Նատալյա Կոչանովա
| Նատալյա Կոչանովա | |
| |
| Կուսակցություն՝ | Belaya Rus? |
|---|---|
| Կրթություն՝ | Saint Euphrosyne Polotsk State University? (1982), Բելառուսի Հանրապետության նախագահին առընթեր պետական կառավարման ակադեմիա (2006) և Novopolotsk Polytechnic Institute? |
| Մասնագիտություն՝ | քաղաքական գործիչ |
| Ծննդյան օր | սեպտեմբերի 25, 1960 (63 տարեկան) |
| Ծննդավայր | Պոլոցկ, Վիտեբսկի մարզ, Բելառուսական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ |
| Քաղաքացիություն |  Բելառուս
|
| Պարգևներ | |
Նատալյա Իվանովնա Կոչանովա (բելառուս․՝ Наталля Іванаўна Качанава, սեպտեմբերի 25, 1960, Պոլոցկ, Վիտեբսկի մարզ, Բելառուսական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), բելառուսցի պետական և քաղաքական գործիչ։ 2019 թվականի դեկտեմբերի 6-ից Բելառուսի Հանրապետության Ազգային ժողովի խորհրդի նախագահն է։
2016-2019 թվականներին Բելառուսի Հանրապետության նախագահի աշխատակազմի ղեկավար էր, 2014-2016 թվականներին՝ Բելառուսի Հանրապետության վարչապետի տեղակալը։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծնվել է 1960 թվականին Վիտեբսկի մարզի Պոլոցկ քաղաքում։ Ընդունվել է թիվ 7 դպրոց, որտեղ զբաղվել է սպորտով։ Կրտսեր դասարաններում Նատալիան զբաղվել է թեթև ատլետիկայով, իսկ հետո ընկերուհիների հետ հաճախել է վոլեյբոլի։ Նատալիան տարածաշրջանային մրցումներում հանդես է եկել դպրոցի հավաքականում։ Դպրոցը մասնագիտացված էր անգլերեն լեզվով։ Նրան սկսել են սովորեցնել դեռ կրտսեր դասարաններում, իսկ բարձր դասարաններում նույնիսկ մաթեմատիկայի և պատմության որոշ դասեր անցկացրել են անգլերենով։ Կոչանովայի հարցաթերթիկների մեջ նշվել է, որ տիրապետում է անգլերենին, սակայն իրականում նա այդպես էլ ազատ չի խոսել դրա մասին[3]։
1982 թվականին ավարտել է Նովոպոլոցկի պոլիտեխնիկական ինստիտուտի արդյունաբերական և քաղաքագիտության ֆակուլտետը։ Ըստ բաշխման՝ Նատալյան հայտնվել է Սվետլոգորսկի շրջանում[3]։
1982-1995 թվականներին ծառայել է որպես կառավարման վահանակի օպերատոր, անվտանգության տեխնիկայի ինժեներ, Պոլոցկի «ջրմուղկոյուղի» ձեռնարկության արտադրատեխնիկական բաժնի ինժեներ։ 1995-2002 թվականներին ինժեներ էր, պետի պաշտոնակատար, «Պոլոցկի բնակարանակոմունալայն տնտեսություն» միացյալ ձեռնարկության արտադրատեխնիկական բաժնի առաջատար ինժեներ։
2002-2007 թվականներին բնակարանային և կոմունալ տնտեսության բաժնի պետ էր, Պոլոցկի քաղգործկոմի կապիտալ շինարարության և քաղգործկոմի նախագահի տեղակալ։ 2006 թվականին ավարտել է Բելառուսի Հանրապետության կառավարման ակադեմիան։ Պոլոցկա բնակարանային և կոմունալ տնտեսությունում աշխատանքը փոխվել է Նատալյա Կոչանովայի համար՝ քաղգործկոմ անցմամբ։ Շուտով նա դարձել է ղեկավարի Պոլոտկ Վլադիմիր Տոչիլոյի տեղակալը՝ ԲԿԾ պատասխանատու։
2007-2014 թվականներին Նովոպոլոցկի քաղաքային գործադիր կոմիտեի նախագահն էր։ Նրա նախագահության տարիներին սկսվել է Նովոպոլոցկի նավթավերամշակման գործարանի վերակառուցումը և տեխնիկական վերազինումը, տեղի է ունեցել «Պոլիմիր» գործարանի միացումը «Նաֆտան» բաց բաժնետիրական ընկերությանը։ Ավարտվել է քաղաքի 2 նոր միկրոշրջանների և դրանց ենթակառուցվածքների շինարարությունը։ Նովոպոլոցկը հանրապետությունում առաջին քաղաքն է, որը ստացել է «երեխաների բարեկամ քաղաք» կոչումը և հանրապետությունում առաջիններից մեկն էր, որտեղ սկսել է գործել պատգամավորների Նովոպոլոցկի քաղաքային խորհրդին կից երիտասարդական խորհրդարանը։ 2014 թվականի դեկտեմբերի 27-ին քաղգործկոմի նախագահի պաշտոնում նրան փոխարինել Է Դմիտրի Վլադիմիրի Դեմիդովը։
