Լիդիա Գեյլեր Տեխադա
| Լիդիա Գեյլեր Տեխադա Lidia Gueiler Tejada | |
| |
| Կուսակցություն՝ | Revolutionary Party of the Nationalist Left? |
|---|---|
| Մասնագիտություն՝ | Democratization և դիվանագետ |
| Դավանանք | կաթոլիկություն |
| Ծննդյան օր | օգոստոսի 28, 1921[1] |
| Ծննդավայր | Կոչաբամբա, Բոլիվիա |
| Վախճանի օր | մայիսի 9, 2011[2][1] (89 տարեկան) |
| Վախճանի վայր | Լա Պաս, Բոլիվիա |
| Քաղաքացիություն | .svg){kind=small} Բոլիվիա
|
| Ինքնագիր | .svg){kind=small}
|
Լիդիա Գեյլեր Տեխադա (իսպ.՝ Lidia Gueiler Tejada, օգոստոսի 28, 1921[1], Կոչաբամբա, Բոլիվիա - մայիսի 9, 2011[2][1], Լա Պաս, Բոլիվիա), բոլիվիացի քաղաքական գործիչ, Բոլիվիայի նախագահ (1979-1980)։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծնվել է Կոչաբամբեում` գերմանացի էմիգրանտի և բոլիվուհու ընտանիքում[3]։ Սովորել է հաշվապահություն։
Որոշ ժամանակ կապված էր տրոցկիստական Հեղափոխական բանվորական կուսակցության հետ[4]։ 1948 թվականին անդամակցեց Ազգայնական հեղափոխական շարժում կուսակցությանը։ 1952 թվականին հեղափոխության արդյունքում կուսակցության իշխանության գալուց հետո` ընտրվում է կոնգրեսի անդամ (1956-1964)։ 1964 թվականի հեղաշրջումը ստիպեց նրան էմիգրանտ դառնալ, որտեղ նա անցկացրեց հետագա 15 տարիները։ Այստեղ նա միանում է Խուան Լեչինի Ձախ ազգային-հողափոխական կուսակցությանը (Ձախ ազգայնականների հեղափոխական կուսակցություն), դառնալով Հեղափոխական ձախ ճակատի փոխնախագահ[5]։
1979 թվականին Բոլիվիա վերադառնալուց հետո ընտրվեց Բոլիվիայի պատգամավորների պալատի նախագահ (բոլիվիական կոնգրեսի ներքին պալատ)։ Համընդհանուր ընտրություններին նույն տարվա հուլիսին թեկնածուներից և ոչ մեկը անհրաժեշտ թվով ձայն չհավաքեց։ Օգոստոսին զինվորականները փոխանցում են իշխանությունը ժամանակավոր նախագահ Վալտեր Գեվարային։ Նոյեմբերին իշխանությունը զավթում է գնդապետ Ալբերտո Նատուշ, որը, համընդհանուր դիմադրության բախվելով, հրաժարվում է իշխանությունից։ Նոյեմբերի 17-ին երկրի ղեկավարի պարտականություններն իրականացնելու համար առաջին անգամ ընտրվում է կին նախագահ` Լիդիա Գեյլեր Տեխադան։
1980 թվականի հունիսի ընտրությունների ժամանակ հաղթում է ձախ ուժերի թեկնածու Էռնան Սիլես Սուասոն։ Սակայն հուլիսի 17-ին բանակը հեղաշրջում է իրականացնում, իշխանության է գալիս նրա զարմիկը և քաղաքական հակառակորդ` գեներալ Լուիս Գարսիա Մեսա Տեխադան։ Երկրում քաղաքացիական պատերազմ է սկսվում։ Գեյլեր Տեխադան նորից ստիպված է լինում լքել երկիրը և մինչև 1982 թվական ռազմական բռնապետության անկումն ապրում է Ֆրանսիայում։
1980-ական թվականենրի կեսից նա դիվանագիտական աշխատանքով է զբաղված.
1982-1983 թվականներին - դեսպան Գերմանիայի Ֆեդերատիվ Հանրապետությունում,
1983-1986 թվականներին - դեսպան Կոլումբիայում,
1992-2001 թվականներին - դեսպան Վենեսուելայում։
2001 թվականից թոշակի է անցել։
2009 թվականի հունիսին ընտրվեց Մարդու իրավունքների հիմնադրամի պատվավոր նախագահ Բոլիվիայում։
2011 թվականի մայիսի 9-ին, երկարատև հիվանդությունից հետո վախճանվում է Լա Պասում։ Նա 89 տարեկան էր[6]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 FemBio տվյալների շտեմարան (գերմ.)
- ↑ 2,0 2,1 2,2 https://web.archive.org/web/20110902154734/http://world.globaltimes.cn/americas/2011-05/653331.html
- ↑ Lydia Una Rubia De Ojos Verdes "Lydia Gueiler Tejada, hija legítima de Moisés Gueiler, nacido en Alemania, y de doña Raquel Tejada Albornoz, dama cochabambina" By Alfonso Crespo
- ↑ Kinnear, Karen (2011). Women in Developing Countries: A Reference Handbook. ABC-CLIO. էջ 155. ISBN 1598844253.
- ↑ Crespo Rodas, Alfonso. Lydia: una mujer en la historia. La Paz: Plural Ed, 1999. p. 121
- ↑ Lidia Gueiler Tejada: Politician who became only the West's second female president
Աղբյուրներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Լիդիա Գեյլեր Տեխադա» հոդվածին։ |
