնակվում էր Գարդմանքի Ազատ գյուղում։ Երիտասարդ տարիքից բնակվել է Գանձակ քաղաքում, որի Սուլուկյան թաղամասում (Ազատ գյուղի թուրքական անվանումն է) նրա ծնողներն ունեին տուն։ Ավարտել է Գանձակի հայկական գիմնազիան, որից հետո ուսումը շարունակել է Ծաղկունց մեյդան թաղամասում գտնվող դարբնոցում որպես խառատ։ 1913 թվականին զորակոչվել է Ցարական Ռուսաստանի բանակ։ Զինվորական ծառայությունն անցել է Թիֆլիսում[1]։
1914 թվականին անդամագրվել է Հայ Յեղափոխական Դաշնակցությունը։ Նույն թվականի սեպտեմբերի 20-ին զինվորագրվել է Զորավար Անդրանիկի հրամանատարությամբ գործող Հայկական կամավորական առաջին ստորաբաժանմանը, որի կազմում մասնակցել Առաջին համաշխարհային պատերազմին։ 1914-1919 թվականներին մասնակցել է Անդրանիկի մասնակցությամբ տեղի ունեցած կռիվներին։ Հայաստանից Անդրանիկի հեռնալուց հետո վերադարձել է Գանձակ և կրկին աշխատանքի անցել իր նախկին աշխատավայրում[1]։
1930 թվականին, երբ Գանձակում արդեն հաստատվել էր Խորհրդային կարգեր, Ավետիս Բադալյանը «ազգի դավաճանի» մեղադրանքով Գուլագի կողմից ձերբակալվում է և աքսորվում Բաքու քաղաք։ 1934 թվականին նա վերադառնում է տուն։ 1949 թվականին Ավետիսը կրկին ձերբակալվում է դաշնակցական և Զորավար Անդրանիկի նախկին զինվոր լինելու մեղադրանքով։ Նրան աքսորում են Ադրբեջանական ԽՍՀ-ի Նուխի քաղաք։ Ավետիսը տուն է վերադառնում միայն 1954 թվականին՝ Ստալիսի մահից հետո։ Հետագայում նա նույնպես հավատարիմ է մնացել հայ ազատագրական շարժման գաղափարախոսությանը[1]։
Ավետիս Բադալյանը մինչև իր կյանքի վերջ՝ 1972 թվականի մայիսի 15-ը, բնակվել է Կիրավաբադի (Գանձակի) Սուլուկյան թաղամասի Շահումյանի 380 (նախկին Դիկ քուչա 280) հասցեով[1]։