2014-2016 թվականներին զբաղեցրել Է Բելառուսի Հանրապետության փոխվարչապետի պաշտոնը, նախարարների խորհրդում պատասխանատու էր սոցիալական ոլորտի համար։ 2016 թվականի դեկտեմբերի 5-ին նախագահի հրամանագրով նշանակվել է Բելառուսի Հանրապետության նախագահական աշխատակազմի ղեկավար[4], որի պաշտոնում մնացել է մինչև 2019 թվականի դեկտեմբերը։
2019 թվականի դեկտեմբերի 5-ին Բելառուսի Հանրապետության նախագահի կողմից նշանակվել է Բելառուսի Հանրապետության Ազգային ժողովի յոթերորդ գումարման խորհրդի անդամ[5]։ Դեկտեմբերի 6-ին ընտրվել է Բելառուսի յոթերորդ գումարման Ազգային ժողովի Հանրապետության խորհրդի նախագահ։ Նրա թեկնածության օգտին քվեարկել են Բելառուսի խորհրդարանի վերին պալատի 60 ընտրված և նշանակված անդամներից 59-ը։ Նաև դարձել է առաջին կինն այդ պաշտոնում[6]։
2020 թվականի նոյեմբերի 18-ին Կոչանովան հանդիպել է Պոլոցկի շրջանի և Նովոպոլոցկի «ակտիվիստների» հետ, և նրա ելույթի ձայնագրությունը հայտնվել է լրատվամիջոցներում[7][8]։ Նա հայտարարել է, որ իշխանությունները ոչ մի սխալ թույլ չեն տվել, իսկ 2020 թվականին սկսված բողոքի ցույցերը հրահրվել են արտասահմանից։ Կոչանովան նաև կեղծ է անվանել ուժեղների կողմից ծեծի ենթարկված և բռնաբարված մարդկանց վկայությունները, հայտարարել է, որ բողոքի տրամադրություններն առավել ուժեղ են այնտեղ, «որտեղ ամենաէլիտային բնակավայրն է, որտեղ շատ մեծ են առևտրային արժեքները», և պաշտպանել է ուսանողների քաղաքական դրդապատճառներով հատկացումները։ Անհայտ հանգամանքներում սպանված Ռոման Բոնդարենկոյին նա հարբած է անվանել և պաշտպանել Լուկաշենկոյի՝ նրա հիշատակին նվիրված հուշարձանը մաքրելու հրամանը։ «Քաղաքացիական պատերազմը կարող է անխուսափելի լինել։ Դրանում դուք կարող եք չկասկածել»[7]։
2020 թվականի դեկտեմբերի 4-ին Կոչանովան հանդիպել է Բելառուսի պետական համալսարանի ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետի նախապես ընտրված մի խումբ ուսանողների հետ[9]։ Հանդիպման ընթացքում Կոչանովան ուսանողներին ցույց է տվել «Դալեսի պլանի» մասին կոնսպիրոլոգիական տեսանյութ, ինչը գրավել է մեծ ուշադրույթուն դավադրության այդ տեսության հորինված բնույթի պատճառով[10][11][12][13]։ Հանդիպման ժամանակ Կոչանովան մեկնաբանել է Ալեքսանդր Լուկաշենկոյի խոսքերը, թե կինը չի կարող նախագահ դառնալ («Կնոջ համար հեշտ չէ լինել այդքան ծանրաբեռնված։ Լուկաշինկոն կանանց, ինչպես ցանկացած մարդ, շատ լավ է վերաբերվում։ Նա ենթադրել է, որ դա շատ ծանր աշխատանք է»), ժխտել է բողոքի ակցիաների մասսայականությունը և պաշտպանել այդ ակցիաների ժամանակ լրագրողներին ձերբակալելու պրակտիկան[9]։ Կոչանովան նաև հայտարարել է, որ «լավ հարաբերությունների մեջ է» «Նաշա Նիվա» թերթի գլխավոր խմբագրի հետ, որը հերքել է իրենց ծանոթության փաստը[14]։
2021 թվականի հունվարին նա հավանություն է տվել քաղաքացիներին վարչական պատասխանատվության ենթարկելու գաղափարին՝ պետական խորհրդանիշներից տարբերվող ցանկացած խորհրդանիշի օգտագործման համար և հաստատել է համապատասխան փոփոխությունների մշակման մասին լուրերը[15]։
Կարծիքներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
2020 թվականի ապրիլին քաղաքագետ Դմիտրի Բոլկունեցը պնդել է, որ Նատալյա Կոչանովան «շատ դրական կենսագրություն ունի, նրա հետ կապված ոչ մի սկանդալ չկա... Կոչանովան շատ գործադիր մարդ է, «նավթամուղի» հետ աշխատելու մեծ փորձ ունի, քանի որ աշխատել է մի քաղաքում, որտեղ զարգացած է նավթային արդյունաբերությունը»[16]։
