Անաստասիա Գուբանովա

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Անաստասիա Գուբանովա
Անձնական տեղեկություն
Սեռ՝իգական
Բնօրինակ անուն՝ռուս.՝ Анастасия Витальевна Губанова
Մասնագիտացում՝գեղասահորդուհի
Երկիր՝ Ռուսաստան
Ծննդյան ամսաթիվ՝դեկտեմբերի 2, 2002(2002-12-02) (21 տարեկան)
Ծննդավայր՝Տոլյատի, Սամարայի մարզ, Ռուսաստան
158 սանտիմետր

Անաստասիա Վիտալևնա Գուբանովա (վրաց.՝ ანასტასია გუბანოვა, դեկտեմբերի 2, 2002(2002-12-02), Տոլյատի, Սամարայի մարզ, Ռուսաստան), վրացի, նախկինում ռուս գեղասահորդուհի, որը հանդես է գալիս մենասահքում։ Եվրոպայի չեմպիոն (2023), MK John Wilson Trophy Grand Prix փուլի բրոնզե մեդալակիր (2022), «Չելենջեր» շարքի մրցաշարի Զագրեբի Ոսկե նժույգի հաղթող (2021), Զագրեբի Ոսկե նժույգի մրցաշարի արծաթե մեդալակիր (2018), Finlandia Trophy մրցաշարի բրոնզե մեդալակիր (2022)։ Ռուսաստանի գավաթի արծաթե մեդալակիր (2018, 2020) և պատանեկան Գրան պրիի եզրափակչի արծաթե մեդալակիր (2016)։

2023 թվականի հունվարի 28-ի դրությամբ զբաղեցնում է 6-րդ տեղը չմշկորդների միջազգային միության վարկանիշում[1]։

2021 թվականին Ռուսաստանի գեղասահքի ֆեդերացիան Գուբանովային թույլ է տվել հանդես գալ Վրաստանի հավաքականում։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է 2002 թվականի դեկտեմբերի 2-ին Տոլյատիում։ 2006 թվականին մոր հետ տեղափոխվել է Սանկտ Պետերբուրգ, որտեղ առաջին անգամ ապրել են հարազատների մոտ։ Հայրը մնաց Տոլյատիում, ֆինանսապես աջակցեց ընտանիքին։ Այնուհետև, վաճառելով Տոլյատիի անշարժ գույքը, ընտանիքի հետ վերամիավորվեց Սանկտ Պետերբուրգում։ Անաստասիան ունի կրտսեր եղբայր և քույր Քեթրին, ով զբաղվում է գեղասահքով[2]։

Սկսել է սահել 2006 թվականին։ Վաղ մանկությունից աչքի է ընկել սահքով և մեկնությամբ[3]։ Հաղթել է մի քանի միջազգային մրցաշարեր սկսնակների շրջանում։ Գեղասահքի փորձագետները Գուբանովային համարում էին ամենահեռանկարային մենակատարներից մեկը[4][5]։ նշվում էր նրա երաժշտության զգացումը և նրբորեն սահելու ունակությունը, մասնագետները նրա սահքը դասում էին Ալյոնա Կոստորնայայի սահքի հետ նույն շարքում[6]։

Մինչև 2018 թվականի մարտը մարզվել է Սանկտ Պետերբուրգի Օլիմպիական ռեզերվի սպորտային դպրոցում՝ Ալեքսեյ Ուրմանովի և Անգելինա Տուրենկոյի մոտ[7]։ 2018/2019 մրցաշրջանն անցկացրել է Ելենա Վոդորեզովաի մոտ Մոսկվայի ԲԿՄԱ ակումբում։ 2019 թվականի հուլիսին նա ավարտեց համագործակցությունը Բույանովայի հետ և վերադարձավ Սանկտ Պետերբուրգ ՝ Եվգենի Ռուկավիցինի խումբ[8]։

Մրցաշրջան 2016-2017[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2016/2017 մրցաշրջանում նա իր առաջնելույթը նշեց Գեղասահքի պատանեկան Գրան պրիի շարքում։ Հանդես է եկել Չեխիայում և Գերմանիայում, որտեղ հաղթել է։ Պատանեկան Գրան պրիի եզրափակչում նա գրավեց երկրորդ տեղը։ Շուտով նա իր առաջնելույթը նշեց Ռուսաստանի մեծահասակների առաջնությունում ՝ ավարտելով  յոթերորդը։ Փետրվարին Ռուսաստանի պատանիների առաջնությունում նույնպես 7-րդն էր։

