Քեմփեն

Քեմփեն
Բնակավայր
	Քեմփեն
Դրոշ	Զինանշան
Երկիր	Գերմանիա
Մակերես	68,8 կմ²
ԲԾՄ	35±1 մետր
Բնակչություն	▲34 841 մարդ (դեկտեմբերի 31, 2022)
Ժամային գոտի	UTC+1 և UTC+2
Հեռախոսային կոդ	02152
Փոստային դասիչ	47906
Պաշտոնական կայք	kempen.de(գերմ.)
	Քեմփեն (Գերմանիա)
	Քեմփեն (Գերմանիա)
	Քեմփեն Վիքիպահեստում

Քեմփեն (գերմ.՝ Kempen),гքաղաք Գերմանիայի Հյուսիսային Հռենոս-Վեստֆալիա երկրամասում։ Մտնում է Ֆիրզեն շրջանի կազմի մեջ։ Ենթարկվում է Դյուսելդորֆի վարչական օկրուգին։ Զբաղեցնում է 68,79 կմ² տարածք։ Բաժանված է 4 քաղաքայյին շրջանների։ 2010 թվականի տվյալներով բնակչության թվաքանակը եղել է 35 890^[2]: Պաշտոնական կոդը՝ 05 1 66 012:

Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Պատմական փաստաթղթերում Քեմփենն առաջին անգամ հիշատակվել է 1186 էվականին։ Մոտավորապես 1290 թվականին արդեն վերածվել էր ամրացված բնակավայրի։ 1294 թվականի սկզբներին պաշտոնապես ստացել է քաղաքի կարգավիճակ։

Քույր քաղաքներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Քեմփենը բարեկամական սերտ կապեր է հաստատել հետևյալ քաղաքների հետ^[3].

Վամբրեշի, Ֆրանսիա (1972)
Օրսե, Ֆրանսիա (1973)
Իստ Քեմբրիջշիր, Անգլիա, Միացյալ Թագավորություն (1978)
Վերդաու, Գերմանիա (1990)

Պատկերասրահ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Փողոցներից մեկը
Kirchgasse
Եկեղեցին
Քաղաքային միջնադարյան դարպասը (Das Kuhtor)
Լյութերական եկեղեցին (Thomas Church)
Hessenmühle
Քեմփենի ամրոցը
Buttermarkt

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ Alle politisch selbständigen Gemeinden mit ausgewählten Merkmalen am 31.12.2022 (գերմ.) — DESTATIS, 2023.
↑ «Amtliche Bevölkerungszahlen». Landesbetrieb Information und Technik Nordrhein-Westfalen (IT.NRW). Արխիվացված է օրիգինալից 2011-09-28-ին. Վերցված է 2011-06-27-ին. «Արխիվացված պատճենը». Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ սեպտեմբերի 28-ին. Վերցված է 2021 թ․ օգոստոսի 19-ին.«Արխիվացված պատճենը». Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ սեպտեմբերի 28-ին. Վերցված է 2021 թ․ օգոստոսի 19-ին.
↑ «Partnerstädte». kempen.de (գերմաներեն). Kempen. Վերցված է 2021 թ․ փետրվարի 28-ին.

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Johannes Wilmius: Chronicon rerum Kempensium. Ins Deutsche übertragen von Felix Rütten. Bearbeitet und hrsg. von Jakob Hermes. Lambertz-Tölkes, Krefeld 1985. (Chronik von 1632.)
Gerhard Terwelp: Die Stadt Kempen im Rheinlande. 1. Teil Festschrift zur 600jährigen Jubelfeier. Kempen (Rhein) 1894.
Karl Baedeker: Die Rheinlande ... – Handbuch für Reisende. Verlag Karl Baedeker, Leipzig, 31. Aufl. 1909.^[1]
Hans Josef Birker: Kempen. Droste Verlag GmbH, Düsseldorf 1981, ISBN 3-7700-0603-8.
Jakob Hermes: Das alte Kempen. Eine Stadt im Spiegel der Jahrhunderte. Krefeld 1982.
Josef Reuter: Frommes Kempen. Heiligenhäuschen, Wegkreuze und andere sakrale Kleinkunstwerke im Gebiet der Stadt Kempen. Pfarrgemeinde St. Marien, Kempen 1987.
Ulrich Stevens, Friedhelm Weinforth, Carsten Sternberg: Stadt Kempen am Niederrhein. Hrsg.: Rheinischer Verein für Denkmalpflege und Landschaftsschutz. Rheinische Kunststätten, Heft 44, Neuss 1989, ISBN 3-88094-645-0.
Friedhelm Weinforth: Campunni – Kempen. Geschichte einer niederrheinischen Stadt. Schriftenreihe des Kreises Viersen, Band 39,1. Viersen 1993.
Friedhelm Weinforth: Campunni – Kempen. Geschichte einer niederrheinischen Stadt – Aufsätze –. Schriftenreihe des Kreises Viersen, Band 39,2. Viersen 1993, ISBN 3-928441-16-7.
Veronika Schmitz: Wer war das? Kempener Straßennamen erinnern an Persönlichkeiten, [Krefeld] 1994.
Josef Reuter: Thomas von Kempen in Kempen. Verehrung und Erinnerung. Pfarrgemeinde St. Marien, Kempen 1996.
Hanns Peter Neuheuser: Die Handschriften des Propsteiarchivs Kempen. Köln 1999, ISBN 3-412-14097-X.
Axel Küppers, Philipp Wachowiak: Menschen in Kempen. Brühl 2002, ISBN 3-936285-03-9.