2020 թվականի մայիսի վերջին Ալեքսանդր Լուկաշենկոն Կոչանովայի մասին խոսել է որպես «պատրաստի նախագահ», սակայն ընդգծել է, որ «մենք ունենք Սահմանադրություն, որը կնոջ համար չէ, և հասարակությունը այնքան էլ չի հասունացել կնոջ օգտին քվեարկելու համար»[17]։
2020 թվականի օգոստոսին Պավել Յակուբովիչը, որը «Սովետսկայա Բելառուսիա» թերթի նախկին գլխավոր խմբագիրն էր, նշել է, որ «ես անձամբ ամենամեծ սխալ եմ համարել հիմնական պետական պաշտոնում Նատալյա Կոչանովային նշանակելը։ Ես կարծում եմ, որ այդ սխալը կարող է կատարվել։ Նրա դարաշրջանը անկման դարաշրջանն է։ Գլխավոր պետական խորհրդականն ունի տասը արտահայտությունների հավաքածու՝ «պետք է ավելի մոտ լինել մարդկանց», «մարդիկ կարևոր են»։ Նրա օրոք փլուզվել է կադրային աշխատանքը, լավագույն կադրերը փոխարինվել է վատագույններով։ Եվ դա գրեթե բոլոր հարթակներում՝ մարզային գործկոմի նախագահների, էլ չեմ խոսում շրջգործկոմների մասին»[18]։
2020 թվականի նոյեմբերին Մինսկի քաղաքագետ Վոլֆ Ռուբինչիկը ուշադրություն է հրավիրել այն հանգամանքին, որ Նատալյա Քոչանովան վաղուց Բելառուսի Հանրապետության ամենաազդեցիկ պաշտոնյաների մեջ է մտնում, ինչպես նաև այն փաստին, որ 2017 թվականի օգոստոսին Մինսկի ղեկավարության առջև դրված խնդիրը («դեկտեմբերին հասնել 1385 ռուբլու միջին աշխատավարձին... ոչ միայն հասնել, այլև պահպանել») չի կատարվել։ Քննադատաբար է գնահատվել նաև նրա արձագանքը Ռոման Բոնդարենկոյի մահվան մասին[19]։
2020 թվականի դեկտեմբերին քաղաքագետ Վալերի Կարբալևիչը, վերլուծելով Կոչանովայի հայտարարությունները լրատվամիջոցների աշխատանքի վերաբերյալ, հանգել է այն եզրակացության, որ նա հավատարիմ է ԽՍՀՄ-ում ձևավորված այն կարծրատիպին, թե անհրաժեշտ է պետության ներսում իրադարձությունները լուսաբանել բացառապես դրական կողմից և անթույլատրելի է հակառակ տեսակետ արտահայտել[20]։
Ընտանիք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հայրը՝ Իվան Տոլկաչովը, դարբին էր ձուլական-մեխանիկական արտադրամասում, իսկ մայրը՝ Նինան, աշխատել է կարի ֆաբրիկայում։ Ընտանիքում մեծացել են երեք երեխա։ Ավագ եղբայրը՝ Լեոնիդ Չիչերինը, մոր առաջին ամուսնուց էր, այժմ ապրում է Կրասնոդարում։ Ժամանակին սովորել է Մոսկվայի ռազմաինժեներական ակադեմիայում և դարձել կադրային զինվորական։ Ազգությամբ ռուս է[3]։
Նատալյա Կոչանովան ունի երկու դուստր և թոռնիկներ։
Օլգան ընդունվել Է Բելառուսի պետական բժշկական համալսարան՝ «մանկաբուժություն» մասնագիտությամբ[21]։
Ելենան ավարտել է Պոլոցկի պետական համալսարանի պատմաբանասիրական ֆակուլտետի օտար լեզուներ բաժինը։ Ունեցել է մեկ դուստր Միրոսլավա անունով[21]։
Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Նովոպոլոցկ քաղաքի պատվավոր քաղաքացի (2014)
- «Աշխատանքային վաստակի համար» մեդալ
- «Խորհրդարանական համագործակցության ամրապնդման համար» ԱՊՀ միջխորհրդարանական վեհաժողովի մեդալ (2020)[22]
- Հայրենիքի 3-րդ աստիճանի շքանշան (2020)[23]
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ https://president.gov.by/bucket/assets/uploads/documents/2022/67rp.pdf
- ↑ https://ctv.by/natalya-kochanova-nagrazhdena-ordenom-svyatoy-pravednoy-sofii-knyagini-sluckoy
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Адарья Гуштын, Егор Мартинович, Как волейболистка с водоканала стала самой высокопоставленной женщиной Беларуси(չաշխատող հղում), naviny.by, 26 февраля 2015