Մրցաշրջան 2017—2018[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2017/2018 մրցաշրջանում դարձել է չորրորդը Ավստրիայի պատանեկան Գրան պրիի փուլում, վեցերորդը Ռուսաստանի մեծահասակների առաջնությունում և չորրորդը Ռուսաստանի պատանիների առաջնությունում։

Մրցաշրջան 2018—2019[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հասնելով մեծահասակների միջազգային մրցումներին մասնակցելու համար անհրաժեշտ տարիքին ՝ հանդես է եկել «Չելենջեր» շարքի երկու մրցաշարերում։ Առաջինում ՝ Tallinn Trophy-ն, չորրորդն էր, իսկ Զագրեբի Ոսկե նժույգը նվաճեց Արծաթ։ 2018 և 2020 թվականներին դարձել Է Ռուսաստանի Գավաթի եզրափակչի արծաթե մեդալակիր։

Մրցաշրջան 2019—2020, 2020—2021[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գուբանովան զբաղեցրել է տասներորդ տեղը Ռուսաստանի 2020 թվականի առաջնությունում[9]։ 2020-2021 մրցաշրջանում մրցումներին չի մասնակցել։

2021 թվականին Վրաստանի գեղասահքի ֆեդերացիան հայտարարել է Գուբանովայի ՝ Վրաստանի հավաքական տեղափոխվելու մասին։ Ռուսաստանի գեղասահքի ֆեդերացիայի գլխավոր տնօրեն Ալեքսանդր Կոգանը հայտնել է, որ մարզական քաղաքացիությունը փոխելու թույլտվություն է տրվել արդեն մեկ տարի առաջ[10]։

Մրցաշրջան 2021—2022[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նոր օլիմպիական մրցաշրջանը մեկնարկել է «Չելենջեր» շարքի Finlandia Trophy մրցաշարում։ Կարճ ծրագրից հետո զբաղեցրել է 4-րդ տեղը (69,50 միավոր)[11], կամայական 7-րդ տեղում (134,41 միավոր)[12], արդյունքում զբաղեցրել է 5-րդ տեղը ՝ 203,91 միավորով[13]։Դեկտեմբերին հանդես է եկել Խորվաթիայի Սիսակ քաղաքում կայացած Զագրեբի Ոսկե նժույգի մրցաշարում։ Կարճ ծրագրում եղել է 1-ին (65,68 միավոր)[14], ազատ ծրագրում՝ 3-րդ (118,61 միավոր), արդյունքում հաղթել է մրցաշարում՝ 184,29 միավորով[15]։

2022 թվականի հունվարին հանդես է եկել Տալլինում կայացած Եվրոպայի առաջնությունում։ Կարճ ծրագրում զբաղեցրել է 6-րդ տեղը (67,02 միավոր), ազատ ծրագրում՝ 7-րդ տեղը (121,15 միավոր), արդյունքում՝ 7-րդ տեղը՝ 188,17 միավորով[16]։

Պեկինի Օլիմպիական խաղերում մասնակցել է թիմային մրցումների։ Կարճ ծրագրի արդյունքում 4-րդն էր (67,56 միավոր) և թիմին բերեց 7 միավոր[17]։ Վրաստանի թիմը զբաղեցրեց 6-րդ տեղը և չանցավ եզրափակիչ[18]։ Անհատական մրցաշարում կարճ ծրագրում զբաղեցրել է 10-րդ տեղը (65,40 միավոր)[19], ազատ ծրագրում՝ 10-րդ տեղը (135,58 միավոր)[20], արդյունքում 200,98 միավորով[21] զբաղեցրել է 11-րդ տեղը։

Մարտին հանդես է եկել աշխարհի առաջնությունում, որտեղ կարճ ծրագրից հետո եղել է 14-րդ տեղում (62,59 միավոր)[22], ազատ ծրագրում՝ 5-րդ տեղում (134,02 միավոր)[23], արդյունքում զբաղեցրել է 6-րդ տեղը՝ 196,61 միավորով[24]։

