Ալեկո (ֆիլմ)
 ռուս.՝ Алеко | |
|---|---|
| Երկիր | .svg){kind=small} ԽՍՀՄ |
| Թվական | 1953 |
| Լեզու | ռուսերեն |
| Ռեժիսոր | Սերգեյ Սիդելյով |
| Սցենարի հեղինակ | Վլադիմիր Նեմիրովիչ-Դանչենկո |
| Կինոընկերություն | Լենֆիլմ |
| Տևողություն | 61 րոպե[1] |
«Ալեկո» (ռուս.՝ «Алеко»), խորհրդային գեղարվեստական ֆիլմ, որը նկարահանել է ռեժիսոր Սերգեյ Սիդելյովը 1953 թվականին Սերգեյ Ռախմանինովի համանուն օպերայի հիման վրա, որն էլ իր հերթին ստեղծվել է Ալեքսանդր Պուշկինի «Գնչուներ» պոեմի հիման վրա։ Էկրան է բարձրացել 1954 թվականի օգոստոսի 3-ին։
Նկարահանվել է երկու տարբերակով՝ սովորական և ստերեոսկոպիկ[2]։
Սյուժե[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Քաղաքից փախած հպարտ, ազատասեր Ալեկոյին ապաստան է տալիս գնչուական թափառախումբը։ Շուտով նա սիրահարվում է սևաչյա գնչուին։ Սերը, խանդը, մոլեգնող կրքերը երկուսին էլ տանում են դեպի կործանում։
Դերերում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Ալեքսանդր Օգնիվցև – Ալեկո
- Իննա Զուբկովսկայա – Զեմֆիրա (վոկալը՝ Նինա Պոկրովսկայայի)
- Մարկ Ռեյզեն – ծեր մարդ, Զեմֆիրայի հայրը
- Սվյատոսլավ Կուզնեցով – երիտասարդ գնչու (վոկալը՝ Անատոլի Օրֆյոնովի)
- Բրոնիսլավ Զլատոգորովա – ծեր գնչուհի
Նկարահանող խումբ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Սցենարի հեղինակներ՝ Աննա Աբրամովա, Գրիգորի Ռոշալ
- Բեմադրող ռեժիսոր՝ Սերգեյ Սիդելյով
- Գլխավոր օպերատոր՝ Անատոլի Նազարով
- Նկարիչներ՝ Աբրամ Վեկսլեր, Վիկտոր Վոլին
- Հնչյունային օպերատոր՝ Առնոլդ Շարգորոդսկի
- Ստերեոսկոպիկ տարբերակի օպերատորներ՝ Անդրեյ Բոլտյանսկի, Վիկտոր Մաքսիմովիչ
- Ռեժիսոր՝ Լև Մախտին
- Մոնտաժող՝ Վալենտինա Միրոնովա
- Բեմադրության գեղարվեստական ղեկավար՝ Գրիգորի Ռոշալ
Պրեմիերաներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- 3 օգոստոսի 1954 — ԽՍՀՄ[3]
- 23 դեկտեմբերի 1954 — ԱՄՆ (վարձույթ՝ Artkino Pictures)[2]
- 18 փետրվարի 1955 — Ֆինլանդիա
Տեխնիկական տվյալներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Պատկերի ձևաչափը՝ 1.37:1
- Կինոժապավեն՝ 35 մմ
- Պատկերը՝ գունավոր (նեգատիվ՝ Agfacolor B, Agfacolor G)
- Ստերեոկինո՝ Ա․ Բոլտյանսկու «Ստերեո-35, կադրը կադրի վրա» միաժապավեն համակարգ, Ուղղահայաց ստերեոօպերա 22×16 մմ երկու ստանդարտ կադրերից, քայլը՝ ութ պերֆորացիա։
Ֆիլմի ստերեոսկոպիկ տարբերակը 2011 թվականին վերականգնվել է Ռուսաստանի պետական ֆիլմֆոնդի կողմից՝ Agfacolor բնօրինակ գունավոր նեգատիվից։ Վերականգնված տարբերակի առաջին ցուցադրությունը տեղի է ունեցել 2012 թվականի փետրվարի 1-ին «Սպիտակ սյուներ» (ռուս.՝ «Белые столбы») կինոփառատոնում[2]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Internet Movie Database — 1990.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Майоров Николай (2016 թ․ նոյեմբերի 6). «Фильмография. «Алеко» (1953)». cinemafirst.ru (ռուսերեն). Первые в кино. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ մայիսի 7-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 2-ին.
- ↑ Советские художественные фильмы. Т. 2, 1961, էջ 486
Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Советские художественные фильмы. Аннотированный каталог / Сост. Н. А. Глаголева, М. Х. Зак, А. В. Мачерет, Л. А. Парфёнов, В. М. Розина, Э. Л. Сосновский, П. В. Фионов, О. В. Якубович под ред. А. В. Мачерета и др. — М.: Искусство, 1961. — Т. 2: Звуковые фильмы (1930—1957 гг.). — С. 486. — 784 с. — 3000 экз.
|