- ↑ Администрация Президента Республики Беларусь
- ↑ Лукашенко принял решение о назначении Главой Администрации Президента Игоря Сергеенко, СБ. Беларусь сегодня
- ↑ Н.Кочанова избрана Председателем Совета Республики Национального собрания Республики Беларусь Արխիվացված 2020-08-19 Wayback Machine, Официальный сайт Совета Республики Национального собрания Республики Беларусь
- ↑ 7,0 7,1 ««Гражданская война может быть неминуема». Разговор Натальи Кочановой с чиновниками». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ նոյեմբերի 19-ին. Վերցված է 2021 թ․ մարտի 28-ին.
- ↑ Кочанова - чиновникам: Гражданская война может быть неминуема(չաշխատող հղում)
- ↑ 9,0 9,1 На встречу Кочановой со студентами БГУ пустили только избранных
- ↑ Сливы разговоров, протесты, Лукашенко без маски: о чем Кочанова говорила со студентами БГУ
- ↑ Кочанова рассказала студентам о заговоре и воскресных маршах
- ↑ Глава верхней палаты парламента Беларуси на встрече со студентами журфака БГУ рассказала про «план Даллеса». В России его запретили за экстремизм
- ↑ ««Скажите, а для чего это освещать?» Наталья Кочанова — о СМИ, информационной войне и громких сливах». Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ հունվարի 24-ին. Վերցված է 2021 թ․ մարտի 28-ին.
- ↑ Кочанова: я в хороших отношениях с главредом «Нашей Нивы». Главред: мы не знакомы
- ↑ «Кочанова: Наказывать за неустановленную символику будут пока административно». Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ փետրվարի 3-ին. Վերցված է 2021 թ․ մարտի 28-ին.
- ↑ «Будет ли Наталья Кочанова преемницей Лукашенко?». UDF.BY | Новости Беларуси (ռուսերեն). Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 29-ին.
{{cite web}}: Check|url=value (օգնություն)(չաշխատող հղում) - ↑ «Лукашенко сказал, что женщина не может быть президентом Беларуси». The Village Беларусь. 2020 թ․ մայիսի 30. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 29-ին.
- ↑ «Якубович: Самая большая ошибка — назначение Кочановой». Наша Ніва (ռուսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ դեկտեմբերի 11-ին. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 29-ին.
- ↑ Aaron Shustin (2020 թ․ նոյեմբերի 20). «В. Рубінчык. Рэкапітуляцыя». Independent Israeli site / אתר ישראלי עצמאי / Независимый израильский сайт / Незалежны iзраiльскi сайт (ամերիկյան անգլերեն). Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 29-ին.
- ↑ Кочанова как живой образ человека тоталитарной эпохи. Мнение Карбалевича(չաշխատող հղում)
- ↑ 21,0 21,1 «Где живут и чем занимаются дети белорусских топ-чиновников». belaruspartisan.by (ռուսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հունիսի 30-ին. Վերցված է 2021 թ․ մարտի 28-ին.
- ↑ ««За укрепление демократии, обеспечение прав и свобод граждан»: Наталья Кочанова получила медаль». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ նոյեմբերի 28-ին. Վերցված է 2021 թ․ մարտի 28-ին.
- ↑ «Представители различных сфер деятельности удостоены государственных наград». Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ հունվարի 26-ին. Վերցված է 2021 թ․ մարտի 28-ին.