Մրցաշրջան 2022—2023[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նոր մրցաշրջանը սկսել է «Չելենջեր» շարքի Finlandia Trophy մրցաշարում, կարճ ծրագրում զբաղեցրել է 2-րդ տեղը (68,03 միավոր)[25], ազատ ծրագրում ՝ 4-րդ (129,53 միավոր[26]), արդյունքում գրավել է 3-րդ տեղը՝ 197,56 միավոր[27]։

Նոյեմբերին մասնակցել է MK John Wilson Trophy Գրան պրիի շարքի չորրորդ փուլին, կարճ ծրագրում զբաղեցրել է 3-րդ տեղը (66,82 միավոր)[28], ազատ ծրագրում՝ 5-րդ (126,29 միավոր)[29], արդյունքում նվաճել է բրոնզե մեդալ՝ 193,11 միավոր[30]։ Նոյեմբերի վերջին մասնակցել է Grand Prix Espoo Գրան պրիի վեցերորդ փուլին, որտեղ կարճ ծրագրում 9-րդն էր (56,03 միավոր)[31], կամայական 8-րդը (110,54 միավոր)[32], արդյունքում 166,57 միավորով զբաղեցրել է 7-րդ տեղը[33]։

Հունվարի վերջին հանդես է եկել Եվրոպայի առաջնությունում։ Անաստասիան մրցաշարին մոտեցել է որպես ֆավորիտներից մեկը ռուս գեղասահորդների բացակայության պայմաններում, որոնք հեռացվել են ISU-ի հովանու ներքո անցկացվող ցանկացած միջոցառումներից ՝ կապված Ռուսաստանի Ուկրաինա ներխուժման հետ[34]։Կարճ ծրագրից հետո զբաղեցրել է 1-ին տեղը (69,81 միավոր); ծրագրի երկրորդ կեսում կատարել է եռակի ֆլիպ՝ եռակի տուլուպ, կրկնակի Աքսել և եռակի լուց Կասկադ[35]։ Ազատ ծրագրում, որում կատարել է Կասկադ եռակի լուց՝ եռակի տուլուփ[36], կրկնակի աքսել և կասկադ եռակի ֆլիպ՝ եռակի տուլուփ, նույնպես առաջինն է եղել (130,10 միավոր) և դարձել է չեմպիոնուհի՝ 199,91 միավորով, ինչպես նաև Վրաստանի համար նվաճել Է Եվրոպայի առաջնության առաջին ոսկին[37]։

Ծրագրեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Արդյունքներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վրաստանի համար

Մրցույթներ 21/22 22/23
Միջազգային
Ձմեռային օլիմպիական խաղեր 11
Ձմեռային օլիմպիական խաղեր։ Թիմային մրցումներ 6
Աշխարհի առաջնություն 6 14
Եվրոպայի առաջնություն 7 1
Գրան պրի փուլեր։ Ֆինլանդիա 7
Գրան պրի փուլեր։ Մեծ Բրիտանիա 3
Չելենջեր։ Finlandia Trophy 5 3
Չելենջեր։ Զագրեբի Ոսկե նժույգ 1

Ռուսաստանի համար

Մրցույթներ 13/14 14/15 15/16 16/17 17/18 18/19 19/20
Միջազգային
Զագրեբի Ոսկե նժույգ 2
Tallinn Trophy 4
Միջազգային պատանիների շրջանում
Պատանեկան Գրան Պրիի եզրափակիչ 2
Պատանեկան Գրան Պրիի եզրափակիչ։ Չեխիա 1
Պատանեկան Գրան Պրիի եզրափակիչ։ Գերմանիա 1
Պատանեկան Գրան Պրիի եզրափակիչ։ Ավստրիա 4
Նիկայի գավաթը 1
Tallinn Trophy 1
Volvo Open Cup 1
Egna Trophy 1
Միջազգային սկսնակների շրջանում
Gardena Trophy 1
NRW Trophy 1 1
Rooster Cup 1
Warsaw Cup 1
Ազգային
Ռուսաստանի առաջնություն 7 6 9 10
Ռուսաստանի Գավաթի Եզրափակիչ 2 պտ. 6 պտ. 1 պտ. 2 5 2
Ռուսաստանի Գավաթի փուլեր։ I փուլ 3 պտ. 1 պտ. 1 պտ. 2 3
Ռուսաստանի Գավաթի փուլեր։ II փուլ 2 պտ. 1 պտ. 3
Ռուսաստանի Գավաթի փուլեր։ III փուլ 2 2
Ռուսաստանի Գավաթի փուլեր։ IV փուլ 3
Ռուսաստանի Գավաթի փուլեր։ V փուլ 1 պտ.
Առաջնություն Ռուսաստանի պատանիների միջև 7 6 12 7 4

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ «ISU World Standings 2022/2023 — Women» (անգլերեն). ИСУ. 2023 թ․ հունվարի 28. Արխիվացված օրիգինալից 2023 թ․ հունվարի 28-ին. Վերցված է 2023 թ․ հունվարի 29-ին.
  2. ↑ «Цурская выиграла финал, Губанова — вторая, Федичкина — третья». Федерация фигурного катания на коньках России (ռուսերեն). 2015 թ․ փետրվարի 27. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ սեպտեմբերի 21-ին. Վերցված է 2021 թ․ սեպտեմբերի 21-ին.
  3. ↑ Рустам Имамов (2021 թ․ օգոստոսի 31). «Из России уезжают сразу две сильные фигуристки. Стоит ли бить тревогу или нужно их отпустить?». Спорт-Экспресс (ռուսերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ հունվարի 22-ին. Վերցված է 2021 թ․ սեպտեմբերի 21-ին.
  4. ↑ Марина Чернышова-Мельник (2019 թ․ հոկտեմբերի 31). ««Танцы очень люблю смотреть, но себя там не вижу». Губанова — о тренерах, хейтерах и конкуренции». Матч ТВ (ռուսերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ հունվարի 22-ին. Վերցված է 2021 թ․ սեպտեմբերի 21-ին.
  5. ↑ Anna Kondakova (2016 թ․ դեկտեմբերի 9). «Russia's Alina Zagitova dominates junior ladies». Golden Skate (անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ հունվարի 22-ին. Վերցված է 2021 թ․ սեպտեմբերի 21-ին.
  6. ↑ Антон Борисов (2019 թ․ հուլիսի 19). «Жестче Тутберидзе: фигуристку вышвырнули с катка». Газета.ru (ռուսերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ սեպտեմբերի 21-ին. Վերցված է 2021 թ․ սեպտեմբերի 21-ին.
  7. ↑ Ольга Ермолина (2016 թ․ դեկտեմբերի 9). «Анастасия Губанова: "Я сдержала слово, собралась на произвольную программу"». Федерация фигурного катания на коньках России (ռուսերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ սեպտեմբերի 21-ին. Վերցված է 2021 թ․ սեպտեմբերի 21-ին.
  8. ↑ Анатолий Самохвалов (2019 թ․ հուլիսի 23). «Губанова подтвердила переход к тренеру Рукавицыну». ՌԻԱ Նովոստի (ռուսերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ հուլիսի 23-ին. Վերցված է 2019 թ․ հուլիսի 23-ին.
  9. ↑ «Ростелеком — Чемпионат России 2020 — Женщины» (ռուսերեն). ФФККР. 2019 թ․ դեկտեմբերի 28. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ դեկտեմբերի 28-ին.
  10. ↑ «Федерация фигурного катания разрешила Губановой выступать за сборную Грузии в прошлом году». ТАСС (ռուսերեն). 2021 թ․ օգոստոսի 31. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ օգոստոսի 31-ին. Վերցված է 2021 թ․ սեպտեմբերի 21-ին.
  11. ↑ «2021 CS Finlandia Trophy — Women — Short Program — Result Details» (անգլերեն). ISU. 2021 թ․ հոկտեմբերի 9. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հոկտեմբերի 9-ին. Վերցված է 2022 թ․ հոկտեմբերի 10-ին.
  12. ↑ «2021 CS Finlandia Trophy — Women — Free Skating — Result Details» (անգլերեն). ISU. 2021 թ․ հոկտեմբերի 10. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հոկտեմբերի 11-ին. Վերցված է 2022 թ․ հոկտեմբերի 10-ին.
  13. ↑ «2021 CS Finlandia Trophy — Women — Result» (անգլերեն). ISU. 2021 թ․ հոկտեմբերի 10. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հոկտեմբերի 10-ին. Վերցված է 2022 թ․ հոկտեմբերի 10-ին.
  14. ↑ «Женщины, короткая программа — подробные результаты» (անգլերեն). ISU. 2021 թ․ դեկտեմբերի 11. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ դեկտեմբերի 11-ին. Վերցված է 2022 թ․ հոկտեմբերի 10-ին.
  15. ↑ «Golden Spin. Губанова победила, Гленн заняла 2-е место, Петрокина – 3-е» (ռուսերեն). Sports.ru. 2021 թ․ դեկտեմբերի 10. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ հոկտեմբերի 10-ին. Վերցված է 2022 թ․ հոկտեմբերի 10-ին.
  16. ↑ «ISU European Championships 2022 — Women — Final Results» (անգլերեն). ISU. 2022 թ․ հունվարի 15. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ հունվարի 16-ին. Վերցված է 2022 թ․ հոկտեմբերի 10-ին.
  17. ↑ «Olympic Winter Games Beijing 2022 — Team Event — Women Single Skating — Short Program — Result Details» (անգլերեն). ISU. 2022 թ․ փետրվարի 6. Արխիվացված է օրիգինալից 2022 թ․ փետրվարի 6-ին. Վերցված է 2022 թ․ հոկտեմբերի 10-ին.
  18. ↑ «Olympic Winter Games Beijing 2022 — Team Result» (անգլերեն). ISU. 2022 թ․ փետրվարի 7. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ փետրվարի 7-ին. Վերցված է 2022 թ․ հոկտեմբերի 10-ին.
  19. ↑ «Olympic Winter Games Beijing 2022 — Women Single Skating — Short Program — Result Details» (անգլերեն). ISU. 2022 թ․ փետրվարի 15. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ փետրվարի 15-ին. Վերցված է 2022 թ․ հոկտեմբերի 10-ին.
  20. ↑ «Olympic Winter Games Beijing 2022 — Women Single Skating — Free Skating — Result Details» (անգլերեն). ISU. 2022 թ․ փետրվարի 17. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ փետրվարի 18-ին. Վերցված է 2022 թ․ հոկտեմբերի 10-ին.
  21. ↑ «Olympic Winter Games Beijing 2022 — Women Single Skating — Result» (անգլերեն). ISU. 2022 թ․ փետրվարի 17. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ փետրվարի 17-ին. Վերցված է 2022 թ․ հոկտեմբերի 10-ին.
  22. ↑ «World Figure Skating Championships 2022 — Judges details per skater — Women short program» (PDF) (անգլերեն). ISU. 2022 թ․ մարտի 23. Արխիվացված (PDF) օրիգինալից 2022 թ․ մարտի 25-ին. Վերցված է 2022 թ․ հոկտեմբերի 10-ին.
  23. ↑ «ISU World Figure Skating Championships 2022 — Women — Free Skating — Result Details» (անգլերեն). ISU. 2022 թ․ մարտի 25. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ մարտի 26-ին. Վերցված է 2022 թ․ հոկտեմբերի 10-ին.
  24. ↑ «ISU World Figure Skating Championships 2022 — Women — Result» (անգլերեն). ISU. 2022 թ․ մարտի 25. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ մարտի 25-ին. Վերցված է 2022 թ․ հոկտեմբերի 10-ին.
  25. ↑ «Challenger Series Finlandia Trophy 2022 — Women — Short Program — Result Details» (անգլերեն). ИСУ. 2022 թ․ հոկտեմբերի 8. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ հոկտեմբերի 8-ին.
  26. ↑ «Challenger Series Finlandia Trophy 2022 — Women — Free Skating — Result Details» (անգլերեն). ИСУ. 2022 թ․ հոկտեմբերի 9. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ հոկտեմբերի 9-ին.
  27. ↑ «Challenger Series Finlandia Trophy 2022 — Women — Result» (անգլերեն). ИСУ. 2022 թ․ հոկտեմբերի 9. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ հոկտեմբերի 9-ին.
  28. ↑ «ISU Grand Prix MK John Wilson Trophy 2022 — Women — Short Program — Result Details» (անգլերեն). ИСУ. 2022 թ․ նոյեմբերի 12. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ նոյեմբերի 12-ին.
  29. ↑ «ISU Grand Prix MK John Wilson Trophy 2022 — Women — Free Skating — Result Details» (անգլերեն). ИСУ. 2022 թ․ նոյեմբերի 13. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ նոյեմբերի 13-ին.
  30. ↑ «ISU Grand Prix MK John Wilson Trophy 2022 — Women — Result» (անգլերեն). ИСУ. 2022 թ․ նոյեմբերի 13. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ նոյեմբերի 13-ին.
  31. ↑ «ISU Grand Prix of Figure Skating Espoo 2022 — Women — Short Program — Result Details» (անգլերեն). ИСУ. 2022 թ․ նոյեմբերի 25. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ նոյեմբերի 25-ին.
  32. ↑ «ISU Grand Prix of Figure Skating Espoo 2022 — Women — Free Skating — Result Details» (անգլերեն). ИСУ. 2022 թ․ նոյեմբերի 26. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ նոյեմբերի 26-ին.
  33. ↑ «ISU Grand Prix of Figure Skating Espoo 2022 — Women — Result» (անգլերեն). ИСУ. 2022 թ․ նոյեմբերի 26. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ նոյեմբերի 26-ին.
  34. ↑ Paula Slater (2023 թ․ հունվարի 26). «Anastasiia Gubanova leads Women at Europeans». Golden Skate (ամերիկյան անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2023 թ․ փետրվարի 4-ին. Վերցված է 2023 թ․ փետրվարի 10-ին.
  35. ↑ Елена Чистова (2023 թ․ հունվարի 26). «Победная короткая программа Анастасии Губановой на чемпионате Европы — 2023» (ռուսերեն). Чемпионат. Արխիվացված օրիգինալից 2023 թ․ փետրվարի 10-ին. Վերցված է 2023 թ․ փետրվարի 10-ին.
  36. ↑ «Русская фигуристка шокировала Европу — выиграла главный турнир континента! Хотя России там не должно быть. Как так?» (ռուսերեն). Sport24. 2023 թ․ հունվարի 28. Արխիվացված օրիգինալից 2023 թ․ փետրվարի 10-ին. Վերցված է 2023 թ․ փետրվարի 10-ին.
  37. ↑ «Чемпионат Европы по фигурному катанию — 2023: Анастасия Губанова — лучшая среди одиночниц» (ռուսերեն). 2023 թ․ հունվարի 29. Արխիվացված օրիգինալից 2023 թ․ փետրվարի 1-ին. Վերցված է 2023 թ․ փետրվարի 10-ին.
  38. ↑ «Anastasiia GUBANOVA: 2022/2023» (անգլերեն). ИСУ. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ նոյեմբերի 17-ին. Վերցված է 2022 թ․ նոյեմբերի 20-ին.
  39. ↑ «Anastasiia GUBANOVA: 2021/2022» (անգլերեն). ИСУ. Արխիվացված է օրիգինալից 2022 թ․ հունվարի 15-ին. Վերցված է 2022 թ․ հոկտեմբերի 9-ին.
  40. ↑ «Anastasiia GUBANOVA: 2019/2020» (անգլերեն). ИСУ. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հունվարի 3-ին.
  41. ↑ «Anastasiia GUBANOVA: 2018/2019» (անգլերեն). ИСУ. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ ապրիլի 1-ին.
  42. ↑ «Anastasiia GUBANOVA: 2017/2018» (անգլերեն). ИСУ. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ մայիսի 29-ին.
  43. ↑ «Anastasiia GUBANOVA: 2016/2017» (անգլերեն). ИСУ. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ մայիսի 31-ին.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Анастасия Губанова(անգլ.) Չմշկորդների միջազգային միության պաշտոնական կայքում
  • Анастасия Губанова на сайте Fskate.ru
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Անաստասիա Գուբանովա» հոդվածին։
 ⛭ 
  Ֆոտո, վիդեո և աուդիո
Թեմատիկ կայքեր
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Անաստասիա_Գուբանովա&oldid=9795628» էջից